Орынғазы мәнбазарұлы өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Қайда жүрсең құйрығың бір тұтамдай,Сазырайған аспаның бір дым тамбай.Өртеп тынар болып ең бұл маңыңды,Отың өшті жылт етіп бір тұтанбай.Ағайынның..

Ен салмайды жүрегіне ол кімнің,Өзі де тұл махаббатсыз өмірдің.Оты қозса сыңар қалған кемпір-шал,Отауына сыймайды екен он ұлдың.Махаббатсыз қызықта..

(Сейтқан Қалиұлына)Көтерген ауыр көрмей артылғанды,Танимыз көп ішінен нар тұлғаңды.Айтады майлы–жайыр ақ бас алтай,Əндетіп азаматтық нарқыңды..

Таудан астым, тасты бастым су кештім,Өмір өзің тербемесең жүрмеспін.Талмас етіп талдырмаш бұл жанымды,Күрестірдің талайымен күндестің.Істегем жоқ..

(Шигыби ауылында малшылар апталығындаоқылған өлең)Сəлем саған шигыби киелі жер,Сөз түспесе тілімді сүйеп жібер.Алақаны сияқты қарттарыңның,Маңдайыма..

Ыстықтатқан, тоңдырған,Жаз күні мен қыс екен.Ашуың артық долырған,Ақылдан бөлек іс екен.Бəрінде жасау қолыңнан,Көрген бір шырын түс екен.Жақынның..

Босай қалса толғанып қолы еңбектен,Мені біреу ақын дер өлеңдеткен.Енді біреу бекерге əлектенген,Сезіміде жоқ дейді елең еткен.Ерікті ауыз дей берсін..

Бір досымның өлердей оты өрлеген,Жанында едім жалғаннан өтерде мен.Адам еді кірпиаз жаны сонша,Ақ жейденің ауырын көтермеген.Қолдауыма құдайдың бір..

Сен білсең жаным ғашықтық деген немене,Ғашық зарын сезімге жəй бір теңеме.Өртеніп мəнгі жүректің күйіп жануы ол,Ғашықтық емес бір жанып сөнген..

Біздің үйдің бұрыннан бір тəуірі,Аша алмайды есігін бұлтақ ұры.Бір құдайдан кейінгі панасы боп,Қолдап, қоршап жүреді жыр тəңірі.Жасауы жоқ асылдан..

(Батырқан Құсбегінге)Сезімнің аспаны едім бұлты ойнаған,Шөлім бар дыр-думанға бір тоймаған.Меңдеткен бір тымаудың бөгетінде,Бұйырмай өтті-ау, əттең..

Жаныңды сипаттауға тіл жетпейді,Зəредей қиянатқа кім беттейді.Түсініп тереңінен білесің бе,Жүрегім төрін беріп құрметтейді.Еңбекке бейім бе едің..

Сағындым сонау шақты алыс қалған,Жейтін боп барамын ба жоқ іске қам.Ертемен көзімізді тырнап ашып,Тынбаймын кеш батқанша алысқаннан.Астына неше..

Ес көріп ел сүйеді ер жігітті,Жан деме жүрегінде от кем ынжықты.Қарадай құты қашқан құнсыздар көп,Болмасын ондай ұлға келін жүкті.Боп жүрген жанын..

Суық көрме көңілі жаз адамды,Жүрек деген сонда бар таза қанды.Сезінудің, танудың қатесінен,Мүмкін талай кінəсіз жазаланды.Қайрамаса қайталап шыдам..

Тілемен маңдайыма артықты мен,Өзі де денсаулықтың шаттық кілең.Еріп ап түсініскен жандармен бір,Төрінде бұл өмірдің шалқып күлем.Өзі құт еркін тірлік..

Жаз келді жарқыраған күні шығып,Мезгіл ғой қайталанған ұлы шындық.Онан өзге малданып жүргенімнің,Бірі ақиқат болса да бірі сұмдық.Жар бермеген..

(Бала күннен досым Қажет Жақанұлының қазасына)Сыйлағандай сұлуға, сырғалыға,Кірісіп ең əдемі жыр қамына.Долы құстай ашумен тасқа ұрылған,Өкінемін бір..

(С. Сəли, Б. Ғаппар, А. Бəдет, Т. Қажыбектіңмерейтойында оқылған өлең)Керме иық құтты мекен толы деген,Кем еді майлы-жайыр қоры неден.Түгіндей шұбар..

Бағыңды көр базарға бағалатып,Бағаланбай шықпайды мағынаң түк.Сайда саның, құмда ізің болмаса егер,Өмір кешпей өлгенің бағана артық.Бағалану айтарым..

Ат жалында əкең ол түз адамы,Еңбегімен жаққан от қызарады.Ақ сүт емген анаңның батасынан,Қайда жүрсең арқаның ұзарады.Жаратты анаң жаныңды..

Сүюші едім адамды өте беріліп,Иілгенде түсетұғын белім бүк.Аңғармаған аласы іште жүретін,Болмаппын қой адам сырын мен ұғып.Жарып жеген қолға түскен..

Жүректер бар жүрек əйтеуір тұлғадан,Соғады əрең құр сүлдері тынбаған.Жүректер бар ұшан-теңіз сезіммен,Асып-тасып өзендердей тулаған.Жүректер бар күйе..

Ерке мінез, қылтың-сылтың жас күнім,Албырт көңіл тарқатпаған мастығын.Жарық еттің де өте шықтың амал не,Сенен кейін арпалыста тас тыным.Ғашық болып..

Қалқам саған өлгенше деп кетемін,Бақыт деген аянбай төккен терің.Еңкеймейтін икемсіз еріншектің,Білесің бе ғұмыры текке өтерін.Менде өмірден өкінбей..