Дәуітәлі стамбекұлы туралы Өлеңдер ✍️

Бірде – отпын,Бірде – ну,Бірде – көлмін,Бірде – дауыл,Бірде – бұлт,Бірде шөлмін.Кеудемді ұрып,Тартысқа түсу үшін,Талқысымен тағдырдың..

Сен әдемі әйелсің,Сен анасың,Одан-дағы әдемі бола аласыңКөргем талай сүйсініпТицианныңАйна алдында отырған Венерасын.Әсемдіктің билеп ап сиқыр..

Өзіңе-өзің сенесің,Кемсінбейсің,Жұрт жүзіме үңілсін,Көрсін дейсің.Кереметсің,Жап-жассың,Пәксің әліАдам-ау деп бір жанды менсінбейсің.Ұзамапты..

Жүрегімен,Жанының жаңбырымен.Шуағымен,Сәулелі жан нұрымен,Болып еді ынтызар,ТүсінбедіңҚайта оның ойнадың тағдырымен.Кеудесіне ұйытты көңіл..

Бар себебі...Жаныңа жуытпайсың,Маған деген сезімді құлыптайсың.Сол көрместей күйінде-ақ,Сезіп жүрмін,Еш ұмыта алмайсың,Ұмытпайсың.Менің үшін,Әрине..

Алтынды көріп бір шағылдан,Геолог жер кезіп сабылған.Қиырда Камчатка түбінен,Іздеген сулардан, ағыннан,Бірақ та алтын жоқ табылған.Мен таптым..

Келеді көктем, төгеді нұрын шығыстан,Кетеді ызғар зымырап қашып зымыстан.Жабағы жүнін жаңбырға жуып жапан түзЖазады жайып, жап-жалпақ жонын..

Көзі,Қасы,Кірпігі,Қабағы да,Әй, керім ед, бұғағы,Тамағы да.Мінезіне, Жанына ұқсатып емАспанды да,Тауды да,Даланы да.Туған жердің..

Аспанынан айналып от қүлаған,Оңтүстіктің аптабы соқты жаман.Шөлден өлген сәтімде,Бір періштеЖанарынан мейірін төкті маған.Талайларды бұрында..

Біздің үйге көктем келіп бір күні,Өзгерді де сала берді тірлігі.Ойда жоқта қызыл-жасыл, сары-алаҮйдің ішін қаптап кетті қыр гүлі.Бөлмелерден ұшты..

–Күн демалыс,сейіл құрып,Қыдырып,Көк шалғынға асыр салып,Жығылып,Тоғай жаққа барып қайтсақ, -дедім менДос қызыма қиылған бір көңілмен.Егер менің..

Шығып еді бұлтиып,Әдемі еді не керек.Тұяғымен бір түйіп,Өте шықты кебенек.Өлді деген осы деп,Етпетінен жығылды.Көңілінен өшіп от,Келер күннен..

Жанымнан менің жалғыздық деген жоғалмай,Жүрдім мен сені көктемімнен де таба алмай.Өзіңді сүйем ауа мен күнді сүйгендей,Ғашықпын саған өмірге ғашық..

Сондағы, шіркін, көктемдер,Көтеріп кеткен еңсені.Ақ жауын жауып өткенде,Есіме алдым мен сені.Атыңды қосып жыр жаздым,Өзіңсіз қалай жай..

Алыстан мұнарланып биік тұлғаң,Ақ бұлақ, ән ұқтырған, күй ұқтырған.Ақ бұлт секілді оның тақиясы,Төбемнен күн өтер деп киіп тұрған.Басынан қилы-қилы..

Биік таулар бір-бірімен сырласып, Пәс төбелер бір-бірімен мұңдасып.Жатыр еді,Жап-жалаңаш жартастар,Қойындасып қоңыр көрпе – түн басып.Көк аспанды..

Сүйемін сені, келмейді шамам сүймеуге,Жанымды менің жалғыздық атты мұң шалды.Еркім бар менің еркіңді сенің билеуге,Сүймеуге тіпті келтіртпей мүлде..

Байлық қамы немесе тиын қамы,Керегі жоқ, керек тек бұйырғаны.Бір қарап ем мен сенің қабағыңаӨмір сүру бір сәтте қиындады.Азабыңды көрейін сенің..

Сенемін бе, сенбеймін бе, қиналам,Сендірмейді күлкі менен көз жас та.Сүйгенім бар десең егер иланам,Жоқ десең ғой, онда әрине, сөз басқа...Ойлымын..

Түсіне алмадым басымдағы аз-маз бақтан ба,Тіл қаттың маған буалдыр тартқан ақ таңда.Өзіңе деген өлеусіреген көп үміт,Жанымның менің сөніңкіреп бара..

Аппақ дала. Ақ таңда қара атыммен,Ақ түтекті көтеріп қанатыммен, Ала құйын жете алмай көз ұшында,Ақ кебіндей далада ағатын мен.Қашып шығып қалтырап..

Күз де келді көк жүзін бұлаулатып,Терезеге мұз қатып, қырау қатып.Бөлме салқын тартты да екі досым,Салқын тиіп ауырды тұмауратып.Суық бөлме тастай..

Сенің ойнап лақтырған кесегің,Тигізбесін ешкімге де кеселін!Сұрамасқа болар, - дейді үлкендер,Қайғылыдан бақыттың не екенін.Биік таудың кім жайласа..

Досым маған тұрды жиі хат жазып,Талай, талай жақсы сырын ақтарып.Ауылдағы Жібек деген қызбенен,Жақсы екенін жазды бірде мақтанып.Сол бір хатты оқыдым..

Қыстың күні қырға шықтым, жол жүрдім,Жадымда әлі боран үрген сол бір күн.Тастай боп келіп жарым түннің ішінде,Жылы жатқан досымды бір..