Қазбек құттымұратұлы туралы Өлеңдер ✍️

Әлемнен таба алмадым сендей мүсін,Сен менің өзімсің ғой.Сенбеймісің?Сен жаққан жүрегімді алау сезімМәңгілік рас болса сөнбейді шын.Желпіндіріп..

Оны алғаш көргенде жаз болатын,Жүрегіме жырменен жазғам атын.Атын жазып үлгердім,Одан кейінАдасқанбыз кездесіп азғана күн.Содан кейін көргенім...Сары..

Оу, менің мұңды елесім, қайдасың?Менің жалғыз жақыным жалғандағы,Көңілімнің сайрандар арман бағы.Арман-бақтың алмасын кім ұрлады,Жанымның тұнығын..

Бөгдемісің?Жат емес екеніңді сезген ішім.Бөтенбісің?Жетемін деп жойылды-ау бекер күшім.Елеспісің?Жаным сүйген жалғыз сен емеспісің?Сағым ба..

Сақылдаған сары аяз, қаңтар ма екен?Аяз ата ашуы тарқар ма екен.Біздің дала - маң дала, маңғаз далаБурыл жалды бөрілер жортар мекен.Жалғыз үйдің жел..

Саясатыңмен біргеЖайған малың қалып,Парасатыңмен біргеПайғамбарың кетпегей...Көлеңкеге де сенбегенКөп күдігің қалыпИілуді білмегенТектілігің..

Жаным менің, шырқырама,Сеніменен бірге құлап, бірге өсем,Мен қалайша көп атынан сөйлеймінКөптің күйін өз көзіммен көрмесем...Мен дегенім - мынау Әлем..

Ақыл кетті,Сезім қалды.Жатым кетті,Өзің қалдың.Қаумалаған қауқылдап, қауымдасқанҚалған сен ең қаптаған қалың достан.Қабағыңа қар қатып..

Солай, жаным, менің ғұмыр-мазмұным,Көңілімнің саған бердім әз-гүлін.Көкіректің көмбесінен жыр саулапБір кетейік пенделіктен - құрсаудан.Қол ұстасып..

Сен мендегі білесің бе Арманды?!...Төбемізден төгіп тұрса ақ жаңбыр.Екеуміз де аппақ нұрға малшынып,Айтарымыз, айтпағымыз таусылыпБірге тыңдап..

Сен, Алатау, біздің күйден не білдің?!Студенттер қалашығы көңілді.Көктем деген - анау тұрған бойжеткен,Таныдың ба қызыл-жасыл көйлектен?Бір қарап ап..

Алматыға көктем келді мөлдіреп,Шашымызды желбіретіп жел-жібек,Кеудемізге күйін құйып көктемніңАрман болған махаббатым жеткен-ді.Алматыда себелеп тұр..

...Алматыға көктем келді бусанып,Бәйшешектер бұзып қардың құрсауын,Далама да жеткен шығар бұл көктем,Көгалдарда жасыл-жасыл бүр көктеп.Көкжиекте..

Қош- дедім қаншама рет,Қоштаспадым,Мен үшін ақ жаңбырын төкті аспаным.Темірдей төзімді едім, сеземісің,Төзімді ақыры кеп тот басқанын?Келмеске кетті..

Дәл осы бір сезім сырын түсінбей,Жиі-жиі ойға батам мүсіндей."Сені сүйген екенмін-ау шыныменКөңіліме бір кіреуке түсірмей."Аппақ қанат періштесі..

Жалындаған жан сырың құмға сіңді,Кетерімді қайрылмай білдің, көкем.Қарақаттай көздегі шық-жасыңдыҚарақаттай мен дағы үздім бе екен?!Күздікүнгі..

Жаным, мен ем сенің шын бағаңды ұққан,Айырып ап қалың ел, тәмам жұрттанЖақсылыққа жеткізсем жарар едіҚимай, алып қалып ем жамандықтан.Жамандық..

Расында да топырақ екем мен сенсіз,Біздің ғұмыр махаббатпен өлшенсін.Құдайлығымды дәлелдер ем өзіңмен,Сен де осыған, сен де осыған..

Уақыт кезегімен тағар мінін,Батылсыз болған болсам саған, Күнім,Қателесе көрмеші басқаша ойлап -Ең басты әлсіздігім - адалдығым.Білмеймін, айтар әділ..

Қызыл алма, тәттісің-ау, тәттісің,Көптігіңнен бағаң түсіп жатты шын.Қадіріңді біле алмаймын мен қазір,Сен оныма өкпелеген жоқпысың?!Әрбір күнің думан..

Маған сенің әр қылығың тым жақын,Сен гүлмісің?Мен жел болам, ырғатыл.Күздің суық түндерінен тоңғандаЫтқып шыққанЖасыңды алам құрғатып.Естімесем..

Жалған айтып көргенім жоқ ешкімге,Шынымды айттым шыңыраудан естілген.Кей сөзімді өтірік деп кетіп ең,Өкпелеп ең,Қайттің қазір?!Кештің бе?Жалған айтып..

Көрмедім.Көп күн болды.Жоқ хабарың.Шарқ ұрып іздесем деп оқталамын.Үркегім,Тегі үркітіп алам ба деп,Өзімді әрең ұстап ап қаламын.Көңілім іздемей-ақ..

Жоғалтқанымды өзіңнен тауып,Өзіңе қайта сыйлаған едім.Қайтемін бекер мұңдана беріп,Қинама мені, қинама мені...Өткен өмірдің елесін кезіп,Жылуын қайта..

Жаным менің,Мәңгілік атпайтұғын таңым ба едің?Атпайтын таң бола ма?Неге ендешеМен сені таңым дедім, жаным дедім?!Жаным менің,Сен әлде көзді арбаған..