Арман шеризат өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Желпініп ұшса тосар желге маңдай,Көз тояр құстар қалды көлде қандай?Кей сәтте қансырайды ет жүрегім,Ажалы аңшы оғынан келген аңдай.Көңілдің көзден..

Тоқтата алмай тояттар, пенделіктің құлқынын,Жалған көшіп барады жанарында жылқының.Мұздап кеткен біздегі мейірімнің құрсағын,Иірімге тартады уақыттың..

Ұйқышыл һәм осы жұрттан үрейшіл,Еркін ойлы туар ма екен бір ойшыл?!Аңсап күткен азаттықтың таңы да,Қайран, Алаш, тойды-ау сенің қаныңа.Тобырлықтан..

Бұлақ іздеп бұрқана аққан,Қаршадайдан мұңға батқан,Жазып жүрген құмға дастан,Фариза!Өз жарасын өзі басқан,Жүрегінің көзін ашқан,Бар қазақтың шөлін..

Көңілі күткен елдің елегізіп,Сұржекей көмбе алдына келеді үзіп.Құлаққа құрық тимей құлынынан,Өсірген, сәйгүлік-ай, жел емізіп.Жалт еткен жанарына..

Есті өлеңді естімес керең құлақ,Абай айтқан, ей, жүрек, тереңді бақ.Маңдайдағы көзіммен жаутаң қағыпЖүректегі көзіммен келем жылап.Жылап келем..

Қоңыр төбел Қондыгердің жұртынан,Болмысымды көрдім, аға, жылқыдан.Өткенімді өлтіретін түрі бар,Көз алдымда көлкілдеген сұр тұман.Бабам асыл болған..

Ақ боранда адастырып ақпан — қыз,Қарт Ертістің кеудесіне қатқан мұз.Ақ кебіннің қалған екен астында,Жапырақтың көркін тойлап жатқан күз.Жоғалтқанын..

Жанарыңда таңның мөлдір тұр шығы,Ардың аппақ дірілдейді кірпігі.Сенің соғып бара жатты кеудеңде,Менің ғашық жүрегімнің дүрсілі...

Санамдағы сансыратқан сан сұрақ,Қараңғыдан шыққан мені аршып ап.Адастырмай алға бастап келеді,Ақ арманым ай бетіндей жарқырап.Жанарынан жан тербеген..

Бұл өмірге не бітірем деп келдім,Өкініші көп кеудеде өткеннің.Қабырғасы қаусап қалған қараша үй,Бақилыққа атам көшіп кеткен күн.Мағынасыз шыр айналып..

Астымдағы жұмыр жер айналғанда,Өмір жәйлі боламын ойланғандай.Әуре етумен келеді әлі мені,Әлденені ерте ұғып қойған маңдай.Барлығанда жүрек бар..

Күреңіте күрсінген күз демінен,Жапырағын жасыл бақ үзді өзінен.Тағдырымның жазуын аспандағыҚайтқан құстың оқыдым тізбегінен.Періштедей құстар да..

Теңіз ойға матырған қарашығын,Қарауылдың мен де бір баласымын.Қағбасына рухтың қосым тігіп,Қарт Шыңғыстан түйсіндім дала сырын.Әр тасынан сыр тұнған..

Жанарлы аспан арбайды есімді көк,Менің жаным бір әлем кешіп жүрер.Күні-түні кеудемде дамыл таппай,Нені аңсадың тіл қатшы, жетім жүрек?Алып ұшқан..

Жидебайдай пір тұтып, жыр Меккесін,Бастап кетті бір ақын дүрмек көшін.Қарауылдан аттанды қара салмайҚара өлеңнің шылбырын сүйреткесін.Бір көмбеге..

Алтын тәжді қондырып күн — енені,Қарт Шыңғыстау түсіме жиі енеді ...Жиі енеді сол ауыл, балалығымАңсаттырған мендегі жүрек еді.Тірі сөздің бұл жерге..

Қара түннің қабырғасын Таң сөккен,Тірлік демі аңқып ұрар әр шөптен ...Өркешінде шуда бұлттар ұйысып,Төскейіме тау шөккен.Көкжиекте қызыл арай бір..

Бауыржан Игілікке...Құндылығым жатыр бүгін тонаудаАдамдықтан қалып барам...Содан ба?!Миларында ақша ұлыған пенделер ,Аш қасқырдай анталап жүр..

Қарауылда қалың орман жоқ бүгін,Қара жонда көрсететін шоқтығын.Содан ба екен іргесінен жел үрсе,Қоңыр сайдан естіледі қошқыл үн.Қарауылда қалың елдің..

Бір жылылық байқадым келбетіңнен,Әсер осы алғашқы кездесуден.Қыз іздеген жігіттің бірі емеспін,Нұр іздеген ақынмын жер бетінен.Саған ерсі көрінер бұл..

Жаным, мендеСезім де ерек, мұң да ерек,Менің мұңымӨзгелерден, біл, бөлек.Көк әтірмен жұпарланып көктемдеКөбелектей сыр айтамын гүлге кеп.Маңдайыма..

Мендік сезім — махаббаттың көктемі,Мендік үміт — мейіріңнің жеткені.Сезімімді қанатына қондырып,Көңілімнің саған ұшты кептері.Еркек — ақыл..

Тұңғиыққа тартар бізді күн-желкен,Таза мұң бер, Тәңір, маған мұң берсең!Қобыз тартып қара жердің астында,Қорқыт көрі күтіп отыр бізді ертең.Көктем..