Сен туралы Өлеңдер ✍️

Сен бе едің өмірде бір жолығар ән?!Кеудеме кетті-ау бірден толып арман.Көңілдің тынышы жоқ өзің десе,Қиялдан арылмайтын болып алғам.Елестеп құшағың..

Оны алғаш көргенде жаз болатын,Жүрегіме жырменен жазғам атын.Атын жазып үлгердім,Одан кейінАдасқанбыз кездесіп азғана күн.Содан кейін көргенім...Сары..

Жұлдызды түн, арайлы таңым да сен,Жасыл әлем, гүл жұпар бағым да сен.Жүрегімді нұрлы етіп жүрсең болды,Жалғыздықты сездірмей жанымда сен.Шаттық өмір..

Сен жылаған түніЕріксіз жасым сорғалап, шошып оянғам,Түн деген сап-сары сағыныш екен деп,Қара түске шашы боялған,Кім білген, дүние-ай, мұны.Сен..

Сол бір шақтан бір естелік бүйырды,Сенің сүттей елесің.Таң бозындағы ең ақырғы жұлдыздай,Мөлтең қағып түсіме сен енесің.Маған қымбат сол естелік –..

Сен мені сезінер ең –Кеудеңді буындырса сезім ерен.Қарай білсең әлемге бейтаныс бірЖылап жатқан сәбидің көзіменен.Сен мені сезінер ең –Қарай білсең..

Сен білсең жаным ғашықтық деген немене,Ғашық зарын сезімге жəй бір теңеме.Өртеніп мəнгі жүректің күйіп жануы ол,Ғашықтық емес бір жанып сөнген..

Жер бетінде жау көп те қараңдаған,Дүниеге ақынсың алаңдаған. Дүниенің бақытын неге ойласын,Дүниеге кірпіш боп қаланбаған.Алайда елге жүрегің сенген..

Тоқсан ауыз сөздіңтобықтай жалғыз түйіні:Мансаптың жаман күйігі.Көтерем десе жоқ емес,Даланың заңғар биігі.Дүниеде мынау түнерген,Мансаптан бірақ кім..

Күн қанатын қаққанда, Ай қанатын,Дүние түгел ақ нұрға айналатын.Сен басқарған қай өңір, қай елдің де,Қара орманы тербеліп жайқалатын.Өрге тартып..

Еркем,Сенің еркелей алмағаныңа,Сені еркелете алмағанымаАдалдық, Тазалық, Махаббат, Сағыныш, Реніш, Мейірім кінәлі.Көз жасыңменен қайтардыңСезімге..

ГүлжанғаБұл сенің сөзің түгіл күлкің көсем,Көгіңде көбік бұлт боп дүркін көшем.Аямасаң, түсемін жерге үзіліп,Аяласаң, гүл болып бір күнде өсем.Сен..

Жөн айттың тілің сүйреңдеп,Ысырып маңнан арайды.– Тобықтыға тілі тиген, – деп,Тілдедің ұлы Абайды.Сұқ көздің қадап инесін,Сөйледің және жал бітіп:–..

Есалы!Мен қайдамын,Сен қайдасың?Мен – жерде,Көкте жүзген сен – айдасың.Айналып найзағайға кете бардыңЖыр етіп айтпақ болып елге айқасын.Есалы!Таппай..

Жалған сөйлеп, ақталып безілдеме,Жол үстінде аумасын көшің неге.Билік сенің қолыңмен,Қазақ жерінСаттырғаны, бауырым, есіңде ме.Керегесін кең жайған..

Күлімдесең – күн болам,Тұнжырасаң – түн болам.Сен жоқ жерде, сүйіктім,Мазам кетіп мұңданам.Жадырасаң – жаз болам,Жас балаша мәз болам.Бойды бір күш..

Қызарып күн батса да,Ағарып таң атса да,Сен туралы ойлаймын.Бұлбұл сайрап бақшада,Сылдырап су ақса да,Сен туралы ойлаймын.Қыздар күлім қақса да,Алтын..

Есіңде болар,мен сен деп өмір сүргенмін,Жабығып кейде,қуанғанмын да күлгенмін.Топан суқаптап қара жер бетін кетсе де,Қалайды жаным,өзгермейтінімді..

Заман түлкі болғанда,Тазы болған сен жақсы,Өзің ұры болғандаҚазы болған сен жақсы.Аузың қисық болса да,Сөзің тузу сен жақсы,Мұрның пұшық болса даӘнің..

Жанымның жабыңқы әлемі,Көңілдің күбірлі кемсеңі.Сен жайлы емес бұл өлеңім,Ұмытып үлгіргем мен сені.Сен жайлы ой емес,Дегенмен,Сол бейнең көз алды..

Сен және мен...Көкшіл көрпе...Демге – дем...(терезеден Ай жылтырап теңгедей...)Екі жүрек – пырақтар ма,ұша алмай,бұғауланған кермеде?..(жылт-жылт..

Мен де бардым мойылға,Сен де бардың мойылға.Мен ойладым мойылды,Сен ойладың ойынды.Мен білмедім ойынды,Сен білмедің мойылды.

Ақ толқынын аймалаған майда леп,Сен екеуміз бір бұлақтың қайнары ек.Құрбы-достар іздеп келген шақтардаЖанарына жаз орнатқан жайдары ек.Сен екеуіміз..

Əні Əсет БейсеуовтікіШықса ашық аспанғаАқша бұлттың бөлшегі.Арман туып жас жанда,Сағынамын мен сені.Жаз таңында тұп-тұнықҚонса гүлге көл..

Аллаһымды ойлап атырып таңын Аллаһтың,Құзырына Аллаһ жүрегім жібін жалғаптым.Езіліп жүрек,Есіліп көңіл елжиді,Көтеріп күшін бойдағы ауыр..