Абдрахман асылбек өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Сабазың сыра сатты,Сатқанда қыра сатты.Білегін түре сатты,Көбігін үре сатты.Нағыз нахал болды,Құйғаны жарты бокал болды.Одан түскен пайдасыАптада..

Оралға барсаң оңбайсың,Масасы талап, сорлайсың.Керемет қонақүйінеБір күн де жөндеп қонбайсың.Масасы үлкен сонадай,Үстіңе қаптап қонады-ай.Тұмсығын..

Ақжайыққа өзенді жағалап барасың,Ағайынды сағалап барасың.Біреуді «көкелеп»,Біреуді «ағалап» барасың.Екі-үш күнге жетерлікТамағыңды шамалап..

Заманда баяғы,Сайтандардың,СайқалдардыңШыққанда аяғы,Аса көріктіЕрлі-зайыпты болыпты,Толыпты,Бірте-бірте солыпты,Шал бейшара өлер шаққа..

Мен – қазахабармын,Жасырып-жаба алмаймын,Өлімді хабарлаймын,Мені естіп мазаланар кім?Алдымен ата-анасы,Содан соң бала-шағасы.Болса ақылы,Одан соң..

Құлқынбек дүкенге кіріп кетті,Он шақты құтысын іліп кетті,Содан бері иіссу құрып кетті...Құлқынбек дүкенге кіріп кетті,Оның да он шақтысын іліп..

Алпыстағы ақынАлаңсыз шығып алып пенсияға,Батырды қауырсынды мол сияға.Жаза алмай жүруші еді атын да оңдап,Енді ол алпысында ақын болмақ.Тапжылмас..

Ауылға бұрын барып көрмеген,Мыңғырған малды танып көрмегенЖеңгеміз алғаш паңдана қарады,Айналасына таңдана қарады.Ағаға түрлі береді сұрақ,Аға да оны..

Қаздары қаңқылдаған,Шағаласы шаңқылдаған,Балығы тайдай тулап жататын,Малы мыңғырып шулап жататын,Үшарал берекелі жер еді,«Талас» совхозы мерекелі ел..

Жымқырбаев жолда тұр,Ала таяқ қолда тұр.Шоферларды шетіненТоқтатады ол батыр:«Суық екен салоның,Бос үрленген балоның.Сондықтан да, бауырым,Тесіледі..

Қан базарда тұр жігітАяқ-қолы балғадай.Бір тынбайды бұл жігіт,Алушысын талғамай:– Кел, жігіттер, келіңдер,Жүз теңгеден беріңдер.Жақсы гүлден..

Мекеменің белгіліҚызметкері елге бара қалғаны,Бірақ, оны ешкім қарсы алмады.Елемеді ел мұны,Сәлемші де болмады,Еш үйге де қонбады.Елде екі-үш күн..

Аттанып Ақжайықтан жеделдетіп,Жетіп ек «Өлеңтіге» өлеңдетіп.Совхоздың директоры ҒабдоллаекеңЖіберді көңлімізді төмендетіп:«Қойлардың күйі кетіп..

Кім көріпті мұндайды?Кім білмейді Тынбайды?Арыз жазып домалақ,Күні-түні тынбайды.Арымайды, азбайды,Жазған сайын маздайды.Бірақ, арыз соңынаАты-жөнін..

Бұл әңгіме бұрын болған,Бұрын болғанда – ұрын болған.Ұл таппаған әйелдергеЕркектер қырын болған.«Бедеулердің» жегені желім,Ішкені ірің..

Серванттар, сақтаныңдар,Ерекең келе жатыр.Барыңды ақтарыңдар,Тексеріп көреді ақыр.Коньягің, арағың даКетеді жұмырында.Сыра ма, шарабың ба,Бас тартпас..

Үй алдында еңселіБір тал тұрды теңселіп.Көктем сайын құлпырып,Көкке қарай ұмтылып,Желектерін жаятын,Жанға рахат сая-тын.Бірақ, күзде жаман-ақ,Жел үп..

Еркіне кетіп нарық,Дертіне жетті парық:Қайда да барсаң қырқысып,Жұлқысып жатқан халық.Біреулер әрең алып,Қуырып жатыр балық.Тісіне тісін..

Айтайын, достар, сырымды,Сырымды емес, шынымды.Мінеки, жаным, иманым,Мінеки, барым, жиғаным.Жөндісі тимей пиманың,Жылынған емес сирағым.Жататын орным..

О, жасаған, жасаған,Қорлық көрдік масадан.«Сойқан соғыс» бастайды,Шыға келіп тасадан.Біреу ойға батады,Біреу балқып жатады.Тап сол кезде..

Атышулы ҚұрымАйтып барлық сырын,Ғашығына хат жолдады:«Сәулем, саған тап болғалы,Ойымнан бір кетпей қойдың,Уақытым өтпей қойды.Күндіз күлкім..

Келіндерді көбінеҚарамай жосық-жөніне,Кінәлаймыз тумайсың деп,Ата салтын қумайсың деп.Бұрын әр үйде,Болғанымен тар үйде,Бала деген оннан..

Күйеуі келді досымен,Келіншегі тұрмады.Танғандай боп есінен,Ыңырынып тынбады.Өтірік ауырып қасқайтты,Келген қонақ аш қайтты.Күйеуі айтты келер..

Қазақ қонағына ас қояды,Құрметтісіне бас қояды.Сойылған қой, бірақ,Болмай соқыр не шұнақ,Орнында тұру керекКөз бенен құлақ.Осы дәстүрді еске..

Төсекте керіліп жатып,Тұруға ерініп жатып,Ерінен ұялмады,Келіншек қиялдады:«Күйеуім болса темірден,Мақсатыма жетер ем.Мына байтақ өмірденАрмансыз-ақ..