Жұматай жақыпбаев өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Қурайдың ызыңдайды-ау тілі сымдай,Бораннан бірі сынған, бірі сынбай.Ағарып бұта басы, қар ұшқындап,Жол үсті жылтылдайды күміс ұндай.Шоланға басы..

Май қатар болды барлық күн,Байқатар құс жоқ ізгі үнді.Табиғат атты хандықтың,Тағына кәзір күз мінді.Жер жырту ұнап тобырға,Желпіне ұшып..

1Басында тәж, алтын қамқа кигені,Қаны қара қатал еді не деген! –Азияны Ақсақ Темір биледі,Тірісінде ешкім ақсақ демеген.Сары шөлде, далада өтіп сан..

Кілт басталып, сап тыйылар күлкің де,Қырық түске арқау болды бір түнде.Ақырында өлер болдым құмартып.Мойныңдағы түгі майлы түлкің де,Мен сияқты аш..

Өмір де бір өткен-кеткен ойындай,Шегінбейтін шешендердің тойындай,Шаттық арты қасіретке соғады,Мені арбасаң көздеріңмен мойылдай,Бәрі қызық, бәрі..

1Бір музыка жетелейді күнде өрге,Өрде бардай мен қойылар бір көрме.Рахмет, жанарымнан тамған дән,Сол бір дәнмен ділі туыс гүлдерге...2Шықтай жаннан..

ІҚазақы бақтан аспанға қарадым анық,Қылаңнан ада тек қана бараны қалып,Алауыздық пен Хо Үрлік түбіне жеткен,Маңғыттардай ала бұлт барады..

1Қиырдан шыққан қырғынға үлгіре білген,Аламан қолы атына дүрліге мінгенЖалайыр Бала нояндай Мәлік хан мененЖалаләддинді қуам деп Үндіге..

(О.Сүлейменовке)«Қалай, – деп, – ағам?» –қарадым аспанға кілең,Бағасын жұлдыз көрсетті бас бармағымен.Қасоққа әкеп береді балық пен суын,Іле өзені..

Вокзалға қарай бұл елді кім бөріктірді?Көрікті елдің құшағын гүл көміп тұрды.Бақтияр, Еділ киетін сусар бөрікпен,Күржістанға керік қас ғұн келіп..

Бір ғажап сурет көрдім деп ертең мақтанам,Бөгеннің жері бөлектеп маған сақтаған.Ер Қыпшақ Еділ Европадан да көрмеген,Жалайыр Мұқылай таңғұттардан да..

Тартылса көкке тарқатар жүрегі шерін,Қайырған құстай қайта ұшсам түлегіш едім...Қара Ертіске қаншама самолет келді,Ішінде мен жоқ боламын үнемі..

Сабасы қылды наланың замана мұны,Шаппайбер шықты шанақта жараған мұңы.Арқауы ауыр тұмандай туады бір күй,Әйелі ерге, ер жерге қараған күні.Ми қосар..

Бір күлермін ғарыш жаққа кетерде,Көп кещеге қай бетіммен кектенем?Бізге бақтың қолы бүгін жетер ме,Мұқағали, Төлегенге жетпеген?Байлық менің тие..

Жат елден жанын жалдап жер шегінен,Заңғарға заржақ құстар келсе кілең.Қонады қойны жылы жас тоғайға,Жұпарды жұтып жасыл сеңсеңінен.Топырлап..

Олар енді пысқырмайды өлімге,Құлақ салмай төмендегі көп үнге.Құрдас, мұңдас жұлдыздар тұр АжалсызҚара шашты қазақ сөзі көгінде.Тау-төбе боп, құмға..

Аспан мен желге құмартып,Ала бас тоғай шуласа,Майсасы биік гүл аңқып,Мұхиты шөптің туласа,Қанатын ұрып көдеге,Құлаққа сыбдыр жеткенде,Бытбылдық әнді..

Бейнелеп құсты, батырды, қойды, айғырды,Бұзды да бәрін суреткер бұлтым қайғырды.Тозығы жеткен құрымдай жүні ыдырап,Амеба құсап көбею үшін..

Мұхтар Әуезов туралыСаңлау тапса саулаған нұр кекілдім,Судай тасып келмепті-ау секіргің.Абайсызда жанасса бір күні езбен,Ер қып ерттеп, еңселі қырды..

Қол соғар тамшылаған терге дәуір,Жеңіл іс атқармаймын мен де, бауыр.Домбыра, қалам жеңіл зат болғанмен,Ақынның әлімсақтан еңбегі ауыр.Бесіктен қиыр..

Салқын түскен. Сарноқайда – екінді,Сарноқайда ғажаптар бар не түрлі.Төмендегі Қаратал да, тоғай да,Қала, ауыл да макеттегі секілді.Жасыл шақпақ..

Алсын қаулап, сайдағы су суынан,Аспан басқан алаулаған шырағын.Бақша- бауда торғайлардың шуынан,Бас мәңгіріп, бітеді қос құлағың.Күнбағарлар ерте..

Төбеден күн қыздырса тандырдайын леппен,Талған кезде ат үсті қалғыр дәйім бұл еппен.Жеке меншік атымен жеке бағып жүреді,Мал бір қайғы ол үшін, мал..

Сұлулыққа жерік пенде,Жасыл бақтан көріп келді,Алма ағаш пен өріктер де,Ақ гүлдермен көбіктенді.Қарап қойып көктегі айға,Айтады ғой тізіп..

Талай ұшып жүрген жер,Қалай ғана тоқтасын.Қос танаудан үрген желЖапырады шөп басын!Ойдан өтіп жүзді өрге,Жайтаңдатып қабағын.Қос тізгінін..