Абдулмахмуд пошатаев өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Қаңқу сөзден кей-кезде, шаршап кетем.Санамызды өзгертіп алсақ па екен?Жалған өмір бір күні өтерсің-ау,Өтпейтіндей көрінер мансап деген.Мансабың..

Жүретін ұл әр сұлуға үздігіп,Үйлендің бе?Көзіңді жұм, қызды ұмыт.Не қыласың әйел жанын жасытып,Ішіндегі қызғанышын қыздырып.Есер шағың, желігің де..

Езден мен қорқам,Қасықтап қанды ішетін.Соңыңа сенің шырағын алып түсетін.Қорқаудан қорқам,Қан қапқан қанды азуы,Жегісі келіп жүретін әр кез, кісі..

Аянатын ештеңем жоқ түгінде,Мерейлі шақ,Аға туған күніңде.Елу үш жыл құм сағаттай жылжыпты,Елу төртке қадам бастың бүгінде.Жарты ғасыр,Жасқа мына жас..

Қараша күзде қалықтап келген,Қараша қаздың балапаны едің,Өмір тылсымын айшықтап берген,Гүлге оранған қараша бегім.Осы бір өлең оралып көктен,Туған..

О табиғат,Жаратылыс таң қалам.Шүкір етсе болар еді барға адам.Қыран болып өтсем екен өмірден,Айырмасы бар ғой оның, қарғадан.Саябырлап алға деген..

Əр адамның əрқалай ғой таланы.Сəйгүлік көп тасқа тиген табаны.Жапалақтай жалпылдаған жандар көп,Аярлар мен жағымпаздың заманы.Ақты – ақ демей..

Бәле қуғым келмейді, жала қуғым.Демеймін жұрттан ерек, дара тудым.Бірін-бірі талауға құмар қазақ,Жөнін де біледі ғой қарасудың.Бұған дәлел апат та..

(Димаш Құдайбергенге)Дауысы дүр,Көзі нұр, от жанары.Димаш ұл, әлі талай топ жарады.Әлемді сақтап қалар тылсымға ие,Үнімен соғысты да тоқтатады.Даңқ..

Бас қосса да кіл жақсыны жиып ап.Қуанса да әрбіреуі сыйын ап.Адамзаттың әртүрлі ғой пейілі,Жұртты бағу,Жұртқа жағу қиын-ақ.Ортасынан озып шығар..

Өкпелі жандар көп,Көп сөзге еретін.Өсек сөз көргенде,Тіріліп өлі етің.Ақындар бос қалта,Жыры тек, беретін,Гүл жырға толтырған,Қолдағы себетін.Себеті..

Жаңа серпін, жаңа күнім атқандай,Сері жігіт, жібек қыздар ақ маңдай.Сәйгүліктей сауырынан жел есіп,Желіп келіп өз үйірін тапқандай.Ашылғандай тәңір..

Туған күнім болды кеше аншлаг,Бокалдардан шампан ақты тамшылап.Бір құрдасым керемет сый жасады,Жүр дегендей шабытыңды қамшылап.Қолда қамшы,Ойын..

Ақ ұлпамен өне бойын қымтап ап,Танытса да ауыл қысы қыр қабақ.Терезеден тауға қарап тұрушы ем,Көр тұманы алған түрін тұмшалап.Жылжымайтын, жүрелеген..

Өмір осы,Қас-қағым сәт өте тым,Кірпік қағып қалғаныңша өтетін.Пайымыңды өлеңменен арнай бер,Хатың осы ұрпағыңа жететін.Шабыт күйді, қанат жырға..

Кім жек көрер, бөлектейді баласын,Алаламай бізді өсірген анашым.Ұлдарымның ішіндегі жауһарым,Бір ұлым бар, өзі сондай жанашыр.Балапаным,Таудай сенің..

Тұрса дағы ауа райы салқындап.Кәрі құда қыс мезгілі алқымды ап.Бауырымның туған күні екен ғой,Жұртты сыйлап, жүретұғын аңқылдап.Ер дәуіттің пірі..

Барлық кәсіп жасалмайды шамалап.Жылқыны да қоюшы еді тағалап.Ақы төлеп ұшағыңа мінгенде,Адам жаны,Саған берген аманат.Қанат қақпай құлап түсті құс..

Көктем гүлі ой санамда көктейді.Ренжисің, құса тірлік, сөк мейлі.Жымиғандай түр білдіріп жүрсем де,Маған да бір жан жылуы жетпейді.Дүние ма?Ол да..

Түн келгенде түнеріп, тамұқтайын.Қиялмен көкті шарлап, қалықтаймын.Күндізгі күйбің тірлік шаршатса да,Түн ауғанда шабытым шарықтайды.Түн тыныш,Қалғып..

Өмір мынау,Тәй-тәй басқан талабым,Тірлігіндей еңбектеген баланың.«Осы күнде нені қарық еттім» деп,Бір бұрылып,Өткеніме қарадым.Не берді деп,Иықтағы..

Бойыңызда болса егер иманың.Ұрпағыңа бұйырады жиғаның.Аллаға сен,Медет берер сол ғана,Содан кейін ата-анаңды сүй жаным.Жақсы ойлармен сілкілеп ал..

Өмір-ай, арманым көп, күдер үзбей,Жүрсе екен ақбозатым шідер үзбей.Елордада ақ боран борап жатыр,Бұрқылдап менің шатақ мінезімдей.Буырқанып бораймын..

Жаңсақ сөйлеп адасармын мүмкін мен,Алысармын ұятыммен, құлқынмен.Қазақпын мен,Досқа жайған құшағын,Жүрегім де, тілегім де ұлтыммен.Демеймін-ау..

Мазалаған әр қазақтың көкейін,Тірлік болды, қапаланбай не етейін.Болған жайды өз ойымша саралап,Бұл тірлікке баға беріп кетейін.Су сұраса еріндері..