Сабыр адай өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Сен алданба, дұшпан өзін алдасын.Жоқты мақтап дұшпан тағар барға сын.Сақтану мен мақтанудың арасы,Өлім менен өмір сынды жап-жақын.Сақтан балам!..Сол..

Қаз-қаз басқан моншағым,Тұсауын, міне, кестірді.Қызығы болды ортаның,Былдырлап жүріп ес білді.Өрімтал жастың өндірі,Жайқалған жаңа жан гүлім.Ал..

Пірім Бекет,Қайда барсам қасымда.Ерден дұға, елден алғыс асылға.Тілек тілепТүнеп, міне, жатырмын,Хақтың құлы Пір Атаның басында.Көп жамағатОй үстінде..

Бұлт жалғаншы,Бұлт ішінде жасын-жан.Өзен – өзім,Өмірімді сапырған.Уақыт – қуат,Кері ағып жапырған.Бақыт – суатАлға бізді шақырған.Жасыл орманҮміт..

Қыс келіпті жаз бенен күз жылысыпҚатып қалған мұз мұңайып, құнысып.Қар құрсаған қала маңы мүлгіп тұрАқ қояндай төбе біткен бүрісіп.Өз дегенін жасап..

Атпақсың!..Мылтығыңды оқтап алып.Ойланшы?.. Жазығы не, тоқта, Халық!?Майқурай,Марқа шүйгін,Бүрлен-бүршік,Кетпесін майқарағай отқа жанып.Ішіне тартып..

Қайтесің ақын барда құлан қағын,Болмайды ауыл көрген ұланда мін.Төрт түлік жібек желі, уыз қарынАқ жайнақ боталы қыр, құнан нарым.Құлын тұр жанарыңды..

Көкжелек мал түледі мамырлады,Көк тасқа көктал шығып тамырлады.Шеттеп жүр ауыл-үйден көктем шығаКөк өгіз, кер бұқаның табындары.Кірпігі көк сүңгідей..

Бəз баяғы сорлы тірлік сол ара,Көнбегендер көрге кетті, молада.Алдануға арланбайтын халыққаШындық айтып шырылдауға бола ма?!Сойып жесін, іреп жесін..

Өртенген оттай арманбызӨртеніп, өксіп жанғанбызҚиғаштың бойы қызғыштай қиқулап əнге салғанбыз.Ер көңілі елжірепҚыз жанары мөлдірепТай-құлындай..

Жалғанның бізде білдік ақ-қарасын.Білген соң көлеңкеңнен сақтанасың.Бесікке бес қонақтапДəурен сүрдікНесі бар мақтанатын, ақталатын.Біз кеше сəби..

Бұл ауылда жалғыз ғана жаңалық,Жаңалаған сан алып.Құрдасжанның тағы өзгерді төсегі,Айырғанша жасамайды қаралық.Күн ерініп атып-ақ жүр таң арыпҚалдық..

Ай көрдім,Анау жүзден күн де көрдім,Ай қалқам сендей жанды іздегенмін.Бір күні қош айтысқанҚимас жаннанКөп артық батпаған дерт, білмеген мұң.Нұрланып..

Жігітім құлысың ғой ала қаптың.Маңдайын қан мен жуған қанағаттың.Қара жер – қара ноқат шексіз көкте,Сасыған сандығындай жаманаттың.Қарғадан неңіз..

ШырқырапШырақ жағып дұға қылдым.Көп тілеп берекетін бұла күннің.Елесі аруақтардыңЕн жайлағанТінім бір тірліктегі сыңарыңмын.Ханы дүр,Қарасы көп..

Əр төбеде жалғыз өскен теректей.Тəңір бізді аз қылыпты көп етпей.Көп бабамның қорымы тұр қырылғанӨрттен соңғы өңі қашқан желектейКүштілердің азу тісі..

Отқа түскен көбелектей қалбақтап,Тірлік құнын кімдер жатыр салмақтап.Көр ішінде саудырайды көп сүйекЕзуінде бір тістеулі бармақ қап.Өңкей солғынӨңі..

Отырсың ба ойға батып мұңайып,Қой, қалқатай, қолыңды бер, тұрайық.Жасыл терек,Балғын бақша өміршең,Бізде солай күнге мойын бұрайық.Күлкің қайда..

ІБек сайлап береген жұрт, алаған қол,Мынау жол елді ессіз талаған жол.Қазақтың ен байлығын судай шашып,Тұр, əне, жең ішінде санаған қол.Надан тұр..

Шағын ауыл бір шенеунік күжілдек.Қорқытады менің қолым ұзын деп.Қатқан нан мен қара суға тойғызды,Халық отыр аққан тердің тұзын жеп.Шаңы шыққан шағын..

ОрынжанОлда біздің ініміз-ді,Оларсыз көрсетерміз кімімізді.ҚолдасынАйдар Ишан бəрімізді,Тарқатпай аз халықтан тінімізді.Қол жайыпСонадайдан тілек..

Бəрі де қалжыраған қарайғанныңӨзі жоқ, қазығы бар талай нардың.Сиреген,Селдіреген торғын сындыІріп тұр бет пердесі сарайлардың.Ойылған терезесі..

Құла жирен, құлаша таң, құла таң,Айыр бура, шудалы бұлт , бұла таң.Өркешіңде өркениет жылап тұр,Өмір деген Тəңір-алды сынақ бір.Нардай шөгіп тау..

Сен, қоштастың ба,Сен, қоштастың ба,Ойнаған өлкеңменен.Арманның ақ кемесін ақ сəуле желкендеген.Сұрама ертең менен, еркем менен,Барамын көре алмай..

Анау кім!?..Аю сынды талтақтаған.Табаны тас үгітіп, тал таптаған.Күштінің аузы қисық, сөзі дұрыс,Əлсіздің күні құрсын жалтақтаған.Ел тонап ежеңдейді..