Өртену туралы Өлеңдер ✍️

Өртеніп кетті күн иіп кеп,Дидарын даламның сүйіп боп.Қимауын қарашы батардаИманын оқиды биікте от...Өрт еміп, өртеніп күйі ішкі,Кешкілік күн мен түн..

Буалдыр будай түтiн буып бақты,Желкек жел сейiлтпек боп қуып бақты.Қызусыз қу жапырақ қоздап жанып,Бұрқырап бықсуға да жуықтапты.Барады бұлдыр түтiн..

«Самал» базар өртенді, «Бекжан» қара,Саудаменен күн көрген жұртым нала.Бейнетімен қара нан жеген халық,Қара бала қамын жеп билік ада.Зарын ұғар кім..

Неге бұлай жанымды жараладың,Неге бұлай басқаша бағаладың“Басқаға өлең арнаған жоқсың ба?”-деп,Сұрақ қойдың. Біртүрлі қарағаның.Содан кейін ой сүңгіп..

Қалғандай бейне тоналып,жүрегiм менiң жаралы –Көрдiм мен отқа ораныпөртенiп жатқан даланы.Көрiп мен оны зар қаққам,әуенге салып сарнаған...Лапылдап..

Сұмдыққа мынау бастағанқалайша жаның жылымас, –найзағай түсiп аспаннанөртенiп жатты бiр ағаш.Айырылып жатты қақырап,бойдағы тiрлiк, қуаттар..

Апыр-ай, мына күннің өртенуі-ай,Көлеңкенің өзі де ертеді май.Ала жаздай бір тамшы су тамбады,Қайда жүр берекесін берсе құдай!Аңызақ, аптап ыстық..

Өртеніп менің өзегім, Демімнен жалын атады. Өзіме жат боп өз елім, Жүректі көздеп атады.Қазақтық қаны суалып, Бөтен бас артқан екі аяқ. Төрешім –..

Күн өртеніп марқұм болды, аспан Айдан мақұрым қап, сүмбілемен салқын келді, су суыды ақырындап.Желден жусан ырғалады, жұпарына ақын ғашық, қоштасарда..

Өртеніп кейде орасан Өткен өмірді ойлайсың. Өз кеудеңе қарасаң —Төбелес шыққан тойдайсың.Өзегіңді күйдіріп Өте шығар от құйын. Алуан арман, қилы..

Өз отыма өзім ғана өртенейін, жанайын,Өртке айналар бүкіл әлем, түгел қоқыс маңайым.Шыбын жаным шырқырайды шындық үшін бұл күнде.Елім деген қайда..

Өртенердей, өлердей сағындырдың, Қара көзім, мұнша ұзақ нағып жүрдің?! Жаутаңдатып жолыңа қойдың мені, Жүрегімді құлындай бағындырдың!Жүрек аулап..

Сағыныштан өртенді күйіп денем,Күйіп денем, бойымда күйікті өлең.Сен басқаның құшағында жатсаң да,Мен басқаның құшағында сүйіп келем.Махаббаттың..

Қыс та кетті өртеніп,Құшағында көктемнің!Құлап кетті еркелік,Қанатына кептердің!Сәуір сүйген армандар,Мамырлаған таңдар бар!Жып-жылы түн..

Мен сүйсем, сүйемін өртеніп,Кірпігің ішінен гүл теріп.Жастығым жиылмай күтемін,Сенбесең көзіңмен көр келіп!Мен сүйсем, сүйемін сағынып,Күдіктен..

Сыйладың да,өшпейтін бір жарық маған,Сыйладың да көшпейтін мұң ғаріп ғалам.Кеттің бе сен? Өзгенің қолынан ұстапҚұдайым-ау, Құдайым, жынданып..

Тамшы су жоқ маңайда шөл басуғаЖанып барам,Қиналды жолдасым да.Төніп тұрған күн емес төбедегі,Барады ұқсапБалқыған қорғасынға.Тындыра алмай тірлікте..

Өз өзімнен жүрсем кейде өртеніпАсыл жарым, қабағыңды түймеші.Бәлкім, мұным саған деген еркелік:- Ақымағым әлі аңқылдап жүр,- деші.- Жүр,- деші - әлі..

“Өртен, тағы жалын iш, той”Десе дағы сезiмге бағынышты ой.Кiрпiгiме тiзiлген меруерттерКөз жасы емес, сағыныш қой.Сүйсiндiрген сүйiктi..

Сағынышқа шарпылдым, өртенейiн...Мөлдiр мұңым, қайдасың, кел есiме?!Назданайын, тағы да еркелейiнКөзiмдi ашсам жоқ болар елесiңе.Еркелейiн... Тәттi..

Өртендi неге өзегiм,Өзiңсiз оймен көңiлдiң көлiн кеземiн.Ешқашан қайтып оралмасыңды сеземiн.Сезгенмен жаным, өзiңдi сүйген жүректiЖеңе алмай әлi..

Биік болып көрінгенмен арманым,Бұл өмірден аз екен ғой алғаным.Несібеңе шүкір етем,ЖАРАТҚАН,Болашақта бұйырарсың қалғанын.Сынақ бердің көтерер деп..