Әуен туралы Өлеңдер ✍️

Анадан алтау едік бүрлеп өскен,Төртеуі солып қалды гүлдеместен.Төрт жұлдыз жана түсіп, сөніп қалды,Қатыгез тағдырына үндеместен.Ішінде көрнексізі мен..

Өткiр сәуле қара түндi пышақтап,Жынды әуеннiң ыржақтайды тiсi аппақ.Өз сүйегiн өзi шашып ойнаған,Жын-шайтанның моласына ұсап қап.Жынды әуенБасын ала..

Күн-сәулe жиeккe батады,Өшeді аспанның шапағы.Сұраймын тoлқыннан жабыға:“Кeлмeй мe қoнақтар тағы да?”Үйімe бас сұққам жoқ әлі,Гүлдeрім шөлдeйді..

Тербелді әуен, беташар даАйтылған,Көгілдір түн, көкжиекте Ай туған.Қызу тілек жүректерден есті көп,Сен бөлмедің тек біздергеАйқын мән.Желбіретті..

Әудемнен келген әуенмен: Тамшылап...Мұңдар әдеміМың шуық тұнған мәуеңде,Құстардың салғанҺә – демі.Жып-жылы жүрек балапан,Жұмулы көздің алдындаАқ.Аялы..

Аймағыңды араладым атпенен,Құшағыңнан қызық көрем, бақ көрем.Қыздарың бар қызыл гүлдей құлпырған,Ұлдарың бар асыл алмас ақ берен.Бала шақта бауырыңда..

IХиуа жақта бәрі-дағы ізгі әннің,Махаббаттың әуеніне құралған.Өз елімде мен де асқақ қыздардың,Бала күнде-ақ атақ, даңқын шығарғам.О, Гүлбүбіш..

Әуен қуған ессіз бе едім, есті ме ем,Құлағымды ән сөзіне кеш тігем,«Сағыныштан сарғайдым», – деп жылаған,Бала кезде бір мұңды әуез естіп ем.Жоқ..

Орын бер жүрек пәк мұңғаСезімге бір сәт жеңдірсем.Тұп-тура келе жаттың даТіл қатпай өте бердің сен.Ойладың нені сен сонда?..– Әніме менің..

Алматы тұр басына бұлт үйірген,Алма ағаш тұр қардан көйлек киінген.Аласұрып аңсаймын да тұрамын,Сызылта тартқан қайршының күйін мен.Төбемдегі жыртық..

Жаралы жанымның табардай сол емін,Аңсаймын бір ұлы музыка əуенін.«Көгілдір дунай» ма,«Мəскеудің кеші» ме,Ашатын алдымнан əсемдік əлемін?!Шопенге..

Мұң ба, сыр ма, əуен бе?Тылсым күш, сендiм. Ал емде.өзiммен өзiм боздап бiр,Сыймай-ақ қойдым əлемге.Айға да ұшты шыбыным,Күнге де ұшты шыбыным.Тəңiрi..

Алматы болды əуенiм.Ауылда туған жан едiм,Сауыр мен Сайқан тау едiм,Алатау болды мəуелiм.Ауылда өскен бала едiм,Бауымда өскен тал едiм.Бұрқауда бойда..

Әуені өзге, сазы ықшам, әні басқаСары жазық..Бояуы қанық аспан.Сарыжазықтың көгілдір қойнауындаГүл ашыпты ақшылтым адыраспан.Раң ұшқан.Жазықтың өңі..

Өмір жолын әу баста жалғыз көріп,Алыппын мен сезімді арда ақтарып.Торабында тосылып қалды іздерімКететінін кім білген тармақталып.Бас-аяғы ойлаппын..

Ғашықпын мен осынау жұмыр жерге,Құстар ән сап,Жылғалар жүгіргенде,Үміт болып, көктем, сен жақындайсың,Аязынан ақпанның түңілгенде.Қандай сұлу,Жұмыр..

Сайына сан мың аруақ жасырынған,Ауылым Серіліктаудың асуында....Асуға аппақ қар боп қылаулайтын,Адасқан шағаланың жасы мұнда.Тыныстап тарғыл күндер..

Жылап қалған ойымды,жұбатады бұл ырғақ.Бұл ырғақты тақтым менбой тұмар қып ырымдап.Балалығым өткелімұңым жиы құлындап.Бұлтпен бірге жүрегімжасын жиі..

Назды әуен әлдилеген бесігімнен,Сыбызғы жеткен сыңсып есігімнен.Құлаққа мұң мен бақыт түгел дарып,Уантар ғұмыр бойы қос уілмен.Көрдім көп жақсылықты..

Тоқта, бұлбұл!Шырқаймын әуелі мен,Бақтың жырын,Құлпырған мәуелі, кең.Бақ емес пе,Байтағы Отанымның,Дүниені тербеткен әуенімен.Жаздың даусы..

(Орал облысындағы «Қызыл ту» колхозының егінші ерлеріне арналды)1Қырына алтын бидай алқа тұнған,Ән шіркін аңқылдады Аңқатыдан.Тасыды дән өзені...Дәл..

Жасыл бояу шашырап тұр дәл бүгін,Сенімсіздеу ұсынып тұр тал бүрін.Әр бүршіктің дірілінен сеземінТаң нұрының қалдығын,Жапырақтар тағдырын.Аша ма екен..

Жаз да бітті, наз да бітті біздегі.(Мұндай күйді ұнатпаймыз біз тегі).Алақан боп аймалайды асфальттыҚызыл-сары жапырақтар күздегі.Су бетінде мұз..

Ерке толқын, алсаңшы бiр, ей, тыным,Жағаң – жасыл табиғаттың көрмесi.Есенбойы дейтұғынАтышулы жер ме осы?!Сұлулықты көрмегендей сiрә да,Неге, менiң..

Көңілсіздік жаулаған сиқым күзгі,Түн ішінде құлазу...Ұйқысыздық...  Бүгін тағы біреуде өшім қалып,Сәл мұңайдым өткенді есіме алып. Кейде мұңым..