Светқали нұржан өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Қыс кезіп жүр даланы күміс табан,Тазарды әлем өкпесін түн ыстаған.Тереземнің түтеді ақ түбітін,Тентек аяз тісі өтпей жыны ұстаған.Қыс кезіп жүр..

ӘнуарбеккеЖалтармай сөз айтқанмен түнге тура,Зарыңды ұқтырып көр күлбет ұлға.Басында бабалардың жанған шырақ,Болармыз, байғұс өлең, кімге..

Жоғал көзден, жаман елес,Тұрған өсек, төпеп кіл.Менің дуам - шарап емес,Шылап берген етеккір.Менің дуам айлы түнде қырды кезген аңсарым,Терезесін..

Шәр - Семейде, "Шәкәрімнің даңғылын",Мекен қылып тұрып жатыр Ар - Ғұн ұл.Күйік қанат Періштеге ұқсайды ол,Кешіп келген Жұмақ жақтың..

Жел тірілсе - теңізің де тентек қой,Тұлан ашу тыншытпай ма өртеп бой?Тауға шауып,Толқындарын жентектей,Былш-былш ұрып жатырса да бетіне,Кәрі жартас..

Қарады да дүбіліскен жан-жаққа,Әруақ бітті,Желік кірді қаңбаққа.Қозғап көрді тамырларын әуелі,Табан тіреп әуелден жоқ салмаққа.Содан кейін сайтан..

"Шағырма жұлдыз - шарпы аяз,Мұңды келін - мұзды аяқ,Күннің несін сұрайсыз?.. - депті –мыс,Ертеде бір мұңды келін,Күн райын сұраған атасына.Жыр..

Тербеген тереңімді Тамшалы мұң,Сол жерде емдеп жүрмін жан шалығын.Ару - Тау кірпігінде жәутілдеген,Жетемін тұңғиықтың аңсап үнін.Қара тас тамшы тиіп..

(Негатив)Аталады "Ақтау" деп қалам аты,Салған оны қиямет Қағанаты.Бір кездері бола да жаздап қалған,"XX - ғасырдың ғаламаты!"Құтысының аузы ашық жын..

Отман Тау! Мен қайтейін биігіңді,Иіріп бір жағыңа Иіріңді.Жиырып бір жағыңа бүйі құмды,Кей кезде тас төбеңнен ай туғанда,Бір от бар - жылытатын..

(Көне таным сарынымен)Құм,Сексеуіл мүйізді жаралы өгіз,Ыңыранады түн болса... Тоба, деңіз!Түнде келем мен оған. МүйізіндеІлулі ылғи тұрады Қара..

Біссіміллә!Қонаша бұлт құралып, тоңаша бұлт,Бір биіктеп, біресе аласарып,Абың - гүбің түнгі аспан... Ала шаңыт...Қиялыммен бұлттарды құрастырып,Қырда..

Қалқам, мен Лермонтов, Пушкин де емен,Мұқағали.Пушкин емен - мылтықпын!Иранбек.Мен де Пушкин емеспін - ол белгілі,Шәйірмін тек дарыған елден..

Шырағым, шытынама шықшыт керіп,Шамшылдық шараңа тұр шып-шып толып.Шақ тұрған шерменде - шер, шырпы - шыдам,Шарт кетер шамырқанса быт-шыт..

Ай астында балқиды бозаң қырым,Жұпар лепті аңқытып тозаң нұрын.Алтын сағат байланған нұр шынжырға,Айдың күміс тілінен, жыр, сыңғырла.Ақ азулы аязға..

Ей, салқын ай, Ей, ыстық ай!Ділдадай алтын ерегім деп ем,Тимедің көптен, іңгаламайтын бөбегім деп ем,Сүймедім беттен. Кезегім келсе - нұрыңа..

Босата алмай қыл дұзақтан тау-ботасын тұмса түн,Көрдіңіз бе, үрпісінен жұлдыз аққан бір сәтін.Ыңырсыған тұмса дүние уызына жарытпай,Өтер ме екем..

(Болған оқиға ізімен)Есімі Сайлыбай ма, Майлыбай ма,Толтырған жан еді бір сайды қойға. Жарайды,Майлыбай-ақ болсын, делік,Тергемес барсаңыз да қай..

Бұл кім өзі?Нұрғалиев Өтежан!Неге айылын жимайды хан көзінше?Жоқ қоғамнан оған барар төте заң,Барлық заңды жасап алған өзінше.Осылайша паш қылады екі..

Аспандап ұшқан алты қаз,Қоятын саған шартым аз.Назым бар айтар халқыма аз,Қарайлай кетші артыңа аз.Жайықтан ағып жеткем мен,Құба бір шөлден өткем..

Шерғала!Уа, шерменде шерлі қала,Аршылан бұзып шыққан торды жаңа.Қымтама құпияңды тырнағыңмен,Есімді жиған кезде енді ғана!Есімді енді жиып келіп..

Қызғалдақ қызы Қызылорданың,Қып-қызыл күйде үзіп алғаным.Жастықтың жасыл бағында көрдім,Қыжым көйлекпен жүзі жанғанын.Сарғалдағы емес..

("Күй жайлату" жыры)Безеу бет жел барымды қылды ысырап,Қарайыншы көңілдің дүрбісін ап.Су қыңсылап,Қалыпты сай сансырап,Тау тусырап, құм сыңсып, қыр..

Бір Жаратқан барлығын жұп жаратқан,Жалқымын деп, ендеше, мұңға батпан.Жұлдыз өніп жатады сыңарымен,Жапырағы жайқалған түн дарақтан.Бір-біріне жұғам..

Шашылып түн сынған,Шыныдай құм жүзі.Шығасың тылсымнан,Шырай Таң Жұлдызы."Көзімді суырдың,Көңілді мүжідің".Сәулеңе жуындым,Киелі жүзігім.Ашар ем тіл..