Абдулмахмуд пошатаев туралы Өлеңдер ✍️

Қара бұлт томсарып көктен де,Гүл шыға қоймаған көк белде.Арқалап мені апам келеді,Сұрықсыз сол бір жыл, көктемде.Дегендей,-Неге өмір сынайды?-Көше..

Гүлін ектім гүлзар болсын, өнсін деп,Анашыма құрмет етсем, ол сүннет.Тоңашадай келіншегің болады,Деуші еді анам,-Құсың қолға қонсын- деп.Пендеміз-ау..

Қатым дейді,Мен оны да білмеймін.Деген жұрт жоқ – дұрыс, бұрыс бұл мейлің, –Құран үнін жүрегіммен тыңдадым,Жан дүниемде толқып жатты нілдей мұң.Өткен..

Жақсы көрген екен анам, мені шын.Барымды да аямадым сен үшін,Шөберенің май жаладың қолынан,Немерең де жегізді ғой жемісін.Ауылыңды аулақ салмай, ел..

Бүгін мейрам,Ой тербеген санамды.Әй бауырым,Құттықташы анаңды.Мен де бүгін шабыттанып жыр жазып,Жеңгелер мен құттықтайын анамды.Ана жүрек,Баласына..

Ана десе қайысады қабырғам.Жырақ жүрмін, ол кісіні сағынам.Анам еді аңқылдаған көңілі,Сырын айтып жарылатын ағынан.Құтты болсын анашым ау..

Өткен өмір өтті ғой, өткен елес.Қазіргі бір жағдайым көктем емес.Аға-іні ұмытып кетсе дағы,Әпкем мені ұмытып кеткен емес.Несіне өкпелейсің,Аға..

Жатырсың анам,Қызғалтақ өскен көк белде.Әулие жандар өтеді екен көктемде.Пошатай атам,Көктемде кетті жарықтық,Қайрылмай кеттің,Біздерге жоқ-ау өкпең..

Мәуелеп тұр атам еккен жаңғағым.Елім тыныш,Болсын аман жан-жағым.Өрік, алма, алқор, шие қоршап тұр,Гүлге оранып,Бүршік атып жан-жағын.Мәуелеген сол..

Болса да бір басымда қанша уайым.Жабырқап жүр әлі де жан сарайым.Бейтіңді көтеремін, асыл ана,Басыңа тұрғызамын хан сарайын.Қабыл ал, ана жүрек..

Күзді қызбен теңестірген сан үміт.Күзді аңсаймын,Күзді күтем сағынып.Жапырақтай төгіледі көз жасым,Бұл тағдырдың сынағына бағынып.Суреттеп ем, бұл..

Кеткісі келмей жүр-ау бақыт менен.Гүлзардағы құс па екен бақыт деген?Құм сағаттан құм сусып төгіледі,Бірге ілесіп барамыз уақытпенен.Қысыңа да..

Алла маған беріп жүр ау берерін,Сол байлықпен өмір сүріп келемін.Нағыз ерлер жыламайтын сияқты,Ал мен болсам жылап қала беремін!Жатсам дағы, жығылып..

Береке бірлігіңнің бастауы – Әйел,Басыңнан бақ шіркіннің қашпауы – Әйел.Есіктегі басыңды төрге сүйреп,Жамандықты жуытпай тастауы – Әйел.Жаман болса..

Улап алып, жын ішімдік санасын,Екі бауыр жыртқан кезде жағасын.«Бұдан менің жалғыздығым жақсы»,- деп,Әкем сөгіп ағайынның баласын,Жамандықты..

О жарандар!Осы ма еді тіршілігің амалдар?Тағдырынан қорыққанын қайтерсің,Құдайынан қорықпайтын адамдар.Ойланыңдар,Ойланыңдар адамдар.Еңбек етсең..

Орыс тілі,Жиналысты қыздырып,Құлдық сана, санамызды сындырып,Араптарды ұлық еткен Тәңірім,Қазақ тілін неге етпедің құнды қып?Шала-пұла сөзі, естен..

Ана тірі тұрғанда, ерке ме едік?!Шолжаңдадық, шірендік, еркеледік.Өзің аман жүргейсіз сүйенерім,Кенжеңмін ғой, болады еркеде ерік.Қанжығасын майлап..

Адастым мен,Е Алла сақта мені.Көбі шалып,Көп адам жақтап еді.Ауылға барғанымда өзің еккен,Алма ағаш шақырады баққа мені.Кәрі ағаш, жас ағашқа..

Ерке едім,Әйелге бір бағынбаған.Бағалашы барында, бағыңды адам.Шешем беріп батасын емханада,Осы келін болды ғой, жаныңда анам.Алланың осы екен ғой..

Күй кешемін күзгі жаңбыр ұрғандай.Тасқа тиді,Тауға тиді сұрмаңдай.Өзің еккен раушан гүлдер гүлдеп тұр,Анам келіп гүлді сүйіп тұрғандай.Жан едің ғой..

Күйбің тірлік – деуші едім мен, – бітпейді.Айран берсін, қымыз берсін, сүт мейлі.Енді мені сағынатын анам жоқ,Сендей мені, енді ешкім күтпейді. 

Тасымды домалатқан өрге менің.Өз анаң,Қандай қиын жерлегенің.Көкте самғап кеттің ау, мені тастап,Қамқоршым ең, жан анам жерде менің.

Қара күз келіп, жапырақтары тоналған.Кәрі қыс кетіп, ақ мамық ұлпа оранған.Көктеммен бірге бүр жарып апа оралшы,Кенжеңе бүгін сол арман.Анасы барда..

Өмірімнің оқысам көп парағы.Анама әпкелерім көп қарады.Құшағында өскен бір немерелер,Жанға батты,Апа - деп жоқтағаны.Әпкелерім,Алтыным, асыл..