Құралай омар туралы Өлеңдер ✍️

“Амансың ба, қалай, – деп, – көңiл-күйiң?”Сұрамады сүйгенiм... жыр көшедi.Қоңыр күздей киiп ап қоңыр киiм,Кезiп келем жабырқау сұр көшенi.Сұр..

Жап-жасыл бақ солған... жұтқан...Жапырақтың әнiн жатыр тыңдап күз.Сiз сағыныш болғандықтан,Күз сияқты сүйкiмдiсiз, қымбатсыз.Жұмбақпыз.Түсiнiктi..

Тәкаппарлау талғамым...Содан ба екен, тек жалғыздық жалғаным.Арманым...Телефонмен...Үнсiздiкке ұйыдық.Сездiңiз бе,Айтарымның езуiмде..

Шегi жоқ шығар,Түбi жоқ шығар арманның?!Жетем бе десем, барады тағы тереңдеп.Сонымен ғана жұбандым және алдандым,Тәттiнi көрген сәбиге ұқсап..

Өлара түнiн жек көрiп,Сырлас Айым жерге жетпей, көкте өлiп.Қиялымнан Ай мен сiздi тапқан ем,Әлемiмнен алып кеттi көп көлiк.Тәттi ойымды шуы бөлiп..

Кейiпкерi – өзiңiз,Тәп-тәттi түс көрiп жатқам тамсанып,Сағынышын төгiп бойға сары нұр,Әйнегiмнен сығалады жан салып.Ақ әлемiм сарғыш тартты..

Сары сезiм қойғаннан соң ағармай,Көпшiлiктен саяқ кетiп, жекелеп,Баққа келдiм жаным дауа табардай,Өзiмдi өзiм... сосын үмiт жетелеп.Бүтiн көңiл жарты..

Асыққан ем, арман саған шақырып,Жете алмадым, адастырды соқыр ән...Жұрт көзiнен өзiмдi өзiм жасырып,Жолданбайтын хаттар жазып отырам.Құрай алмай..

Сезiмiмдi тоңдыра алмас салқын да,Кеудемдегi бәйшешегiм солмаса...Қымбаттым-ау ауыстырмас алтынға,Көп толқындар жалғаған телефонменХал..

Ағыл-тегiл ерiдiм, жылып қар – мұң.Тiл қатпадым, тыныштық. Тынып, талды үн.(Сезiмiмнiң алдында дәрменсiзбiн,Жүрегiн ақылымен құлыптар кiм?!)Қарашыққа..

Кеудемдегi лапылдаған өштi жылт,Қуанта алмай көңiлдi көктем күйретiп.Қолын бұлғап басқа жаққа көштi бұлт,Моншағы үзiк жанарға жылауды тағы..

Ойымда сен... жалғыз кетiп барамын,Жатыр тағы бұлттың жасын жұтып бақ.Түсiнбедiм... көрген сәтте қарадың,Қарашығың қиялымды қытықтап.Жасырған боп..

Iздемедiң...Таппадым... жоқ дерегiң...Сағыныштың моншағын төкпеледiм.Саған емес, үн-түнсiз тұрып алғанТелефонға ерiксiз өкпеледiм.Ерiксiз...Өзiмдi..

Сыймай барам бөлмеге,Төрт қабырға жан-жағымнан қысқандай.Түсiнбедiм, сағыныш па, шөл ме не?Бұл күйiмнен құтқарады күш қандай?Сыймай барам..

Туа ма ән?Жаным тыныш таба алмады,Қалай ғана уанам?Жақындасыз...Жету қиын,Сағымсыз...Көлеңкеңiз көрiнсе де қуанам.

Түн үнсiз.Тыныштықта сiздi ойлаймын тынымсыз.Сағыныштың сазы ғана тербегенЖүрегiмнiң лүпiлiсiз... және дағы мұңымсыз...

“Түсiнем” деп сыбырлады жел менi,“Құрбыңмын” деп құшақ жайды қайың да.Ешкiмге де сырымды ашқым келмедi,Сiзге деген махаббатым жайында.

Жүрегiме әмiр бар ма, ұқпады...Жанарыма тұнды неге шық тағы?Сағынышқа оралған сөзiм бар ед,Көмейiмде тұрып қалды, шықпады.Айта алмадым... Көзiм және..

“Махаббатта көз болмайды” деп едi.Жаным жылып, жадырадым... Ызғарсыз.Ойламауым мүмкiн емес, себебi,Жүрегiмнiң лүпiлiнде сiз барсыз.Сағынамыз.....

Жүрек, шiркiн, тапса деймiн тез емiн,Қиялымды қанат қып кеңiстiктi кеземiнӨзiңдi iздеп... Қайдасың? Ұмыттың ба?!Жо-жо-жоқ!...Сағынышың екенiмдi..

Мұң ба,әлде күйiк пе?!Қоштасуға болады екенСүйе тұра, сүйiп те...Жұлдыздармен жазылған хатымды оқып,Сiз жүрсiз-ау биiкте...Мен жүрмiн-ау биiкте.Жете..

Бiлемiн,Кешiрмейсiз, кешпедiңiз.Жауратты өкiнiшiм – төстегi мұз.Қия алмай тұрсаңыз да (сүйсеңiз де),Қайтейiн, “қош” дедiңiз, “қош” дедiңiз.Өшпедiңiз..

Сағынышқа шарпылдым, өртенейiн...Мөлдiр мұңым, қайдасың, кел есiме?!Назданайын, тағы да еркелейiнКөзiмдi ашсам жоқ болар елесiңе.Еркелейiн... Тәттi..

Сiз – мөлдiр мұңсыз, тәп-тәттi қиял, тәттi арман,Сағынышымсыз, елесiңiзге сыр ақтарған....А-л-ы-с аспаннан алақаныңызға кеп қонғанДәрменсiз екем ақ..

Көзсiз сезiм күйдiрдi,Күйiп келем...Есiм кетiп егiлдiм, сүйiп керең.Тәп-тәттi қиял деген әлемiмнiңСүйкiмдi кейiпкерi ең.Биiктер ем...Өзiңсiз қайдан..