Назира бердалы өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Әрдайым бір-бірін қоштаған,Жалғандық сезімге еш қоспаған.Адамның барлығы дос маған,Бар адамдар тек дос маған.Кел, достарым, келіңдер,Кел, достар..

Атады ертең жаңа күн,Қара түннен аман өтемін...Мен де мүлдем жаңамын,Ұмыт болар мәңгі кешегім.Өткен өмір – өткен күн,Көрген түстей ғайып болады.Келіп..

Асыр сап ерке құлындай,Ешкімге бақ боп бұйырмайЖүргенде, жаным, жолықтың,Өнердің жолы қиыны-ай!Жымидың сонда әнтек сен,Гүлдерің болды алқызыл.Жанары..

Үнімен оның шыр еткенАшылды да арайланып әлем есігі,Сезімдей туған жүректен,Тербетілді алтын айдар ұлдың бесігі.Қазақпыз ұлын «батыр» дер,Сүйіншісін..

Сен болмасаң, мен осылай шалқып жүрмес те ем,Сағыныштың не екенін, бәлкім, білмес пе ем?...Арналады саған терген жарқын гүл-дестем,Шықтың ба екен..

Қалаға жаңбыр құйды...Жолыңа қарап тұрмын.Жолыңа қарап тұрмын,Тереземнен...Қоштасып сен кеткендеДәл осындай көктемде,Дәл осындай көктемдеКелем деп..

Бір-ақ күнде қуантып қос ананы,«Сыңсу» айтып, қыз-көңіл босағаны...Әлпештеген әкеңнің аппақ қызы ең,Ақ келін боп аттадың, Ақ келін боп аттадың..

...Қолымда менің Алтын Күн,Жер-Ана болып толғаттым,Қазақтың Арман-Астанасын апарып,Бәйтеректің төбесіне орнаттым!Сарыарқаның кеудесіндеБәйтерек боп..

Қолымда менің Жер шары!...Сол шардың үлкен бөлігі,Паһ, шіркін, неткен жерім кең!Кетсе де көзден,Кетпейтін мәңгі көңілденОрыны қалған Орынбор,Керегем..

Еділді алса – елді алар,Елді алмаған не қалар?Жайықты алса – жанды алар,Жанды алған соң не қалар?Ойылды алса – ойды алар,Ойлашы сонда не..

Желмаям сол сәт сілкініп салып,Тұлпарға айналды Ақтангер.Ақтангер мініп, Көк Орда бардым,Ер түрік қазық қаққан жер,Көшпенді жұрттың көшпейтін асыл..

Қолымда менің Алтын Күн!Жерұйық іздеп, шарқ ұрдым,Ұлтымның болған аңсары,Арманы болған халқымның.Жерұйық тапсам жаһаннан,Дамылдар ма еді шыбын..

Күз.Әуежай.Жүрегімде жоқ маза.Мен қайтпекпін,Қазір сенің ұшағың кеп, тоқтаса?Біз неліктен жолықтық?Тағдыр егер бәрібір де қоспаса,Қазір сенің..

Жапырақ-жаным Күзге көмілді...Шандырын ғана сүйреген.Түсіп қалдым мен бізге көңілдіҚоңырау таққан күймеденҚараша-жаңбыр тізбелер мұңды,Баяғы тірлік –..

Алабұртқан алаң көңіл жоғын тауып іздеген,Өзіңізді алғаш рет көріп едім Күзде мен.Алабұртқан албырт кеште алтын бақты аралап,Арманымда...сырласып ем..

Жоқтығымызды білген соң,Жасты қайтеміз сығылған?Менсіз дүние сізге тән – Басқа гүлдермен құбылған.Мен болсам...мен де...мен гүлмінБасқа қолдармен..

Сені ойлауға мен тіпті тиіс емен...Сен де ойлама!Шашымнан иіскеме...Мен үшін жат сенің де иісің мүлде,Бұдан былай көздеріміздің түйісуінеТиым..

Саксафон мен гитараның дуэті...Сіз бен мендей бұлардың да мұңды үніТым кездейсоқ, біз күтпеген бір күніТамаша бір кеш түсті.Ес-түсіңнен айыратын бұл..

Менің пердем сырылады әлемге,Терезеден Ай қарайды қияқты.Терезелер...Терезелер...Түнгі Алматы үйлері,Әрбір үйдің жүрегі бар сияқты...Әрбір үйдің..

Ғашық болғым келмейді...Қорқыныштан,Көңілімдегі көгершін толқып ұшқанҚұлдырар деп, келген кезде сағаты,Қайырылар деп көгершіннің қанаты.Ғашық болғым..

Ару Күннің тарқатылып бұрымы,Ақ шымылдық арасына тығылды.Қайырлы таң,Ұлы Нұрдың сәулесі!Қайырлы таң,Күннің нәзік сынығы!Менің шашым түн-тарақпен..

Қандай бақыт қалаға қар жауғаны,Ақ ұлпалар – көңілімнің маржандары.Қандай мұңды – қар жауған құтты күніЖалғызым жоқ жанымда жалғандағы...Қандай мұңды..

Жоқ! Сенбеймін!Жай ғана бұл ән шығар...Айдын-көлге маржан-жасым тамшылар...Аққуларда бағзы кие қалған жоқ,Аққуларды ата беред аңшылар.Мөп-мөлдір көл..

Жаулығымның астындаЖасырылған шашым бар,Кірпігімнің түбіндеҮйірілген жасым барТән көмкерген жанымдаҚұпиям бар керемет,Қолдан келсе..

Қасаңды бұзған қар гүліКөкпеңбек болып, тоңады...Менікіне ұқсас тағдыры.Жүрегім болып соғадыКөктем.Қыс бойы қатқан көз жасымТамшы боп еріп..