Қалижан бекхожин одалары туралы Өлеңдер ✍️

Ілмек бойынша іздеу:

Өлеңдер: 17

ҮР ҚЫЗЫ ЖӘНЕ АҚЫН
(1815)(Л ұ қ с а т)Үр қызыЕсігін бағып пейіштіңТұрған мен бір сақшымын.Ентелейсің, өр түсің,Бөгде жан, кімсің, айт шынын?Батыры боп..
©  Қалижан Бекхожин
ЗЫЛИХА
(1815)Безбеймін мен ақыннан!Сырымыз бір айнымас.Арбадың сен, алқынған,Жүрегімді ару жас.Айхай! Ақын тіл қатса,Үні маған шын рақат.Махаббат – өмір, ол..
©  Қалижан Бекхожин
* * *
(1815)Шалма ора басыма, тәж ғып маған.Шырай берер сол мата жарқыраған.Иранды билегенде, Аббас шахтың,Маңдайы мұндай тәжбен сән құрмаған.Ескендір де..
©  Қалижан Бекхожин
ЗЫЛИХА
(1815)Бұл сәтті қайтіп бүркеймін?Бақытқа енді бас ұрам.Ұрымды сотқа бермеймін,Олжамды алған жасырам.Қайтеміз біз ұрлықты?Шын сүйіп маған беріл..
©  Қалижан Бекхожин
ХАТЕМ
(1815)Ұрлық тумас себептен,Ұры ғой себеп өзі де.Ұрлап алды жүректен,Ләззатымды сезді де.Саған менің періштем,Берді ғой сол олжасын.Құлыңмын сенің..
©  Қалижан Бекхожин
ЗЫЛИХАҒА
(1815)Төгемін деп толқын жұпар,Алқына алған демдеріңе,Азап шегіп, болып іңкәр,Жүз гүл солды шөлмегінде.Саусағындай бүгіп тұрған,Құтыдағы әтір..
©  Қалижан Бекхожин
ӨЛЕҢ ЖӘНЕ МҮСІНДЕУ
(1815)Мейлі грек, қара батпақ балшықтан,Соға берсін әсем, кербез сымбатты,Мейлі мәңгі сол мүсінге болып таң,Төксін лебін жалын атып тым қатты.Ал..
©  Қалижан Бекхожин
* * *
(1814)Ұсынып өзінің тек атын алға –Өзіне тең бар дейтін ақын бар ма?Сыйлап бір сырнайшы да, тәлім тұтып,Өзінен асқан бар деп мақұлдар ма?Шындық қой..
©  Қалижан Бекхожин
ХАФИЗГЕ
(1818)Қайран Хафиз! Қайтіп саған тең келем?Мынау неткен сандырақ!Ұшқыр қайық шырқар құстай желменен,Айдын жарып жарқырап.Желден шалқып, жүйткір әрі..
©  Қалижан Бекхожин
ТӨРТ СЫЙ
(1815)Арапқа Алла сыйлапты,Қасиетті төрт нәрсеБолсын деп сұсты, сымбатты,Ерлер, ғұмыры өткенше.Шалманы берді әскерге,Тәж біткеннен қадірлі.Шатырды..
©  Қалижан Бекхожин
ДҮНИЕДЕ ДЕГЕН ШЕКСІЗ ҒОЙ
(1814)Дүние соңын білмесең – Ұлылығың.Мәңгіліктей бастаусыз – тудың мығым.Дөңгелеген дүниеде – жырың аспан,Соны оның – бастауы сырын ашқан.Суалмайды..
©  Қалижан Бекхожин
ЖЫР СЫРЫ
(1814)Жырла қандай нақыл бар,Күші неде, анықта?Ұғып соны ақындар,Мақұлдасын халық та.Махаббаттың лебімен,Әуелі жыр шалқысын.Тәтті үнге төгілген,Наз..
©  Қалижан Бекхожин
АДАМЗАТ ӨРІСІ
(1779)Баяғыда, ерте заманда,Әулие баба сұстанғанСабырлы қолмен ғаламға,Күркіреген бұлттардан,Найзағайды иіріп,Ашқарақ жерге сепкенде,Рия шапан..
©  Қалижан Бекхожин
СУ ҮСТІНДЕГІ РУХТАРДЫҢ ЖЫРЛАРЫ
(1779)Адамның жаныЖаңбыр ғой бейне!Аспаннан саулап,Сусылдап кейде,Жерге кеп аунап –Жаңғырып, мәңгіЕселеп жаумақ.Қияның қилыҚырынан ырғып,Шұғыла..
©  Қалижан Бекхожин
ПРОМЕТЕЙ
(1774)Уа, Зевс!Жап көгіңді,Бұлттардың будағымен.Сал ойнақты,Мейлің, жаңқадай ұшыр,Тау мен теректі түйдегімен.Тек қана жерім меніңМызғымай тұрса..
©  Қалижан Бекхожин
ГАНИМЕД
(1774)Күн шұғыласымен жарқырап,Жайнадың сен,Ерке көктем – қызығым!Мың ләззатым ең, махаббатыңЖүрекке жақты шамшырақ.Сенің мәңгілікті қызуың –Қасиетті..
©  Қалижан Бекхожин
ЖОЛАУШЫНЫҢ ДАУЫЛДАҒЫ ЖЫРЫ
(1771)Сұсты құдірет жебелеген сол адам –Қорықпайды найзағайдан, жауыннан,Өшпес ерлік жүрегінен, жанынан.Сұсты құдірет жебелеген сол адам –Сусылына..
©  Қалижан Бекхожин