Сабыр адай туралы Өлеңдер ✍️

Бір аяғын қақпан шапқан қарысып,Бір көкбөрі келе жатыр алысып.Алқымынан аптап буып барады,Атып еді таң ысып.Көкбөрім-ай көп жорытқан..

Жез самаурын шоқтан түсіп қамықты,Анам кетті, жетімегін таныпты.Жан ұстайтын жері қалмай бұл жолы,Тұтқасынан жаныпты.Кім ұстасын иесі жоқ..

Өлең нəзікІңгалайды құндақта,Жұбата көр қызыл шақа жыр жатса.Ақын байғұс бір келеді өміргеЕкі гүлдеу қиын енді бір баққа.Көздерінің жасын сүртіп..

Қансырап жүріп соғысты,Əлсіреп қайта толысты.Бабамнан қалған бұл мекен,Адай да Адай болғалыМаңғыстау деген қоныс-ты.Қонақ болсаң қойдай бол,Өмір..

Кімнен сұрап білсем екен нарқымды,Ел тұсаулы, ер шындықтан тартынды.Көгендеулі төбешікке көп қарапҚақтың суыҚарғыс айтып сарқылды.Көк найзағай жер..

Жүрегімнің саусақтары дір қағып,Жанның сыры,Тəннің тіні,Мың қабық.Есі кетіп əлем маған қарады,Күбір-күбір,Жыбыр-жыбыр,Тыңдалық.Əлсіз болсаңТіреспе..

Хақтан-құран сен үшін!Ислам –тылсым, келісім.Ниет – бүршік,Амал – гүл,Иман – піскен жемісің!Қандай сұлу өмір бұл,Балдай тəтті төгіл..

Ақын деген қорғасын ғой, қорғасын.Еріп кетті сор басым,Өлең сөздің теңселдірдім жорғасын.Көз-бесікке салып алып бейнеңді,Мен – тəуелсіз,Сен –..

Күйінің басы Науайы, Сағыз да менен Жем ескі,Үнсіз де қыр мен кеңесті.Қара да мерген,Сұр мерген,Сұқтанған тұсы бір-дағы,Қаптың суы тентек-ті, азынап..

Кең Алла кетпес дəурен жырың қайда,Қырмызы қырың қайда!?Маңдайы тасқа тиген сұм тағдырдыңЖүрегі жылынбай ма?Əр тайып, əл кеткен соң..

Ау салып, ескек тартып, қайық мініп,Жарлының жатыр сырын Жайық біліп.Басынан балықшының таяқ кетпесАз ғана несібесін айып қылып.Жағаға қайық тоқтап..

Маңайлап əр пенденің жүрек тұсын,Адамға ажал қойған күзет құсын.«Көкеңді танытамын бір күн» – дейді,Көрсетіп көрінгенге білек күшін.Сұм тағдыр сұрша..

Сен мені көктем еттіңКөгілдір бақ.Көзіңде тұрушы еді өмір жырлап.Ай кетті, арман кеттіКүн мұңайдыҚараймын, қалжыраймын көңіл құрғап.Таппадым сырғалы..

Мұңайды жан ағам даЕл кетіп тарағанда.Əкені жоқтап жүріпКөз жаздық анадан да.Шерлінің шертер үнінБірі кем келте күнім.Анамның табытынаКетті еріп..

Мен білмедім найзағай ма, жасын ба?Неде болса жанартау жыр басылма!Аспан жатыр көкіректің ішінде,Дастан жатыр жүрегімнің басында.Біздің өлең гүл..

Бір-бір жүрек мың үмітті құндақтапТіршіліктің əліппесін жүр жаттап.Əсем үйдіңАққу мойын мұржасыЖалғаншыны тұр мақтап.Езілген қарт, еңкіш тартқан кəрі..

Ол, Жастар!..Бізден не білмек, бір ғибрат алардай.Кілең ала қиғаш көздерміз, жылан болып шағардай.Қара шашқа ақ түсті,Қара түсті ниетке,Сосын қойды..

Жассың ғой жаным жап-жасыл терек секілді.Балапан езу кекілді.Мастана көрме,Мақтана көрме ұрынып,Жылата көрме жетімді.Құдайы бар ғой жыртық үйдің де..

Сұр жебесін өндіршектен сырғытып,Үйренген жау нақақ қанды қылғытып.Көктей талмап жұлынымдыкеліп-ақ тұр үзгісі,Көк желкемнен бір мытып.Соның бəрін..

Бағбан шал баяғыдан сенгеніміз,Орман от, осы-ақ еді енгеніміз.Ит жуа, қарға тұяқ, желбас қамыс,Күл болды боз тікенек, шеңгеліңіз.Қалыпты қамыс аман..

Шат көңілмен нұрландық,Жібермеді құрдан жұрт.Үйірімен үш тоғызКүйден олжа, жырдан құт.Шығасыға шырмалмай,Кіресіге кірленбей,Қатар-құрбы көп..

ІТəңір бермей бір тал ағаш көктерме,Тамыр салар барлық тірлік өткенге.Тамырына балта шапса не болмақ,Жеміс берер, сəтте, ағаш бөктерде.Азамат та –..

Болашақтың қолыменен ашармыз, өткен шақтың қақпасын.Құдай өзі сақтасын.Қақпа ішінде қарғыс толы дəуір бопАстан-кестен ақтарылып жатпасын.Өткен –..

Тыным бермей жүрек деген қасқаға,Таңырқайсың үнсіз қара тасқа да.Өзіңді-өзің өзге жаннан тапқан күнҒашық болдым деп келесің басқаға.Пенде байғұс өзін..

Кіл жалпылдақ жапатайы бүріскен,Ырду-дырду күн өткізді күліспен.Мақтау іздеп мардияды қожайынКөз алдаған болар-болмас бір істен.Мың өзгертіп сатқын..