Светқали нұржан туралы Өлеңдер ✍️

Шертемін көңілімнің мың ырғағын,Біткей деп жыр жолында құмыр-дарын.Мендегі бұла күшпен жаңбыр қылып,Көктемнің бұлттарынан жыр ұрладым.Төбемнен..

Бетегелі бел жүдеп өктем күз кеп,Құстар қайтып барады көктемді іздеп.Жапырақтар-жүректер сыбырлайды:"Сағыныштан сарғайып кеткенбіз"—деп.Бөгет болмай..

Бойынан аулақ қалып жай күнгі мұң,Арғымақ ұшқалы түр, пай, дүлдүлің! —Сәуріктер енді мұны тепкілемей,Шоқтығын жұлмайды енді айғыр мұның.Тепкі жеп көп..

Асау көңіл — шығанға оқ па атылған,Қанжар ма әлде қынында тот басылған?!Ақын десем, көзіме елестейді,Жолбарыстар тайлықпай отқа атылған.Ақындардың..

СайлауғаСағына қарап пәк дидарыңа жүретін, досым, беу, менің,Ажырасқалы сыр берер болды осалдау тұсы кеуденің.Халқымның ділін,Даңқымның құнын..

Бозторғай-ғұмыр төсін даланың шарлаған,Бесін намазын балбалдар оқып сарнаған.Бозтамақ боздақ қарлығаш байыз таба алмай,Боз мая боздап ботасына әнін..

Көз көрім жер көрінбей шұбарланып,Мың сан пері ақ қардан шырақ жағып—Есалаң жел жүйткиді қарды қуып,Ойнақтаған қасқырдай жұмарланып.Жер жұлынын долы..

Балалықтың елесі, үзігі — жыр,Бала қылық бұл күнде бұзылып жүр.Ізін уақыт жаныма салғанменен,Асық атқан кездердің қызығы жүр!..Айырмастан ерліктің..

Қырда мен төбелерден сыр ауладым,Келеді жиһангезден бір аумағым.Ер Досан қарсы алдымнан шыға ма деп,Алаулап, алабұртып тұр-ау жаным!Жоғымды..

Қайран дала қиыры жоқ,тыныстайды далиып,Адырларға қозған шоқтай,алқызыл кеш қаны ұйып.Күн еңкейіп бара жатыр,Ақырғы рет нұр шашып,Жылқышыдан бір..

Тұлпарым тізгінін сүзіп,Көктемде бір келіп кеткем.Мен сонда үздігіп күліп,Күлкіме тұрды еріп көктем.Күн жағып отын ерінге,Көзіңнен нұр тұнып..

Құстар әні думан ғып бар алапты,Қайқы бұлақ сай-сайға тарап ақты.Бар қызығын төсіне жиып алып,Барақатты, бағыбан дала жатты.Бәйшешек пен қызғалдақ..