Светқали нұржан өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️
Өлеңдер: 334
Ақын жыры
Асау көңіл — шығанға оқ па атылған,Қанжар ма әлде қынында тот басылған?!Ақын десем, көзіме елестейді,Жолбарыстар тайлықпай отқа атылған.Ақындардың..
© Светқали Нұржан
Досқа хат
СайлауғаСағына қарап пәк дидарыңа жүретін, досым, беу, менің,Ажырасқалы сыр берер болды осалдау тұсы кеуденің.Халқымның ділін,Даңқымның құнын..
© Светқали Нұржан
Дала
Бозторғай-ғұмыр төсін даланың шарлаған,Бесін намазын балбалдар оқып сарнаған.Бозтамақ боздақ қарлығаш байыз таба алмай,Боз мая боздап ботасына әнін..
© Светқали Нұржан
Боран
Көз көрім жер көрінбей шұбарланып,Мың сан пері ақ қардан шырақ жағып—Есалаң жел жүйткиді қарды қуып,Ойнақтаған қасқырдай жұмарланып.Жер жұлынын долы..
© Светқали Нұржан
Бала қылық
Балалықтың елесі, үзігі — жыр,Бала қылық бұл күнде бұзылып жүр.Ізін уақыт жаныма салғанменен,Асық атқан кездердің қызығы жүр!..Айырмастан ерліктің..
© Светқали Нұржан
Төбелер
Қырда мен төбелерден сыр ауладым,Келеді жиһангезден бір аумағым.Ер Досан қарсы алдымнан шыға ма деп,Алаулап, алабұртып тұр-ау жаным!Жоғымды..
© Светқали Нұржан
Қашағандар
Қайран дала қиыры жоқ,тыныстайды далиып,Адырларға қозған шоқтай,алқызыл кеш қаны ұйып.Күн еңкейіп бара жатыр,Ақырғы рет нұр шашып,Жылқышыдан бір..
© Светқали Нұржан
Сыр
Тұлпарым тізгінін сүзіп,Көктемде бір келіп кеткем.Мен сонда үздігіп күліп,Күлкіме тұрды еріп көктем.Күн жағып отын ерінге,Көзіңнен нұр тұнып..
© Светқали Нұржан
Өлең - көктем
Құстар әні думан ғып бар алапты,Қайқы бұлақ сай-сайға тарап ақты.Бар қызығын төсіне жиып алып,Барақатты, бағыбан дала жатты.Бәйшешек пен қызғалдақ..
© Светқали Нұржан