Ақылбек шаяхмет туралы Өлеңдер ✍️

Қолбасшысы топты жарып,Жасанған жау тиген кездеБыт-шыт болар тас қамал.Көктемде су тасып ағып,Сайдан сайға құйған кездеШұқанақтар бос қалар.Атың..

Фәниде бейнетсіз өткендер,Қиналмай зейнетке жеткендерЖаздым-жаңылдым демей,Алладан кешу тілемей,Пайдасы көп жерді сұраған,Пиғылы өзгерді дей..

Өсімдікке төндіретін кіл қауіп,Денесіне оратылған шырмауықШайтанды еске салады.Тірлік үшін таусылмайтын қырқыстаБірін бірі шайнап жеген жыртқыш..

Ұлтын емес, ұртын ойлап,Ішін емес, сыртын ойлап,Үйіріп кеп тосын құйын,Түлен түртіп, сілкіп, айдап,Асқазанын, баста миынДүниеқоңыз құрты..

Сағат жылжып, күн болар,Күн артынан түн болар.Бір секунд та кідірмес,Опа қылар кімге олар?!Күндер жылжып, ай болар,Құлын өсіп, тай болар.Көрген қызық..

Ашымайтын тәтті жоқ,Бұзылмайтын қатты жоқ,Басталған іс әрдайымАяқталмас сәтті боп.Шешілмейтін амал жоқ,Өлмей кетер адам жоқ,Бірақ, сөздің..

Бірде биік ұштым,Кейде төмен түстім.Мен күйіп-пістім,Сен кесіп-піштің.Бірде жүлде алдым,Кейде кейін қалдым.Мен асып-састым,Сен жөнге салдың.

Садақаны берген жөнНәпақасы тіпті азға,Садақаны берген жөнҚайырымға мұқтажға.Көкірегі шермендеЖесір менен жетімгеСадақаны бергендеҚабақ шытып..

Арқалатса тағдырың таудан ауыр күнәні,Жетпей жатса шыдамың –оған кімдер кінәлі?Ілінгенде қолыңа қияғы мен құрағы,Таусылмайды ешқашан бұл өмірдің..

Жалаңашты киіндірген,Жабыққанды сүйіндірген,Дерттілерді сауықтырған,Ел көңілін тауып тұрған,Үйі жоққа пана болған,Күйі жоққа жаға болған,Бойдақтарды..

Шықты мәйіт тұрақ қылған үйінен,Аурудан, уайымнан, ішім-жемнен, киімнен,Барлығынан құтылды.Бірақ, марқұм, жимаса да енді есін,Қара жер хабар..

Кеш батқанда, таң атқандаАлдымда ішер тамақ барда,«Бергеніңді кемітпе!» – депЖалбарынам Жаратқанға.Елді аузыма қаратқанда,Жұрт өсегін таратқанда,«Тіл..

Баста болса ақыл көп,Бос мақтанға жолама.Тұлпар мінген батыр депЕсептеуге бола ма?!Түсінеді кім мұны,Жаяу жүрген МұсаныБілетін жұрт бұл күніҰшақпенен..

Шыққан жанды сайланыпАпарады жол қайда?Дән масаққа айналып,Масақ дәнге толмай ма?!Ағаш тұрса жайқалып,Күзде жеміс піспей ме?Ал шикіні жай халықҚарны..

Алланың атын адамға теліп,Құдай деп танып адамды,Жүретін жандар жалғанға сеніп,Көздері судай қараңғы.Милары ашып, басылмай желік,Тірлікте мынау..

Еңбекақы алған соң,Әмиянға салған соң,Жарық, жылу, судың, газдың, қоқымныңТиесілі төледім де ақысын,Борышымнан құтылдым.Қызықпай-ақ дәулеттіге..

Шапанды тоқым қылған бар,Қобызды отын қылған бар,Дұғалар жазған дәптердіПәршалап, қоқым қылған бар,Ойлар көп мені мазалар.Қазақтың білген..

Қондырдың ба қолыңаҮмітіңді үкілі?Ешкім жоқта сағаттыңЕстіледі тықылы.Тамып тұрған тамшыдайҰрғылайды миыңды,Хабар берген жаушыдайТүсінбейді..

Өтіп жатқан өміріңДәптер емес жыртып тастайтын,Быт-шыт болған көңілінЫдыс емес жамап-жасқайтын,Тіршіліктің таңдама тек жеңілін,Арнасынан..

Ортасында қаумалаған қауымныңТас секілді түскен жерге ауырмын.Тамақты түсіргеніне емес,Асымның ішілгеніне,Қасымның ісінгеніне емес,Досымның..

Әр қадамың есепте,Жүрген ізің белгілі.Өзек болар өсеккеКөңіліңнің кеңдігі.Бұл өмірдің ұғасыңСаған берген үлесін.Кірген жерден шығасың,Шыққан жерден..

«Бізге сені кім берді?»«Алла!» – дейді бөпесі.«Бұл күнді де көз көрді»,«Тәуба!» – дейді әжесі.Білмесе де шариғатШыққаннан соң сенімнен.Айтылған сөз..

Тауқіметін сапардыңТартпаса да жолда көп,Елден жиып қаржыны,Қажы болған молда көп.Көлгірсіген кей жандарБүркемелеп тірлігін,Турист болып..

Жемісі тәтті, сабағы тікен,Өмірдің өзі әсем гүл екен.Бал жинап жүрсе гүлдерден ара,Ұстаған жанның саусағы жара.Гүлдің де, бірақ, ғұмыры..

Алланың атымен кірсең,Иіліп сәлемді берсең,Дұғаның киесін ұқсаң,Алланың атымен шықсаң,Дәм татсаң алдағы астан,Алланың атымен бастап,Киімнің жаңасын..