Елена әбдіхалықова туралы Өлеңдер ✍️

 Айтыскер деп аламанға кіргендер.Сазгер деп жүр сахнаға сіңгендер.Ақын деп жүр өлеңдерін білгендер.Әнші деп жүр әнмен өмір сүргендер,Талапайлап..

Жұрт алаң. Жақсылары отты құшқан.Жер дауы, жесір дауы... көп-ті дұшпан.Алауыз елдің іші, оған қоса,Ілік мол сыртқы жаумен қақтығысқан.Құрығы ұзын еді..

Жөн сілтер алда жүгендей,Жауына түскен шідердейерлердің биік бағасын,батырын, биін, ағасынбасымда бақ деп білетін,тілегін тілеп жүретін,арзан бір..

Кеудесін ханның кек қысып,Оранып мұңға, от құшып,Ойлаумен елдің қайғысынкөп күндер көзден кетті ұшып....Хан Кене Сырға беттеді,Ойға алған ісі..

... Сонау жылдары Қасым ханның бір баласы Елікей сұлтан(Ермұхамбет Қасымов) Сыр бойында билік құрды. Бұл кезең хантұқымдарының басынан бағы қайтып..

Дүние деген дүрбелеңДақпырты – дабыл, даңқы бар,Дүрбелеңдерде кіл беренДүлдүлдер туған халқы – нар!Сыр өзен бойы сан тарих.Шертіссең сырды, кел..

Киті дұрыс берілмеген құдадайкүй кешкен соң алағай да бұлағай,сүйгеніңнен сырт берерсің бір күнімахаббаттың азабына шыдамай.Саған күліп қарамайды..

Сені көрсем – көзімнен нұр аунаған,жанға шуақ төгілер тұмаураған,сала берер жарқырап мынау ғалам,сені көрмей жүру – бір мұң-ау маған.Жаным діріл..

(әні бар)Күз келді құстардыңсалдырып мұңды әнін,Беу, өмір, құштармын,қабыл ал, ырғағын.Аңсарым−ай, хабарың кеп,Жанар ма екен жанарымда от?!Жапырақ..

(әні бар)Жабыққан кезде,Қамыққан көзбенжаныңнан көрдім арай - бақ.Лүпілдеп жүрек,көрсем деп тілеп,жолыңа жүрмін қарайлап.Қайырмасы:Жалғызым..

Мен сені ұмытпаймын!Мойныма түссін мәңгі құрық-қайғы,Басса да өн бөйымды батпан қаразіл болып жүрегімде қатқан жара,Түн құшып, мейлі, жалғыз жатсам..

Жыласам да, күлсем десені ойлаймын!Неліктен?Өмір мәні – бір сен деп,Жастығым ба желіккен!Дүние кезіп жүрсең де,мендей ессіз көріп пе ең!?Түсінбессің..

Қылығымды түсінбейтін кезде ешкімМен өзіңе - өлеңіме кездестім.Екі жүрек алаулатқан сезімдіекеумізден басқа пенде сезбес-тікез еді ол бақыт құшқан..

Қадірлі жан емеспін сенің үшінөзің деп тұрса – дағы еріп ішім,таптайсың сезімімді қылығыңмен,Сен осы адам ба әлде, перімісің?!Тірлігің жан секілді..

Сен туралы ойламауға бекінем,Ес, жадымнан, жүрегімнен шығарып,Ерегіспей, елің тапшы, өтінем,Енді қайтып көріспесек - құба-құп.Адалдыққа өзегі аш..

“Сені сүю - жұмақтан нұр тарату”ТыныштықбекСені сүю – сен боп өмір сүру!Ықтиярмын өмірімді беруге,тағдырының мазағынан ішіп у,өлген жанды келсін..

Қимаймын сені!Ешкімге, тіпті өзіме!Көгілдір күннен нұр құйып алып көзіңежанымда жүрсең – басқаның бағын ұқпас ем,салса да тағдыр тезіне!Қимаймын..

Біліп тұрып:сенің енді мендік болмайтыныңды,Менсіз гүлдей сарғайып, солмайтыныңды,Саған деген өлермендігімненөз өмірімді ғана қорлайтынымды,Біліп..

Білемін:Қызғанасың сен де мені,(Сенім ғой махаббатта ең керегі.)ішіп-жеп қарағаның - оттай жанғанмен деген сезіміңнің сөнбегені.Жүресің бақылаумен..

«... Сәл кешірек сен менен туылмасаң,сәл ертерек мен сенен туылмасам...»МұқағалиСен менің тағдырымаКездейсоқ жолыққан ең:Дем бердің..

Күбір еткендеҚұдіреттергежеткізетіндей болатын.сыр жүректердедір-дір еткендебір ысып денең, тоңатын.Деміңмен ыстықсеніммен құштымтірліктің..

Мені тастап кеттің бе сен!?Мұң - қайғыдан өттім десем....Көздеріңнен шуақ төкпей,Кеудемдегі отты үрлесең...Мені тастап кеттің бе сен?!Мен өзіңді..

Қалтырап тоңып тірліктен кейде,түңіліп жүрген сәтім мың,дабылын қағып дүрліккен кеудежоқтаумен сені, аһ ұрдым!Қуарып күндер сағынып сені,ақ жүзге..

Сен маған өкпелемеші,онсыз да тағдыр шіркінніңаяусыз еді жебесі,болғанмен бүтін сыртым мың,жан едім,жаны – мұң – жетімжылуы кемшін жалғанда –танытса..

Өзі жалғыз жүреккеқос өкпеңді артасың,Өкпе жанға тірек пе?Өзің азап тартасың:Маған деген өкпеңненҰйқың қалар бұзылып,Сұрап өткен-кеткенненМен туралы..