Сабыр адай туралы Өлеңдер ✍️

Сонау үйдің шамы сөнді дір қағып,Қайта өшті бір жанып.Аздан соң-ақ түн құйылды төріне,Жатты сосын қара түнге шырмалып.Айға көзін жетім сатып..

Мен жерде сен қияда ақ қыраным,Шарқ ұрып көкке ұшуға шақ тұрамын.Кетсем-ау көкті бойлап елден жырақ,Қош айтып таудан бұлақ, көлден құрақ.Қол созып..

Алтыннан қаратауға тұмар салып,Мұң басып, көкіректі мұнар шалып.«..Мен де өлемін өзімнің биігімде» –Отпан таудан Алашқа ұран салып.Болған жоқ бұра..

Тар көшедеКелем жүріп емпеңдеп,Өмір-бақтан өлең теріп берсем деп.Ақ жаулығын кебін қылған қарттықтың –Бір кейуана отыр, əне, кемсеңдеп.Етегінен гүл..

Сағындың баБаһар-бақтың самалын,Келді көктем бар, бара ғой, қарағым.Бүр жарып тұр, гүл жарып тұр көрдің бе,Көздерінен көңілдегі жараның.Саған айтып..

Дүбір-дүбір дүрбелең,Жау табылғыш іргеден.Жүндей қалмақ түтіліп,Жүрер жолын білмеген.Қадау-қадау қарағай,Құлаққа ұрған танадай.Бағытынан адасыпЕсі..

Қара суым қалсада, қара наным,Жан созамын, гүлденіп жаңарамын.Бейбіт күннің ақ құсы қолдан ұшса,Қалай іздеп, мен оны табаламын.Тыныш болсын, атар..

ІБес тілінген маңдайы қара бақ түн,Жанарынан жылайды балалап мұң.Өзіңді-өзің алдама , Қазақстан!..Ұл-қызыңнан жат болып бара жатсың.Қара бақ түн..

Көп ойнаған көк тал қолат жасыл бақ,Көптен көзін, менен сөзін жасырмақ.Не айтасың бала күннің бағбаны,Бəрі басқа, ай өзгерді, ғасыр жат.Ескіліктің..

Өшіп жатыр күн біткеннің бедері,Жыр күткенмін ішім толы шер еді.Жанарымда жауар-жаумас мұң-дертті,Жаза алмадым тірліктемін себебі.Тірі күнді кеміреді..

Таң атты, тағы міне, күлімдеді,Тербейді тебірентіп бір үн мені.Есен-сау елді көрдік,Жерді көрдік,Құша түс құралайым енді мені.Таң атты күн сəулесі..

Халықпыз, бір Алланың құлдарымыз,Жол қалған Пайғамбардан нұрланып із.Тербеткен Əулиесін, Əнбиесін,Бекетті туған елдің ұлдарымыз!Жан Алла қайыра көр..

Жаз шықтыма, күз келді ме бəрі бір,Ала шаңдақ сол баяғы кəрі қыр.Қара бура қарын қамын күйттеген,Келе ішінде кекіреңдеп əлі жүр.Бура кəрі, түйе..

Қойын дəптер, қоңыр дəптер кір басқан,Кір ішінен мөлдірейді жыр дастан.Тамшылайды жүрегімнен ақ жаңбыр,Дəптер кіршіл, өлең өршіл сырлассаң.Қойын..

Қане, жайғас,өлең болсын серігің,Удан ішсін дір-дір етіп ерінің.Таңдайыңа нəр тамғанша басып көр,Буаз күннің қызыл тамыр желінін.Мастанғасын мамық..

Енді, міне, жүрек байғұс қалжырап,Сəби кезім, сəулелі шақ қалды ұзақ.Бір естелік – өксігім мен өкініш,Қалып қойған кеудемдегі жалғыз-ақ.Тал қалжырап..

Көңіл-мешіт көріктенсе, нұрланса,Сол көңілде сансыз сұрақ тұр қанша.Іштегі əлем сырттағыдан өзгерек,Өтті өмірің артқа мойын бұрғанша.Өкінішпіз, өксік..

Кірпігін кіл арманға қалқалатып,Мұны бір мың қайырма салтанат ұқ.Өлеңнің ерінінен сүйдім талай,Өртеніп, күйіп-жанып шалқалатып.Салдырып самал желге..

Кім айтып жүр тағы тектес тарпаң деп,Мен мертілдім нардың жүгін тартам деп.Мендік көңіл: ақ дастарқан, ақ шағыл,Бабам өткен бар қазаққа қалқан..

Оқырман ба?Оқырман да гүл ғой бір.Жан-бесікке жата қалар тілдей жыр.Əр тағдырдың кеудесінде бір мұң бар,Қалай сеніп, кімге айтарын білмей жүр.Бар..

Бұл қазақтың кімі бар?!..Жастары бар – жалынды!Таланты бар тағдырлы, бастары бар дарынды.Бұл қазақтың кімі бар!?..Ерлері бар – қылышты.Дер кезінде..

Күй далам, күңіренген дастан далам,Өмір жоқ өлең тербеп басталмаған.Қара өлең – Хантəңірі күнге талас,Ай алқа, жұлдыз жүзік аспандаған.Па, шіркін..

Ескі сүрлеу сар қалды,Етектен басып қар қалды.Ауылға ақын қара деп,Нарында жақта нар қалды.Нарында жақта нар қалды,Құлама төбе, жар қалды.Иесі қайда..

Далалықпыз, төбе – тұғыр, қыр – Стан.Рух – айдын, күй – кеңістік, жыр – Стан.Түн дегенде қара мысық зымыстан.Атқан таңғаАйбат шегіп тырысқан.Иман –..

Қызуы жоқ, жылуы жоқ мұз қала,Етекшілдеу ұқсап-ақ тұр қызға ана.Барлық «БАР»-дан «ЖОҚ» жасаған əулекі,Дүниеде шығармыз тек, Біз ғана.Сырғанаған..