Жұмабай құлиев туралы Өлеңдер ✍️

Ілмек бойынша іздеу:

Өлеңдер: 89
Әңгімелер: 26

Ояту
Біздің ұрпақ, жаманның жайрат бəрін, Ұшқын атқан, о, менің қайрақтарым. Барлығың да қазақша қауқылдасып,Тұрар ма екен желбіреп..
©  Жұмабай ҚҰЛИЕВ
Россия, сен бізге ырзасың ба?
Менің жұртым еркіндеу халық болатын,Өмір сүрген əндетіп кең өлкесінде.Россия жайғанда алып қанатын,Қала бердік сол елдің көлеңкесінде.Амал қанша сан..
©  Жұмабай ҚҰЛИЕВ
Сезім жайлы жырлар жазу парыз-ды...
Сезім жайлы жырлар жазу парыз-ды, Талай кеште өртеді рас, жалын мың. Бірақ жердің тарту күші тəрізді,Мені де ылғи тарта берер калың мұң.Байлық ойлап..
©  Жұмабай ҚҰЛИЕВ
Ғашықтықтың бастан кешіп безгегін...
Ғашықтықтың бастан кешіп безгегін, Оңашада мұңға баттым өзді-өзім. Сені сырттай меншіктедім бау тағып, Не құдірет екендігін сезбедім.Сен де бала, мен..
©  Жұмабай ҚҰЛИЕВ
Ертегі
Жаңа-жаңа құрған кезде қоғамды, Бабалардан осынау бір қалды аңыз. Кеңеспекке қасына алып адамды,Мал біткенді шақырыпты Алламыз.Құп алсаңдар мынау еді..
©  Жұмабай ҚҰЛИЕВ
Келді менің көктемім
Қар астында қыс бойы азап шеккен, Өсімдікті, жəндікті оят, көктем!Мен де күттім өзіңді бір адамдай,Ескен жаққа жылы жел қарап көптен. Жібітетін тасты..
©  Жұмабай ҚҰЛИЕВ
Зырлар уақыт желмаямен ай табан...
Зырлар уақыт желмаямен ай табан,Өз ырқыңды өзіңе де билетпей.Бір құласаң ұша алмайсың қайтадан, Майға қонып, үйелеген үйректей.Қадір түннің көре..
©  Жұмабай ҚҰЛИЕВ
Жұбату
Көрмедің-ау, төккенін арай қалай, Жалықтың ба түнекке қарай-қарай. Мына біздер бəрін де көріп тұрып,Аша алмадық жаңалық обалдағы-ай!Қарасаң та..
©  Жұмабай ҚҰЛИЕВ
Өтірік десең өзің айт ақ-төресін...
Өтірік десең өзің айт ақ-төресін, Біреулердің лықытып бақ кересін. Бір жақсыны көп іздеп тапсам болды, Көзің қимай тағдыр-ай, шап бересің.Куəсі боп..
©  Жұмабай ҚҰЛИЕВ
Шалкөдедегі көктем
Қалай ғұмыр кешкенбіз бөлек кетіп, Жүргің келсе жанарда елестетіп. Көргің келсе жұмақты, дүрбіңді ал да, Мамырдағы сəскеде белеске шық.Ызы-қиқы..
©  Жұмабай ҚҰЛИЕВ
Іргемізден ағатын тасқынды өзен...
Іргемізден ағатын тасқынды өзен, Жағасында отырып жас күнде мен. Дидарыңды сар далам сенің ғажап, Алғаш рет өлеңмен кескіндегем.Өзіңде өтті бал..
©  Жұмабай ҚҰЛИЕВ
Бала кезде жоқ адамның аласы...
Бала кезде жоқ адамның аласы,Жүре ілінер барлық күнə, бар айып. Ұяда аппақ кара құстың баласы,Ұшар кезде кетеді екен қарайып.Аттамастан ала жіпті..
©  Жұмабай ҚҰЛИЕВ
Наразылық
Су болса егер құтыңда толғандай лық, Керек емес шілдеде қалған байлық.Қара нөсер шіркін-ай өте шықты,Көрші қонған шопанды малмандай ғып.Керімсалдан..
©  Жұмабай ҚҰЛИЕВ
Адамның кейбір кездері
Тіршіліктің жоқ шығар мəңгі шегі, Гүлдер қаулап, даланың жанды шоғы. Күншуақ кеп, түскенде терезеге, Қатып қалған шыбынға жан бітеді.Күшін байқап..
©  Жұмабай ҚҰЛИЕВ