Қазбек құттымұратұлы өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Беу, қарағым,Қырық батпан қайғыңды арқаладым.Мен әнімнің асылын саған қиғам,Сен өзгенің жыр еттің кәусар әнін.Өкпелемен, әрине, өкпелемен,Қызғаныштың..

Жаным, саған сыр айтамын,Өзіңе еді шын көңілім.Бәлкім тағы мұңайтамынҚайғың болып мың кеміріп.Тағдыр бізге қоспаған-ды,Бірге жүріп тілек қосу.Ғұмыр..

Өкпелісің, маған сірә, өкпеле.Өкініштің уын мен де жеп көрем.Арлан болып өрлік ете алмасамТірсегімде қақпан болды, әттеген.Мендік хәлді білгің келсе..

Мен саған ғашық болсам қайтер едің,Толтырып кеуіп қалған сай кемерін.Бұрынғы сезімдерден мүлде бөлекЖаныңды бір ғажайып үнге бөлеп,Көзімнің жылуымен..

Сен менің Арманым ең.Төмендеме.Басыңды ие көрме өлерде де.Бойымда бір естелік қалған болсаСенен көрем.Сен маған Арман болдың сағым-сынды,Жетем деп..

Сен білмейсің ғой,Мендегі сезім жайлы,Бар Әлемде бір ғана Өзің қайғы.Менің жаным Әлемнен шаршамастанӨзің жайлы айтылған сөз ұрлайды.Сен сезбейсің..

Мен тағы жыр жазамын саған арнап,Көңілді көп ойларым қамағанда,Өткенде сезімімді жел парақтап,Өзіңе сырларымды шертем аппақ -Жүректе көп құпиям сан..

Неңді аңсаймын мен сенің, неңді аңсаймын?Мұңға батып қайтамын келген сайын.Тауы шағылмайтын бұл неткен көңіл,-Бөтенсің- деп өкпеден тепкенде бірКетер..

Арманымның жолында кездестің деКөңілімді бұрмаппын өзге ешкімге.Жүрегімді жайлап ап өзің ғанаЖыр болып төгілген-ді сезім дара.Пәктігіңді соншалық..

Бір ой мені көп болды мұңайтып жүр.Көптен бері көрінді Күн, Ай тұнжыр.Көптен бері ат ізін салмай қойдыНөсер болып көгімнен құлайтын жыр.Айдын көлде..

Қараңғы түн бұл неткен?Жалғыз жүрмін адасып қап дүрмектен.Көкірегімде көл-көсір бір күй ойнапКірпігімде жыр кепкен.Оу, сонда да қараңғы түн неткен..

Мен кетем енді. Мәңгіге кетем, келмеймін.Томаға-тұйық томсарып қалған көлдеймін.Оятқан өзің махаббат атты асылдыЖүрегіме әкеп жерлеймін.Ол рас..

Өмір деген сен бе едің, Өмір деген,Сені көрсем біртүрлі көңілденем.Екеуміздің еншіміз бір секілдіЕгіз жүрек секілді бөлінбеген.Өмір деген сен бе..

Күздің желі күрсінуде аһылап,Сенің ғұмырың бітер енді, Жапырақ.Қысқа өмірің өте шыққан бір жаздықКөңіліңе сенің етіп тұр ма аздық?Жел өтінде дір-дір..

Адал жаныңмен ғашық еттің бе,Кете алмай қойдың есімнен.Өзіңсіз көрген қасіреттің деҚара түндерін кешіргем.Қара көзіңнен қаншама сырды,Қанша ғасырды..

Жауын жауса жаныңда тұр ма қайғы,Көздің жасы, қорықпа, былғамайды.Сұп-суық әйнегіңе соғылам даТамшы сынды төменге сырғанаймын.Сезім деген судырар сөз..

Көп сезімім уақыттың өтінде өліп,Талай болды көп іске бекінгелі.Жалғызсырап жүремін көп ішіндеРобинзон Крузо секілденіп.Шабыт бұлтым шалғайдан төкті..

Көзімнің жасы ай сәулесіменШағылып барып құлаған еді.Сүймеген жанды аңсау қасірет,Ал сен "жылама" дедің.Шашымды тарап саусағыңмененөзіңе тарттың..

Сен жаныма жақынсың.Шындық осы.Өзіңмен бірге өткізген мұңды кешім......Сыр бүгесің, сыр бүгесің.Мейлі, мені өзге жұрт жынды десін,Мендегі сезім сырын..

Кездеспеймiз екеумiз. Өтедi күн.Менсiз қалай жүрсiң сен, Жеке Гүлiм?!Аз күнде арманыма айналып ең,Сағым болып несiне көтерiлдiң?Сағым болып кеттiң де..

Сезiм селi санама өткел бермей,Жүрген кезiм оралмай көктен жерге.Өзiң жақтан күрсiнiп көмек күттiм,Басымнан ауыр сынды өткергенде.Көктемдi көрген..

Ұмыта алмай мен сенi жүрмiн әлi,Сенi iздейдi миымның мың бұлағы.Көтертпейтiн көңiлдi кiрбiңiм бар,Әлi күнге, содан ба, мұңды жаным.Ол мұңымды мен..

Таң сарғайып келедi, таң сарғайып,Өткен түнiм, сен қайтiп келермiсiң?Нұры қашқан шолпандай болсаң ғайып,Маған қандай боларын сезермiсiң...Өмiр қандай..

Мұз құрсанған көл едiм, жалтыраған айдыны,Ызғарымен ықтырған талайларды айбыным.Иiлмедiм ешкiмге, көзiң жасы ақсын бiр,Шойын сынды шытынап, сойыл..

Мен сенi сүйгенiм рас, жасырмаймын,Жарқ етiп тұрып қалған жасындаймын.Өзiңнен күйiп қалған бiр сәтiм менӨзiңдi сүйiп қалған ғасырдаймын.Мен сенi..