Құралай омар өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Қуанышым әрі мұңым ең...Бақыттысыз ба шынымен?!Бақытсыз бір жан сізді ойлап,Жыр жазып шықты түнімен.Үмітімді тағы сөндіріп,Кірпігіме маржан..

Үнсіздікте үмітті ойлар бүр жарып,Ұйытады, ұрлап түнгі ұйқымды.Сәулесімен нұрландыратын бір жарық –Сіз жайында қиялым бар сүйкімді.Тыныштықтың..

Сағынышты қайтіп, немен емдеймін?!Жылжып жатыр жылы-жылы сөзсіз күн.Келмейсіз бе?..Біліп тұрып, сенбеймін,Көріп тұрып, көзсізбін!Ессіз аспан..

Дәрменсіздің бірі мен,Жан өксиді дәмесіз.Бұрынғыдай сағыныштың тіліменХат жазбайсыз және сіз.Күңгірт бөлме, тек жалғыздық қасымда,Жүрегімді түтеді..

Мұң басып кеттi...Мұнда қыс өттi.Аппақ қар бүркеп тәнiмдi,Сыңсыта салған әнiмдiЖеткiзе алмадым өзiңе.Күлгенде көктем,Гүлге үмiт еткем.Iздедiм сенi..

Сағыныш – сары құс,Сәлемiмдi алып ұш.Сүйiктiм бар жырақта,Соған барып тұрақта.“Сағынды сенi” дегерсiң,Сұлу сөздi төгерсiң.Түндерде кiршi түсiне,Есiне..

Қол ұстасып қар қызымен өзiң жаққа аттанам,Ағытамын сұлу сөздi саған арнап сақтаған.Елiгiңдi қорғап жүрсiн сұқ көздерден, жанардан,Жырмен жазған..

Басып келем ақ қарды жалғыз, жаным,Армандаумен болсаң деп сен қасымда.Әнiн естi ақ қыста қар қыздардың,Мұңы олардың менiң де бар басымда.Алыстасың..

Жыраққа кетер едiм.Қимаймын.Ненi?Күндi?!Жо-жоқ сенi...Өзiңсiз өмiрге сыймаймын тегi.Алыстап кетер едiм.Табынам!Кiмге?Көкке?!Жо-жоқ түнге.Сүйемiн тек..

Тәттi ұйқымды бөлiп түн,Маза бермей азаптап.“Жалғызсың, – деп – көрiктiм”Ай күледi мазақтап.Жұлдыздар да жамырап,Көзiн қысып тұр маған.Жел соғып..

Жалғыздан жалғыз аппақ түндердеАспанда аймен сырласам,Жалғыздан жалғыз аппақ гүлдергеСағынышымды айтып мұңдасам.Жалғыздан жалғыз жабырқап жүрiп,Қар..

Жел болар ма едiм, самал боп саған жетер ем,Қар болар ма едiм, қолыңда ерiп кетер ем.Сағыныштың сан батпан ауыр салмағынҚалайша, жаным, көтерем?Құс..

Жабықтырып күрең тiрлiк, күрең күн,Таба алмадым сезiмiмнiң бiр емiн.Аспан жақта болғаннан соң тiлегiм,Солай қарай сандалады жұдырықтай жүрегiм.Алайда..

Қызыл қоңыз, не iздедiң,жүргенiң не сандалып?Күнкөрiстiң қамы маТамақ тауып, жан бағып?Қызыл-жасыл тiрлiккеҚызықтың ба таң қалып?Өтiп жатыр..

Көктем келдi, дәл баяғы көктем бе?Жаңартумен ескi елестi, жол тартамын өткенге.Бала шағым сағындырды, өзен, тау да, көк бел де.Болашақты армандаушы..

Қол ұстасып, бiрге кешiп махаббаттың бал шағын,Жүрсек тағы, қуана алмай, жанарымнан тамса мұң.Кешiр менi...Сездiң бе екен...Құшып тұрып сағынып,Сүйiп..

Өкiнiштiң оты өртедi өңештi,Үңiлгенде дәптерiме өңi ескi.Ақ қағазда есiмiң – мәңгi өшпес,Жадымдағы бейнең бiрақ көмескi.Тек есiмде... ұмытпадым..

Сен менiң жүрегiмдесiң,жыр елiмдесiң.Адасқанда өмiрдiң түнегiнде шын.Жол көрсетер бағдаршым, тiрегiм де-сiң.Әйтеуiр ең iзгi тiлегiмдесiң.Сен менiң..

Тық-тық соқты уақыттың жүрегi...Сен қасымда болмағаның жаман-ақ.Мұң жастадым, уатып кiм жүр едi,Көңiлiмнiң толмағанын шамалап.Тағы ояумын. Күтумен..

Мен бiргемiн елеспен.Көкiректе дауыл тұрып, жел ескен.Жағдайымды сен бiлмедiң, қайтейiн,Қабырғаммен кеңескен.Сен бiргесiң өзгемен.Бұл күйiңе..

Қолыма қондың, ерiп кеттiң,Айналдың мөлдiр тамшыға.Ғұмырың қысқа нелiктен тым?Жанымды, ақ қар, жаншыма.Қара жерге асықтың да,Қас қағым сәтте..

Түнерiп аспан, көктемнiң сәнiн кетiрдi,Төгiлiп моншақ, құтырық жел де лепiрдi.Нелiктен мына қайыңдар бүгiн көңiлсiз?Жаз келмей жатып, күз болып..

Мөлдiрге лайсаң,Аппаққа қара құмар шын...Демеймiн жаңбырСөзiмдi жақтап құп алсын.Перiште жүрекПенденiң оғы көп тиген,Жараланған жанымдыСен ғана..

Қанатыңды бершi маған, құстарым,Сүйiктiме ұшып барып келейiн.Сағындырып алыста жүр құштарым,Жетейiн де от демiммен өбейiн.Қанатыңды бершi маған бiр..

Төселдiк-ау қала, шерге.Жылжытпай жүр алға мұң.Жауды талай қара жергеМенiң аппақ арманым.“Қапаланба, елiк тектiм”Деп уатты өз үнiм.Сiздi көрiп ерiп..