Жұматай жақыпбаев өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Өзгелер мәнсап-жолмен жөнелсе өрге,Қалдың сен бұл аймақта не көрсең де...Жақұтпен сырғанаған мына судың,Ныспысын Алтынарық деген сен бе?!Өзеннің..

Жыршының ару ертіп, гүл кешкені – ләзім,Істі қойып бір кештегі.Жанымды нұрға малып, бұ заманнан,Мен сізге келдім бір сәт тілдескелі.Бұ кезде..

Сыр шерткен өзен, тауы таныс үнмен,Бабамның тері тамып, қаны сіңген.Тарихы домбырамен айтылатын,Өлкемнің шығарсам-ау дабысын мен.Пай-пай-пай..

Бұлақтары мөлдір, бірақ жігерлі,Сарноқайдың тасы момын, шөбі ізгі.Екі-үш күнде майталман ғып жіберді,Майданектен келгендей бір өгізді.Қайран Қусақ..

Жер жұтпайды, ұшырмайды оны Ебі,Ғұмыры ұзақ қол жетпейтін мәуенің.Ертең қызыл жемістерін төгеді,Менің кеше гүлдеп біткен әуенім.Көрінгеннің көңілін..

(Қойшығара Салғаринге)Тарих деген тумайды екен, тумайды екен долбардан,Долбары жоқ кітаптарды қолға алғам.Қарайтушы көбейген соң халықты,Амалсыздан..

«Болды, жетті, жүрем енді, – деп, – таудағы есті ортаға»,Жаңа туған бір өлеңді,Сала салғам төс қалтама.О, қуаты жеткенше аттың,Жайсаң достар..

Талай көріп, танымай жүр жұрт әлі,«Албасты жоқ!» деген жандар қыртады.Түгі азайған, түрі бізден аумайды, –Көбеймесе, азайған жоқ ұрпағы.Адамдардан..

Қиял мен кек, қиял тек басты ермегім,Жанқиярлық намысты қастерледім.Байлық деген қамалдан басын тартты,Батырлығы бағасыз әскерлерім.

Байыды біреу, семірді десе,Көрдіңдер үлгі ұдайы мұны.Софизм болып көрінді кеше,Мұқағалидың да шынайы мұңы.Кешегі Жантық айласын көрмей,Болар ма ертең..

(А.Сүлейменовке)Талайсыздың шағылар тауы тағы,Тәуба айтпастар тәуір-ақ қағытады.Көз алдыма көлбеңдеп өркешті жон,Бекбаудағы бәйге жол шаңытады.Аталы..

Арман жолынан ауылда жүріп кешіктім,Қалаға көштім.Бір нәрсе біліп көшіппін....Мөлдір Қусақтың сары топырақты,ат жақты жары,Жүз снаряд тигендей шұрық..

Адамды адам неге сүйемесін,Адамға ақ бесікте тиеді есім.Жалғаннан жас басыңмен баз кешердей,Жазығың жоқ еді ғой күйелешім.Күйелі кешегісі, ертеңі –..

Ала аяқтарға құранды ер, жабу салдырып,Гүлді пішенді ауыздықпенен шалдырып,Бел будық тойға асабаларға қосыла,Жүгірер деп сеніп бойында өнер бар..

Аспанға бел бала нұр, бері қара бір,Гүлдеттің...солады ғой енді ана гүл.Осылай бүр жарғызып солдыратын,Содан соң ұйықтататын кең дала бұл.Туғасын..

Кешемін жасыл мәуіт, көк шұғаны,Алдымда жарық күннің от шуағы.Көрдің бе көкорайды? Қалай екен?Мен жүрген жерге ғана шөп шығады.Әнеу бір бұйра тоғай..

Жүгі бардай жүзуге ауыр,Кете алмастай құла күнсіз.Кешкі бұлттар қызыл бауыр,Құбылада тұрады үнсіз.Аспан үстін торлап ақпай,Суреттері туып..

Үні ғажап, түрі бөлек, күшті әні,Сайрайды кеп біздің ауыл құстары.Гангада да, Нілде де олар боп келген,Белгілі олар елімізден тысқары.Күн ашық па..

Қалбаңдап ұшты-ау, не керек,Қарашы жөндеп жоғары.Аспанда туған көбелек –Аймақтың аппақ қонағы.Шегірткеден де көп түге,Шетінен көрсең керемет.Ерніме..

Ұмытқан шығар ел, тегі,Өйткені өте ерте еді.Баяғыда өткен бұл жайды,Шежіре былай шертеді:Өбетін таңның арайы,Оранған түгел жасылға.Қарахан ханның..

Сен үшін өкпеңді айтар сан,Жанымнан шашылған жыр-әндер.Көк жорғам, күлтілдеп жайпалсаң,Жарқылдап барады құранды ер.Ертеңгі қызықты біл бүгін,Біз..

Адуын қайсар мінез, темір білек,Шыдамай кей жігіттер шайқас тілеп.Додаға тайсақтамай тез кірсін деп,Ысқыртып атты бұтқа алды білеп.Қағысып астындағы..

Арынды суға қадала қалшы шеттен кеп, Сиқырмен суға айналып кеткен көктем боп.Көктей боп сұйық ағады таудың өзені,Тотияйын құйып тұрғандай біреу..

Желек, ну жібермейді желіңді кей,Ауаға жұпар ағыс емінді ме, ей?!Жалқаулау желпілдейді шөп шуласа,Атқұлақ жапырағы тебінгідей.Безді, әне құмырсқалар..

«Самарқанда ымыраттар тым ғажап,Көкке өрлейді мұнаралар іргелі,Талай жаудың мойнын бұрған бұл қазақ,Мұнараның мойнын соза білмеді.Ерде тудық, құранды..