Лирикалар туралы Өлеңдер ✍️

(1820)Тұрғанда бұрқап жыр жаныңҚиялға құл ең өзің де.Білсем деп өмір сыр-мәнін,Асықтың білім, сезімге.Болса да ұқсас затқа зат.Дариды ол дара..

(1828)Қайтіп мені қалдырдың?Қасірет енді жаныма!Бұлтты кеудем қалың мұң,Сен жоқтықтан алдымда!Білсең ғой, қалам уһілеп,Сәулең бір жалт еткенде,Ғашық..

(1827)Түнек кетіп, жалғастыАлшақ белдер жақындап.Жанды көкте, алғашқыАлтын жұлдыз жарқырап.Тайды бәрі, жоғалды,Қатпар тұман ыдырап.Түнектің түсі..

«Элегиядан» үзінді(1824)Тұншықса адам қайғы шегіп азаптан,Құдай маған қасіретіңді шерт деді.Сағынышты кездесуден не күтем?Әлі күнге жайылмаған гүл ме..

(1824)Қалай, сәулем, оралдың көз ашқанша?Келгеніңді сенің мен көрмей қалдым.Қайран тәтті уақытым кетті қанша!Соқыр болып қалдым ба? Мен..

Жауып тұр қар, жауып тұр,Жайраңдайтын жаз қайда?Жұпарын қырға жайып гүл,Жұпарын қырға жайып гүл,Шашағын бізге жазбай ма?Шілде жақын, жайна дер,Арбап..

(1813)Ну орманды кездім де,Алқына бір аттадым.Алданышқа өзіме,Еш қызықты таппадым.Қарасам бір қызыл гүл,Саяда тұр жарқырап.Жүзі жанған жұлдыз бір,Шық..

(1803)Желпінді тор әйнектенКөрші әйелдің үйінен –Қарайды маған кенеттен,Жаны өртеніп күйінген.Білгісі келер қызулы,Қызғанышы бар ма деп.Сөнді ме әлде..

(1802)Мұнша неге жабықтым,Жүрегімде не сыр бар?Қапалықпен зарықтым,Үйім мұнша неге тар?Кетейінші аулаққа,Бұлттар көшіп жел кезген.Барайыншы тау..

(1802)Жұм көзіңді, аймаласын өлеңім,Қалғыдың ғой, сәулем, енді бұйықпа.Сырнайымның наз күйіне бөледім,Тәтті не бар бал-ұйқыдан? Ұйықта!Сырнайымның..

(1802)Тұрып таудың басында,Сайға төніп қарадым.Мұндай қиын асуда,Сүйенгенім таяғым.Қойларымның соңынан,Итімді ертіп жүгірдім.Тас қиядан..

(1800)Туды ма, расымен,Жарқырап шуақ күн?Жайнады жасыл кеңАясы гүл бақтың.Мынау не, ну айдын –Егін бе, тоғай ма?Бұлақтар тулайды,Асыр сап..

(1781)Аяймын мен, жұлдыздар, бейбақ сендерді!Жайнағанда сендерді мен сән көрем.Теңізшіге төгесіңдер сәулеңді,Рақым күтпей құдайдан да..

(1776)Айқай, сенің соншама билігіңменКөрмекпіз сәнді келер игі күннен.Сенбейміз махаббатқа, бақытқа да,Біздерге жайнаса да бір бүйірден!Уа, тағдыр..

(1776)Қуғын монах жүрген қаңғып сай, құмдаКездесіпті ешкіаяқ бір маймылға.Фавн-маймыл сонда одан сұрапты:«Көрсем деймін мен де рақат жұмақты,Үй..

(1776)Тұрып сен, шыңда, беткейде,Жер қайғысын жырлайсыңЕкі есе қасірет шеккенге,Екі есе медет сыйлайсың!Қажыдым аума жалғаннан,Шаттық, мұң – кезек..

(1775)Жұттым мен рақат лебін, өмір лебін,Бой сергіп, кеңіп кетті төңірегім.Табиғат, ләззәтіңе бас иемін,Ақ төсің – тәжім етер төрім менің.Ескектің..

(1775)Іркілмесін ыстық жас,Ләззатпен қысқан кеудемді.Құпия дерті сарқылмас,Жаныма рахат дем берді.Қайран өмірім, толқи бер,Жарға ғашық..

(1775)Несіне мені шақырдың,Салтанатты думанға?Қызығы жастық шағымныңӨткенде шағын ұямда.Өтті-ау түнгі, айлы шақ,Аяда тыныш мүлгіген,–Сәулеңмен..

(1774)Мұнарада, құм жарда,Аруағы тұр серінің.Желкеңді көріп қалғанда,Жаңғыртады өр үнін.«Қайнап қаным кеудемдеҚорғасын қол түйілген.Шымырлап тамырым..

(1771)Айдалада қызыл гүл,–Көрді соны жас бала.Аймалады, қызықты,Иіскеді бас сала.Жұтты еркін жұпарын,–Жұтты еркін, қызыл гүл,–Аймаласаң өзің..

Жаным жанды, бітті халім,Жөнелейін атқа мініп!Бөледі кеш қыр алқабын,Тау иығы түн жамылып.Міне, алда тұр зор емен,Қараңғыны бойына орап.Саңылаудан..

(1771)Қорқамын, қалқам Тереза.Темірдей өткір көзіңнен,Ашуы зілдей сезілген!Бірақ кейде бір қарап,Арбаса көзің жаудырап,Сұлу бар ма өзіңнен?Аласың..

(1771)Айналам масайрап,Әндетті, гулетті.Гүл жайнап, құс сайрап,Лаулатты күн көкті.Сылдырап жапырақ,Бұталар ырғалып,Сұңқылдап жамырап,Шоқ талдар ым..

(1768)Ну орманда масайрап бір жаттым мен,Құшағымды сілке тастап аштым кең.Ынтызар боп сұлу маған жабысты,Күлді, әзілмен кетті ол қыз,ауысты.Өзге ару..