Өкініш туралы Өлеңдер ✍️

Өкініштің қара тасын зіл-батпан, Өз жанымда айлап емес, жыл жатқан, Жылжыта алмас жер көтерген өгіз де, Қасарысып жабысқан дерт құндақтан!Күз айында..

Айналайын аңқылдаған ағам-ай,Жүруші едің жоқты, барды санамай.Жексұрын мен жалмауызды жалмамай,Қалай ажал келіп қалды саған-ай!Өзіңменен тарылды ғой..

Жан досым Кіребаев Асқардың қазасынаАсқаржан-ай!Асеке дейтін едім.Өмірде де,Өлеңде еркін едің.Беделім ең сен менің ел жақтағы,Ел жақтағы сен менің..

...Аспанды жылатқаным-ай,...Асқарды құлатқаным-ай,...Бұлақты суалтқаным-ай,...Құрақты қуартқаным-ай,Қабырғам сөгілгенін-ай,Бауырдан..

Өкінбеймін, болмады деп төрім кең,Оның бәрі орайласар көңілмен,Өкінбеймін, асып-тасқан байлығым,жоқ еді деп, балағымнан төгілген.Алтын тақта..

Тағдырға өшігесіңӨкпе айтасың, өзіңе өш үмітпен.Сезім деген әзірге кесір-есімЗәрін шашқан өте ұзақ кеші күткен...Мұншама налимысың?Жүректегі кінә..

Мен де өкініш теңізін кешудемін,Кешір мені, құрбыжан, кешір мені.Сұлулық пен құмарлық құшағынаТастап кеткен түн еді есім мені.Ұмыттым да бір сәтке..

ІЕтегін сезім-көлдің жел түрдің бе,Жайларды көз алдыма келтірдің не.Күйеуге шығып кеттім дегенше сен,Одан да махаббатты өлтірдім де.Өмірдің..

Өкiнiштiң оты өртедi өңештi,Үңiлгенде дәптерiме өңi ескi.Ақ қағазда есiмiң – мәңгi өшпес,Жадымдағы бейнең бiрақ көмескi.Тек есiмде... ұмытпадым..

Өкінішті-ақ, бұл көрініс, аяулы-ақ...Көкжиекке Күн батады баяулап.Адамдардың тағы да бір Күні өлді,«Күнім өтіп барады» деп жылаған...Күнмен бірге..

Жайдары жүрегіме ораған мұң,192Мен сені қимай барам, Қарағандым.Шілтері шымылдықтың ар жағындаТелміріп ту сыртымнан қараған кім...Сол ғой..

Сөз қадірін ұқпайтынкөшің болған өкініш.Биліктіні ықтайтындосың болған өкініш.Əділетке жұғымсызбиің болған өкініш.Саңылаусыз, жылусызүйің болған..

Арыстандай ақырған айбатыма,Жолбарыстай жұлқынған қайратыма,Хан ордасы шыдамай солқылдаған,Сары орыстың көп ерген айтағына.Қайқы білек қылышпен басын..

Енді неге өз-өзімнен ұялдым,Желігіне беріліппін қиялдың.Албырт кезде өкпелеткен досымды,Қайтіп енді араздыққа қиярмын?Ағысында қызу талас..

Сүю деген бақыт емес,Бақыт емес қарағым Сүю деген тәтті емес Сүю деген қара мұң.Ғашық болсаң бір жанғаКүйесің ыстық отынаБақытсыз болып..

Өлтіру мен өлудіңБолғанымен мың жолы,Өмірге екі келудіңЖоқ екен-ау бір жолы.Алжығандар аяқтарымен ішіп,Ішкендері аяқтарына түсіп,Орындарынан тұра..

Өмір деген қалт етіп,Жай оғындай жалт етіп,Өтетіні өкінішті.Адамдардың осыныМәңгілікке дос ұғып,Кететіні өкінішті.Бола қалса мүмкіндік,Бас пайдасын..

Тәуелсіздік алған күннен,Бақыт шамы жанған күнненТаза қазақ тілімізді,Мұсылмандық дініміздіҚорғамағанымыз өкінішті.Болғанымен қанша күшті,Аты-жөннен..

Кенесары жасағының айтулы батырларының бірі – Сыр бойынан шыққан Бұқарбай батыр Естекбайұлы (1812-1898). Ел ішінде батырдың немересі Ахметбай ақсақал..

Егінімді ерте қамдап,Ерте екпей,Тәтті тағам татқаным жоқ тер төкпей.Жасандылық жасамадым жалғанда,Еркектермен сөйлесе алдым еркектей.Істің аңдап оңы..

Жер бетіне мың жыл бойы тұнжырлыАппақ жұлдыз сапар шекті мың жылдық.Тау мен тасты жарып өткен сәулесіЖүректерді тесе алмаcтан, қынжылды.Тәңір атты..

Аллаһтың сөзін оқып, Өзін көрмей,Сенемін хақтығына сезімге ермей!Аспан,Жер өздігінен жаралмаған,Жаралған «бол» деген Хақ сөзінде өрлей...Нанамын бұл..

(тіл туралы толғаныс)Атасы: Иә, балам, емтиханыңды қалай тапсырдың?Немересі: Бәрі ойдағыдай, ата! Тек Қазақ тілі пәнінен ғана төмен баға алғаным..

Осы ма еді тірліктегі «сый» маған,Тағдырым-ай!Айылын еш жимаған.Жақындасың – созсам қолым жететін,Бірақ...Саған қолым жетпей қиналам.Күнін кешіп..

Арманға сене алмай жүретініміз,Өп-өтірік күлетініміз,Пайданы ғана білетініміз –ӨКІНІШТІ!Жақсылық жасауға асықпайтынымыз,Тектілікті төгіп..