Бауыржан әліқожа туралы Өлеңдер ✍️

Аспанның астындағы,Қастерлі шаңырағым.Көруге хас тұлғаңды,Шығады сағына Күн.Даламды-дауам дер ем,Сенсің ғой көңілді әнім.Әр жұтқан ауаңменен,Сезінем..

Құлын шақта жарама себілген құм,Көңілдендім төсіңде өмір көрдім.О, қызылқұм, от кеудең қандай ыстық,Жалынындай шарпысқан еріндердің.Аптабыңмен..

Еліктейін ерке қыз тұма, тұнық,Сені аңсаған кеудемнің мұратын ұқ.Жан жүрегің сезімге тіл қатпаса,Бар жігерім кетердей уатылып...Жанарыңды жасырып..

Шырайлым-ау, шырмай берді елесің,Түнде түстен, күндіз естен бір шықпай.Неге мені айналдыра бересің,Ақ апамның қолындағы ұршықтай.Сырғыр уақыт сені..

Шырайыңда алаулап гүлдегі арай,Оқу залын ду қылдық бірге талай...Күн жарықта мүлгитін жатақхана,Оянатын сілкіне түнге қарай.Дала ұйқыда, у-шуы..

Сыртқа шықсам сарғайған күзді көрем,Жүдеу жүзді сонан соң қызды көрем.Сағынышқа бөленген мұңлықтарға,Дәрі бола қояр ма біздің өлең.Сабағынан үзіліп..

Солғын тәнін жауратып, сыз бөктере,Күрең тартқан жылайды-ау күз кектене.Кер даланың дидары өтіп жатыр,Көз алдымнан таспадай тізбектеле.Көк аспан да..

Ағаштар тұр әне, бүр атып,Ұмытып зәрлі қыс тұманынКөктемдей аруды ұнатып,Жігіт – Күн төгуде шуағын.Табиғат шаттанды желігіп,Шолжаң жел байқатып..

Түнгі бұлттар жауынын бүркіді де,Кер даланың шық қонды кірпігіне.Шоқ гүлдердің жанары тұр жәудіреп,Алып ұшқан сезімін іркіді не?!Тиын көз, таңғы..

Қызыл күн көкжиектен барады аунап,Шалқып жүр шағалалар шабақ аулап.Сап – салқын сұлу Сырға сүңгігенде,Жаныңнан мұң іргесін салады аулақ.Сол құстар..

Бір аунап алып ақша бұлттарға,Барады Ай жүзіп дөңгелек...Өне бойында бақ шабыт барда,Қалдырмақ па екен зер бөлек?!Сен көшірмесі – аспандағы..

Айналдырып тауларды баспалдаққа,Шақырардай сол әлем дос болмаққа, –Жүргеніммен жер басып ісім болмай,Неге елеңдей беремін аспан жаққа?!Хабар беріп..

 Жыр етпесем ғаламның рахым нұрын,Қалатындай әдіра ақындығым...... Дәнін сеуіп жаһанға ізгіліктің,Ғаділеттен таймауға шақырды кім?!Пайғамбарым..