Ғалым жайлыбай туралы Өлеңдер ✍️

Жырлы көктем жеттің бе,нұрлы көктем,Орамалың желбіреп гүл жібектен.Жылап ағып барады жылғалардаМенің қайран жылдарым,жылжып өткен.Ауылда өскен бала..

Баянтауда қалғаны ...Сол бір өлең,Жасыбайдың көзіндей мөлдіреген.Бетегесі береке белді көрем,Елді көрем,Көгілдір көлді көремБаянтауда Баяндай сол бір..

Туғанда оң жағымнан көңіл Айым,Сейілді жанды жеген жегі – уайым.Үзілтті,Үздіктірді қырғыз қызы:Дүние-ай, арманым көп не қылайын.Білмедімжырладың..

Көзімнің тұңғиығында,көңілімнің бір қиырында.Арымның асыл көліндеЖанымның жасыл белінде –Сен жүрсің...Өлеңнің нәзирасындай,Жаңаарқа..

Ақын деген– кейде бала,Кейде абыз,ғұмыры да кейде ертегі,кейде аңыз.Башқұрттардың аңыратқан арманынАқеділдің жағасында Лэйла қыз.Жанарыңда бір..

Сынық арба,Білмедім мұңы бар ма,сыры бар ма,жаутаңкөз жыры бар ма?...Дойыр қамшы секілді добал күндісәулем кем боп тұрғаны ұғынарға.сынық арба..

Көңілімнің тілейді хошы нені,Керуендей күндердің көші есімде.Арман болған Алматы осы ма едіКөліктері кептелген көшесінде.Аламанның алдында таң..

Сүмбіле жұлдыз жанғанда,Сезімнің ашып бір бетін.Жаныма орап салғандаСүмбідей қыздың суретін.Бүрлеген жырдың емені,Көңілде қайғы да бар-тын.Сүмбідей..

Елден хабар көп болды естімедім,Елең-алаң көңілім...кешкіремін.Қобыз шалып жатыр ма қоңырқырдаЕскі қыстау қасында ескі қорым.Ақ дүниеге ұмтылдым..

Жанымның жазығында ат ойнады,Арымның ақ бұлағы атойлады.Түнімен қара шанақ күңірентті —«Қобызшы Молықбай шал Матайдағы»Шайылса шаңырағы шыңғырады..

Жалынан сылап,баптаған күлік,Қарына іліп ақтабан құрық.Ақпанның күні азынағанда,аш бөрілердей ақ боран да ұлып.Тап болсам шіркінқазыналарға,Әппақ..

Байтал – бұлттың құлын-қыр төсін еміп,Керуеннің Арқаға көші келіп.Пұшпағында Бетбақтың біздің ауыл,Жататаұғын кез еді өсіп-өніп.Қай жыл еді,есте жоқ..

Ауыл кірді, тағы да ауыл түсіме, Асыл түс бұл Ауыл кірсе асылы. Құдіреттің құдіретті күші ме Биыл көктем Сарысу қайта тасыды. Қиып өтіп бара жатты..

Шарасына шық тұнған бұла белдің,Төскейіне төгілтіп шуақ өрдім.Нұрға ғашық жанымды жетегіне апҚырдан асып жүгірген Құлагер – күн.Құлагер – күн..

Көңілімнің қаз ұшты түстігінен,Күй күмбірін естідім құс тілінен.Қанатына сол қаздың жарық байлапЖұлдыздар да төменге түсті білемТұтанғанда өзектің..

Белгісі жоқ картада, Глобуста, Біздің ауыл Арқада Тым алыста. Қасіретіне жетеміз көңіл айтып Тілек айтып келеміз қуанышқа. Осы өңірде көгеріп, Көктеп..

Жүрегімде жаһанныңмұң-наласы, Шырақ — жырдың осы ма шын бағасы?.. Бір сөз айтып кетсем деп кейінгіге Кірпік ілмей жүремін түн баласы. Түн баласы..

Қырандай сорғаласа жырым көктен,Бүршігін бүр жарғызды бүгін көктем.Тұлпарын тұғырына қондырадыҚараөткел сүйіншілеп Сырымбеттен.Пырағым төске салған..

Көш қозғалды жолымен бұрынғының,Таңға елші боп кеткелі мұңым,жырым...Мұқым төзім таусылып бітпей тұрыпБүтін сөзін айтпай ма бүгінгі күн.Жылжыған жыл..

Құмшекердей еріген таңдайдағы,Аштықтағы құйқаның –балдай дәмі.Таңғы нұрдың сәулесі шайқалғаны –тағдырымның жазуы маңдайдағы.Ұлтым еместұр бүгін..

Қыз – көктем,гүлгүл көктем,көктем, көктем,Көңілдің көкжиегін көкке өрлеткен.Көңілдің көкжиегі көкке өрлесе –Есіңе түседі екен өткен, кеткен.Бояуы бұл..

Күндердің жалын күзер ме,Ұстара – уақыт жалтырап.Қараша үй қонды күзеугеҚараша күні қалтырап.Торықса жусан,тобылғы,Қараша келіп тоңған күз.– Өтпелі –..

Ақ зер әлем,ақ дүние –жаныма құт,Көз алдымнан барады жарық ағып.Менің әппақ құстарым қалықтайдыАқ бұлттарға қанатын малып алып ...Бұлақ..

Ұмытылмас кезең бе еді? — Жаныңды сезем, — деді. Жарқырап шықты алдымнан Даланың өзендері. Аспанда бұлт түйілген, Бетпақтай безергелі. Жанына жұртты..

Көктем дегенің – көгілдір арман,Көгертер кез бұл көңілді қалған.Сәуірдің айы сәуле шашарда –Тобылғыжарған, тобылғыжарған...Қыратқа барсам жолыма..