Орынғазы мәнбазарұлы өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Бұл өмір көтергендей төбеге тік,Жан-жаққа қарамаппын елең етіп.Қу тірлік əбігері алдай салып,Қалыпты-ау талай шіркін өлең кетіп.Арты оның өкіну деп..

Бермейді бір пендемен бəрі тына,Уақыт жөнеледі өз бағытына.Басыңа бітіп қалған мүйіз емес,Жүреді ұшып қонып бақыт мына.Жақсы ғой кімде кімге бел..

Берейінші сезімнің жауып селін,Бір боп кетті менімен жаның сенің.Ойын-тойдай өткіздік отыз жылды,Отыз жылға бекітіп тағы сенім.Отауладық қыз бенен..

Тау тұрсада арада жолды алыс қып,Іздететін бір сезім болады ыстық.Талай жылғы сарғайтқан сағыныштың,Кем боп тұрған орыны толады өстіп.Дос жараның..

Өмір-ай, бірде кілең бақ сезілдің,Ал кейде ай балтаңмен қақ бөліндім.Бермей-ақ басы бүтін бақытыңды,Аты арып, тоны тозбас ақ көңілдің.Бастағам..

Тербетіп таулар мені, дала мені,Адаспас жолға салған ең əуелі.Ұлар шу табиғаттың сарынынан,Құйылған құлағыма əн əуені.Қуансам көкірегім қақ..

Əлі келем аңқылдап, ақтарылып,Көңілімде бошалап ақ шарбы бұлт.Арамзалар көңілім бостығынан,Ұстағысы келеді қақпан құрып.Сырластарым, мұңдасым есік..

Жыр жазсам іші жыртық, сырты құрау,Мүмкін бе жүрегіңнің кілтін бұрау.Ұқ балам бір аунап кетейінші,Бір кезгі біздің үйдің жұрты мынау.Жаз шөлдеп..

Күндерім жарық болмай қарауланып,Балына жас күнімнің қана алмадық.Құлындай құлақтатып қыршын күнді,Қайта əйтеуір қос түздік аман қалып.Сəулесіз талай..

Арманым ақ сұңқарым қалықтаған,Жете алмай кейде қанат талып барам.Жетпеген қуғанына құрық салып,Барма еді жігерімде бір жамандық.Құлашын жаяр тұста..

Мөлт-мөлт етіп қарайсың «серуенім»,Біліп тұрсың қабырғам сөгілгенін.Үй ішінің сезімін білетіндер,Жаным десе артықпа сені менің.Гүлім, неге тұр сенің..

Күн өтеді жылап жүріп, күліпте,Соның бəрін көрген артық бірлікте.Ғайып деші бақ пен сордың арасын,Қою қыйын оған батып бір нүкте.Мұны тегіс біле..

Түбінде боламын мен бір керегің,Ағайын бірге өнген соң бірге өлемін.Сыртымнан жек көрсетіп бəтшағарлар,Олар да жасап жүрсін білген емін.Бір үлгі..

Ісімнің, сөзімнің де ағын ойлап,Күреске түсіп жүрмін а құдайлап.Жықпасам, жығылғам жоқ тілеулес боп,Жүргенің қуат па екен ауыл-аймақ.Аттамай ала..

Арналар талай жырым тағы саған,Жүргенде қылыш қанат шалғысы аман.Əсерің маған берген тау ғана емес,Шежіре бастап тұрған шал құсаған.Шұрқырап..

Талай-талай арманға қол артатын,Қабыл болсын тілеуің Болат ақын.Той ғой бүгін төріңде айғай салып,Ақша қардай өлеңді борататын.Ұстазсың ойлайтұғын..

Міне шауып шіреніп үзеңгіні,Көк асау ат шылбырды үзген күні.Бір жығылып, бір тұрып сүйретіліп,Тауыстық-ау бір талай біз өмірді.Өтті бəрі келмейді..

Майырылмаймын ұшындай тат шегенің,Артық емес арымнан ақшаң менің.Бір толасын түбінде асып-тасып,Шайқалмасын көңілім ақ шелегің.Ұстамай-ақ ақшаңды..

Күні жарық, қап-қара түні барқыт,Қайда сүйреп апарады мына уақыт.Кезігетін қым-қуыт тірлігіңнің,Маңдайыңа бірі сор, бірі бақыт.Қиындық бір сыңарың..

Еске түсіп шаршаймын қай-қайдағы,Жастығымды іздеймін шалғайдағы.Отар кеткен сезімнің орыны аша,Астан-кестең қу ішім зар қайнайды.Қадіріңе жетпедім..

Сақ сынады не пайда мұңайғанмен,Бекінгелі қай заман бұл ойға мен.Жанға батқан мұңымның саясында,Жүрегімнен теңіз боп құлайды өлең.Жетеді ойым тілекке..

Жарасада жанымның несі ілікке,Керегі не естінің есірікке.Əй, өмір-ай, кең қайыр құшағыңда,Алшаң басып келеді не сілікпе.Қасың болып кетседе ең..

Адамдай жан-жағым бір кеңге ұласқан,Тұр менің көңілімде зеңгір аспан.Келемін кердең басып, кезең асып,Өзіме қай қиынды тең қылмастан.Мұнда мен деп..

Жаным-ау, ат үстінде жүргеніңмен,Озбай ма қоңыраудан жыл керуен.Бірде олай, бірде былай қу дүниең,Адамның тасу қайда жігері үнем.Шаруаның келмейді..

Жұлынып ағыл-тегіл жыр айтатын,Көңілді қуандырып, мұңайтатын.Толқын боп бүктетіліп, аунақшытып,Іркілмей түйдек-түйдек сыр айтатын.Өзегін үзіп айтып..