Мерғали ыбыраев туралы Өлеңдер ✍️

Баршасы қадірлі емес биік біткен,Қорқытпа, заңғарменен, биіктікпен.Әркімнің өз биігі өзіне ыстық,Туларын төбесіне сүйіп тіккен.Қорқытпа, тұңғыйықпен..

Қорықпа, құпиямен, тылсымменен,Құпия – ақ бояу ғой кір сіңбеген.Құпия – басың анау иықтағы.Құпия – өз жүрегің дүрсілдеген.Келтірсе кей ғалымдар құнды..

Мекендеп: бақа – көлін, балық – суын,Жолбарыс қалың қамыс жарып нуын.Ызыңдап жабайы ара гүлге қонып,Шегіртке шөп басында алып тыным,Шортандар шоршып..

Жұғымы жоқ жақынға, не жолдасқа,Кісімсиді, келер жоқ қолдан басқа.Инедей септігі жоқ армандасқа,Ант еткен адам болып алданбасқа.Қабағын сәл шытынып..

Бұлқынып бодауына бір өкпенің,Өзгеше өрекпімес жүрек тегін.Қол берсем аңқылдап кеп, бәз біреулер,Соза алмайды «протез» білектерін.Кеткеңдей сүйегінің..

Кіп-кішкентай бөлшегіндей ұлы елдің,Ауыл жаққа барып қайттым бірер күн.Қуанышын қызықтасып досымның,Қайғысына ортақтастым біреудің.Бөлінбейтін..

Шуақ күндер шыныменен келсе игі,Аршып жатыр қалың қардан жел – шиді.Сонау..., дөңде маңдайынан бу шығып,Қыстың жүзі қызарғандай тершиді.Улап-шулап..

Жер бетінде жез жапырақ саудырап,Жүзімдерін кәрзеңкеге сауды бақ,Қауын – қарын, шемішке – тіс, картоп – көз,Картоп – мұрын, мырза күз тұр..

Бірінші толғанысҚара жер саған – өкпем жоқ,Жазықсыз жапа шеккем жоқ.Зәбір де көріп залымнан,Көзімнің жасын төккем жоқ,Қырыңды кездім алшаңдап,Ғұмырым..

(Олжас Сүлейменовке)Өртеніп жазып, лапылдап айтса әу, баста,Алара қарап:- Алжаспа! – деді – Олжасқа!Айылын жияр Олжас па?!,- Алжаспасаң –..

Мына отырған Үлкен аға кіші іні,Сыйлай білген кісіні.Осы сәтте Сіздер айтар бір сөзді,Айта алмай тұрТасқа айналған Мұхтар аға мүсіні!Жидебайға..

Жақсының дәйім жауы мың,Көрмедік біздер «Мен, сен» деп.Дүние осы... Бауырым,Бақыл бол!.. – дедің кемсеңдеп.Өксігі-ай әлсіз ғаріптің,Ағады көзден..

Биікке талай шыққанбыз,Басында дауыл, жел тұрған.Тағдырын гүлдің ұққанбыз,Үсігі күздің ерте ұрған.Аядық біздер соларды,Айналып өтпек..

Ұмытты бізді талайлар,Ұмыттық біз де талайды.Артыңда не бар қарайлар,Алдыңа қара, – арайлы.Қанағат азға ете бер,Өткенге өкпе жүрмейді.Әкелер уақыт..

Секілденді, - түсінем,Көктен түскен жеті қат.Бір газеттің ішінен,Сусып түсті екі хат.Өңі түгіл, түсіне,Бір енбеген бозбала.Жазыпты хат ішіне,«Сүйем!»..

Жай шындықтан кей өтірік күрделі,Өкіндірмес, қанқақсатпас бір мені.Өмірдегі көп шындықты ұқсам да,Өтірікке өрем жетпей жүргені.Адасамыз тарау-тарау..

Аппақ дала, қар жамылған – жол қайда?!,Жатыр ауыл, тым-тырыс боп шалғайда.Кәрі әже қар үстіне «шеп-шеп» деп,Жем шашып тұр, тауыққа емес, торғайға!Аяз..

Ең бақытты шақтарыңды аңдыған,Қайғы деген қойныңдағы әбжылан.Мүлгіп кетпе, мүлт жібермес у тілі,Кезіңді аңдып тұрады ылғый қалғыған.Төсектегі жөні..

Жүрсе қайғы кірпігінді ілдірмей,Жүрме сен, өтер бәрі бір күндей.Нан – шындыққа қырыменен пышақтың,Май – өтірік жағып берсе білдірмей.Жұта салдың –..

Жұмыстан жұмыс болсын әр тәулік,Қайтқан дұрыс ерте барып, кешірек.Алақанмен аузын жауып – Жалқаулық,- Қайта құру қажет! – дейді есінеп.- Жастар..

Бұғауынан босана алмай бір күштің,Тым ұзаққа созылғаны-ай, бұл қыстың.Аспан емес, аспан түстес көгілдір,Қабағынан қар жауып тұр Шыңғыстың!Түрпідейін..

Жел тұрып тораңғыны жұлмалады,Мұнартып, тұтылғандай күн қарады.Түтіндеп әр төбенің мұржалары,Құм емес, қып-қызыл шоқ – күл борады.Желбіреп..

Болмаған соң – ақыл-патша, сенім-би,Ілгері емес, сырғи бердім кері ылғый.Қайда апарып соғар екен сұмдық-ай,Ауыспалы тоқ көзіндей..

Сенің де сырын – тұңғиық, Менің де сырым – тұңғиық.Қос қара су қашанда, Бірге ақпайды, бір құйып,Екеуміз де тұңғиық.Сенің де суың – мөп-мөлдір,Менің..

Қарағым-ай, сонша сұлу болармысың,Қашаса осындай-ақ болар мүсін.Теңеу іздеп не керек өзі теңеу,Айтпасам да болады мен арғысын...Күлімдеп тұра қалды..