Ғалым жайлыбай өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Сеземін нұр-шырай барын, Бағыма балаған ғұмыр! Тыпыршып тыншымай жаным Аңсайды аламан-дүбір. Өмірден сый күттім керім, Жаһанның мұрагеріндей...

Есіл ағады, Есіл ағады, Ақбұйра толқын жарды ұрып. Есіл аққанда есіп ағады, Жағада жартас жаңғырып. Сырбазым сыңғыр, Сыңғыр етеді, Сұлулар таққан..

Қызылжарда қызарды қызыл іңір, көңілімнің ерітті мұзын іңір. Әппақ-әппақ арманның аралында —Ақдариға күндердің қызығы жүр. Қызылжарда қызарды қызыл..

Қараөткелдің бауырында қалың шұбар, Басымдағы бұл-дағы бағым шығар, Сағың сынар сәтке де жаның шыдар. Жалған — дүние жалт еткен сағым шығар..

Өзегімді өткен күн өртеді де, Естелігім айналды ертегіге. Туған үйдің жұртына келгенімде Сағынышым шерлі әуен шертеді ме?.. Малы қайтар кешкілік..

Беткейді бастап өрге төбелер, Тереңдерімді тербете берер. Көтеріп басын көрісті күнмен —Кер бетегелер, Кер бетегелер. Тұрғандай Тұран ән құшып тағы..

Көктем көздің жасындай боп сырғи ма? Сырғи-сырғи бет түзедік ылдиға. Сарыбелден сағым ұшып жатқанда Жаныма ерген жаным едің, Гүлмира. Күндей күлген..

Шөлейттеу жердің шөбі едім, Шөліркеп әлі келемін, Ақ жаңбыр мінез өлеңім, кезертпей еріндерімді құйып бір өтсе деп едім. Сүмбіле соңы — сары тамыз..

Құстар, Сендер қияға самғайсыңдар ғой, Ұшасыңдар ғой жыраққа. Аспан мен жерді жалғайсыңдар ғой, Жетесіңдер ғой мұратқа. Иландырмайды Ар атын Иман, Ел..

Ей, еңсесі биік ақ Орда, Еңсесі биік ақ Орда —Байтағымның байрағы, Намысымның қайрағы —Бетегелі белдерім. Оралының барында Орда бойы ор болмай. Қара..

Алматы кеші, маусымның басы,Медеудің маңыТау-шыңның қасы. Азаннан бері аңырай құйған Жылауық бұлттың таусылды жасы.Жанымды тербеп жігіттік әні..

Сенің көзің тұңғиық, Тылсым әрі, Тылсымында талайлар тұншығады. Айдындағы аққудың бір сыңары Шырайыңнан шалқиды жыр шырағы, Сенің көзің тұңғиық..

Жазып кетем тасыңа, Өмірімнің өлшемін. Бір шығаршы басыңаЕрейментау! Еңселім...Сарыбелдің сырындай, Көк жүзінен құйған нұр. Иманжүсіп жырындай..

Өмір өзеннің арнасыменен, Ағысқа қарсы жүзген ем. Арыс ағаның жалғасы мен ем —Арыстың қызын іздеген. Арыс дегенің ақ теңіз болар, толқынның..

Көз алдымда көктем боп тұңған елес, Назға мені бөлеңдер, сазға мені —Ақ қағазға жазғаным жыр ғана емес Жаратқанның маңдайға жазғаны еді. Арманымды..

Торғынын тосып Тобылым, Толқыны толқып аққанда. Тобылғы түсті торы күн Толықсып барып батқанда. Торықтым... Сосын төгілдім, Тосын бір күйін тосты..

Сары белден сағым болып ұшты арман, Сәлем айттым қанат қаққан құстардан. Ай, жылдарым, Айдындарым ортайып Күндер легі солай-солай қысқарған...

Жаны асыл мұрам, дара шұғылам, Арымның арын аршыдым. Қара өлеңімнің қарашығынан Ыршып бір кеткен тамшымын. Баурайды, белдіБаурағанда әнім, Сырнайға..

Көлеңкеңді көрсетпей көгінен Күн Төскейіңнің төсінен Өмір емдім. Тұғырлы өлең тұма боп тұсында тұр Ғұмыр деген ғажайып керуеннің. Өрекпімей өр көңіл..

Тұнық көлдің тұмасы боп тұнатын, Үміттердің үкісіндей мұратын. Үлбіретіп, Үздіктіріп, ҮзілтіпСол өлкеден жолға шыққан бір ақын. Жүрегінде бар әлемнің..

Жаныңды жан қала ма жан ұққанша, Зарымды жырға айтайын зарыққанша. Көктемді Көкше қырда билетейін Қонғаның өлең шіркін анық болса. Арманның арғымағын..

Сапардың түсті орайы, Мөлдіре Дала қайнары, Орыстың орман, тоғайы Ақ қайың, қарағайлары. Өрнегін өріп өлеңнің, Дүбірді кештім дүрмекпен. Көгілдір..

Сәйгүлікке сән болған Дала, Сәуір, Жүрегіңнің жазылмас жарасы ауыр. Шұғылаға арайлы шуақ сұрап —Құбылаға қарайды қараша ауыл. Айдындағы Ар тілеп..

Екінді ауып барады, Кіші бесін, Кіші бесін жігіттің ісіне сын. Менің жазған мұңдылау жырларымды Бір түсінсең сен ғана түсінесің. Екінді ауып барады..

Сүрлеу соқпақ бастады қайқаң белге, Қайқаң белге бір шықпай қайтам ба елге? Шақырайтып шілденің шіліңгірін —Бір топ ақын келеміз Шайтанкөлге. Бір топ..