Аманхан əлімұлы өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Тыраулаған үнінен тырналардың,Лебі есіп жайсыздау тұр хабардың.Ауыр тартқан ауаның салмағынан,Сай-сүйегім сырқырап, мұңданармын.Ағып түскен жұлдыздай..

«Мен кеше жұлдыздармен сырласқанда...»Сен мендей ғашық па едің түнгі аспанға?Өзіңдей сыймай кетем бөлмеге мен,Кеудемді əлдеқандай мұң..

Ұлыған аш қасқырдай боран мына,Сілкілеп жатыр түндік, қораңды да.Қисая кетті қартың қырын қарап,Алаңсыз ала тонға орандыда.Құлатпас күртік қарға жол..

О, Тəңір-ай, соншалық,Қинайтындай не еттім?Тағдырыма қол салып,Ауруыңды сый еттің.Құйын бидің сан түрін,Меңгеретін оңай-ақ.Бұл күндері..

Қатқыл тиіп денеге тұрғаныңды,Арқау ете алсам мен жырға мұңды, – Алдыменен аяусыз айыптар ем,Табаныма төсеген сырғағыңды.Қара суық, ашылмай..

Отырдық біз ошақтың іргесінде,Тəтті елес жан жұбатты тұрды есімде.Күшік-жел қыңсылаған ішін тартып,Жаңғыртып жадымызды жүрмесінде.Бар ма..

Қызылқұм – қызыл теңіз доға жалды,Құдайдың желі қайдан соға қалды?Құлатты құныс қырдан қатпа қара,Қапыстан жапырылған қоға малды.Сексеуіл..

Қуалай соққан көздей жайма көлді,Ұнатам Мамырдағы майда желді.Көргенде шымырлайды жүрек тұсым,Жағасын жайлап жатқан қайдағы елді.Көрсеткен қылығынан..

Дегенге келіп жөнсіз жөн ауды өзге,Тығылған борбас құмды жол-ау көзге.Бір қызды жемге үйренген қол құсындай,Есімде ұнатқаным сонау кезде.Борбас құм..

Қап-қара түн алатын Айсыз естен,Теңіз кейде.Күрсінеді сыртта жел жайсыз ескен,Мені іздей ме?..Көңілімді баспасаң астан-кестен,Тауып қыбын, –Аш..

Ех, боран, боран сайтаның,Қозған-ау, сірə, сезем мен.Қайтемін, үйге қайтамын,Өте алмай мұзды өзеннен.Ақ құйрық бозбас құйынмен,Үйіріп оңды-солыңды..

Ойлап дала, қала мен қыр қамын да,Өткел іздеп өмірден тұрғаныңда, –Бір жағыңда қаптаған қара Қытай,Орман орыс шулайды бір жағыңда.Қалың көптің..

Найзағайын ойнатқан сабырды ала,Кіді аспанға қараймын тағы ұрлана.Айналаның бəрі шу, сыр бермейді,Мешіт, сосын күтусіз қабір ғана.Мен де тұрмын..

Тұрған кезде кілкіме шер жеп жанды,Жел де айтпайды мұң басты ермекке əнді, –Қабірінде өсетін жылда анамның,Ұнатамын жусанды кермек дəмді.Үнсіз қабір..

Қамықпа қаламайтын ұзағанды,Қарсы алып тұрмын кіді Күз ағамды.Сап-салқын қоңыр тірлік қонақ бермей,Қапыда қаным неге қыза қалды?..Жималап келіп..

О, Ажал, бар дертіме өзің бе емім,Жай тапты жаным сұмдық сезінгенім.Қабірімнің басында жылап тұрған,Қай кемпірсің, көрмейді көзім менің.

Қош болғын, қош бол енді Күз, қарағым,Ұрмайды бетке қайтып ыз бар ағын.Сыртта аяз, қарда аппақ қарға отыр,Сайлайды іште қыстық қыз жарағын.Қар жатыр..

Қалған қатпа ауылда құр сілемі,Табылмай-ақ көңілдің тұрсың емі.Бағаналар басында тартылған сым,Ызыңдайды, гулейді, күрсінеді.Еп-еркін ерке еліктей..

Қуалай соғып сайды, өрлей белді,Шайқаған емін-еркін желдей көлді, –Жағасы жайлау жазғы көшіп-қонды,Жастығым қайта айналып келмейді енді.Көздегі..

Сұп-суық сыпсыңдаған салқын күзгі,Көңілдің таңғы шықтай қалпын бұзды.Сыпырып жатыр жел де жаздан қалған,Сабындай оңып бітті алқынды ізді.Талмалау..

Ауруы қысқан шалдай ұстамалы,Қойды-ау ашылмастан қыс қабағы.Терезе жақтауында кептер отыр,Табылмай талғап жейтін құс тамағы.Күндер-ай, сынапқа ұқсап..

Қарамай қара барқын рең басқа,Күз келіп қалыпты-ау күрең қасқа.Жаз деген желең кеуде желік керіп,Елемей о шіркінді жүр ем баста.Күп-күлгін ақтаңдақты..

Өлім хақ – дейтін жан Атам,Ағам да соны айтады. Салмағы оның сан атан,Бар сосын түсер Ай табы.Бүгінде мен де сол сөзді,Қайталап айтам бағыма...Өмірім..

Үміт оты жанбайды байқаса алдан,Кім бар дейсің жоқтықпен шайқаса алған.Азып-тозған ауылдар жатыр қирап,Көрінісіндей соғыстың қайта шалған.Уақыттың..

Ұласар арты дауылға,Күміс жал жел-ай ысқырған.Қымтанған тонды ауылға,Келеді түсіп қыс қырдан.Қалғиды қатпа тау, сілем,Қытымыр қыстың бар табы.Ұлыған..