Алмахан мұхаметқалиқызы өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Мендік көңіл мекен таппай мұздаған,Біз айрылған сол мекенге жүз барам.Жылдар көші, мезгіл мұңды тербетіп,Мен өзіңді әлдекімнен қызғанам.Егесуге..

Иә, дұрыс сезесіз, дәрігерім,Жүрек, бауыр сырқат-ау бәрі менің.Мендегі осы дерттің болғандығыҚасымда жүргендердің бәріне мін.Мен сөйлесем, жүректі..

Күншілдер күліп мазақтар,Көзінде үлкен азап бар.Мен үшін аса аяулыҚытайдан келген қазақтар.Қандасын көрсе «өзім» дер,Оралған елдің көзін көр.Екі..

Қара шаңырағым!Киелі орманым менің.Баба мұрасы сақталған, Арман үндері.Ширек ғасырды ширатып, қасқайып тұрған,Абай «көзінің қарасы», талғам..

Алакөлім!Бақытымның айғағы,Тәтті шақтың, сәтті шақтың байламы.Сол баяғы қыз қылықты еске сап,Қыз-ғұмырым қылтияды қайдағы.Сен сезесің,Өнер мұңы –..

Не жоқ дейсің архивінде көңілдің?Ең қауіпті у сөз жұтқан өмірмін.Айтылмайтын азғырынды ағаттанАрнам асып, өлең болып төгілдім.Толстойдың бағы әйелден..

Белінде жүріп биліктің,Білмеймін, әйтеу, сый күттім.Адал ашудың діңкесін құртып,Арам ортада ширықтым.Қара өлең бұған Қасым да,Тағылық көрсе тосын..

Қыз едік қылық еліккіш,Көздерді жаулап көрікті іс.Қиыр да қиыр жер шалып,Қырыққа да келіппіз.Жалғанға жар боп жеті күш,Жер қылды талай жетім..

«Семей таңы» – Семейімнің үн хаты,Алашымның ардақтаған күнде атын.Қара ошақтың қасиетін зорайттың,Сексен бес жыл Сарыарқаға тыңдатып.Ойға оранып, сөз..

Бұл көңіл бір жоқты іздеп көз ілмейді,Шыбын жан сая таппай безілдейді.Махаббат бейуақытта табысқандаБақыттың бал шырыны сезілмейді.Үйлену – шөлмек..

(Тілеуханға)Сiз араны, мен өлеңдi пiр тұтып,Мөлдiрлiктен, тазалықтан сыр күтiп.Шыңнан сүрлеу салуменен келемiз,Қайшылықты, қарсылықты үркiтiп.Поэзия..

Естегiнi есептеп саналы күн,Ересек ғұмыр маған тағады мiн.Сағыныш боп түсiме жиi енедiМәрт көңіл, мәңгi ғашық балалығым.Өткенге өкпемдi айтып iзгi..

Қалшылдап, дiр-дiр етемiн,Тентiреп кейде кетемiн.Бақыттың дәмiн татпасам,Ақын болу не теңiм?!Тентiрек елмiз, өнермiз,Ақындар – сормыз..

Ағытып қойып жыр-селiн,Түнiмен өлең түртемiн.Бұйырмаса да даналық,Үмiттi менен жұрт-елiм.

Жол жиегiнде – жол мекен,Жауқазын қалай солды екен?Ұйқымнан менi оятарШыбыным қайда қонды екен?Арулар кiмнен қалмаған,Кiмдерге жолдас..

Аштылығынан, жастылығынан жараның,Алақанымда тас үгiтiлдi, қарадым.Дiрдектеп ұшқан қаламсабымның ұшыменЖапырақ жанды байқамай жыртып аламын.Тұтамдай..

Аспан-Ана жұлдызды, айды туғызған,Тiрi дүние Жер-Ананың ұл-қызы.Бар ананы мықты қылып жаратып,Ана-әйелдi неге осал ғып туғыздың?Жамылсын деп түндi..

О, Жер-Ана!Мен сенiң үзiк тамшыңмын нәр алған.Бар құдiретӘшкере болған түннен жаралған.Жүрегiмде құпиямТек өзiңе белгiлi,Пенделерiң қашанда қиындыққа..

Бақи тiрлiк, бақұлдас, қара қайғым,Бақұлдасар кiмiм бар, сараң аймын.Шыр етiп дүниеге келген күндiМен сонша қаламаймын.Жапырағын жанымның жауып..

Бiлмеймiн, үркек үмiт сөнген кез бе, Жоқ, әлде, ғашық көңiл жеңген кез бе?!Көңiлiмде бiр толқынды түртiп өттiңСен менi көрген кезде.Махаббатқа..

Шiркiн, нәзiк көңiлдер-ай,Арсыз сөзге былғанған.Құрақ-құрақ өмiрлер-ай,Түсiнгенге бұл да арман.Алыстасың, жырақтасың,Ұлитындай кейде iшiм.О бастан-ақ..

О, әйели табиғат, мен өзiңнен жырақпын,Сәл нәрседен солдым да, сәл нәрседен гүл аттым.Саясы жоқ ағашқа бұлбұл қалай қонады,Тұғырымды таппаған, жауабы..

Неге осы айшықты қызыл бояу ашады? Күннiң көзi нелiктен қызыл арай шашады? Неге қазақ қыздары қызыл түске құмарлау,Қыз көңiлi нелiктен қызыл көрсе..

О, менiң шаттығым-ау бұйырмаған,Тағдырым-ау, ақ түтек құйындаған.О, қара өлең, сен менiң ажалымсың,Өмiр кешу өзiңсiз қиын маған.

Бiр тыныштық керек боп тұр жаныма,Ақын тiрлiк, сен өмiрге налыма.Сәрiдегi бозторғайдың үнiненПоэзия сiңiп кеткен қаныма.Ей, қара өлең, қабырғамда..