Жұматай жақыпбаев өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Бейнелеген сияқты ем ағыңды ақпен,Аз жаққам ғой қағазға жанымды ап мен.«Мені айна қып, түріңе қарашы өзің» -Кейін және осылай жалынбап па..

Ана жақта: банк, парк, баспа бар,Ерек үй бар елтөбелер жасқанар.Мына жақта: жаман дүкен, көк арақ,Барақ үйлер, бар және бір Жас Марал.Ана жақта: ел..

Өргек шақта мұнша көлік, мұнша мал,Бізді көктен күннен басқа кім санар?!Жүзімдік пен мақталықтың шатыры –Жетісайдың аспанына бір сауал.– Құранды ерді..

Жұмыртқаның сарысындай Ай әні,Ажыраған әуелдегі ағынан.Сарноқайға кеш түскенде баяғы,Жұмыр белді жұмағымды сағынам.Көйлек керіп дүрсілімен құс..

Ондай ару Алла келіп санаса аз,Көрген жанның күйдіреді отша ішін.Әкесі – эпос, шешесі оның – жаңа саз,Адал елдің арманының жоқшысы.Мамыр мінез көк..

Бұлт айыпты ағаң аттан түспесе,Су көбейсе ылди-төмен жол шегер.Тауда әйелдер қанша тамақ істесе,Ауа райы көрсетеді сонша өнер.Міне, тағы ақ бұршағы..

Қашаған құсап құйғытқан қия жермен де,Таптатты ма екен табынын жинай келгенде,Асыққан малшы атынан түспей терген бе?Тоғайдай қалың таңқурай жатыр..

Ақ таңда елік жусап бір қапталда,Сары ауыз бақбақ сусап гүл атқанда.Ырғайлар сөйлеп ырғалған табанда,Мойныңнан түсіп жұмсақ бір қақпанға.Естіртпей..

Айттап кеп көлдегі тал, құмға,Жағаға жантайды күн бүгін.Жан-жаққа қаранып алдың да,Көк сұйық күміске сүңгідің.Серпеді толқындар гүлді..

Әкөлегім, сен он жасқа толғасын,Шешең ақын, әкең әкім болғасын,Шапқыларсың ертіп алып ініңді,Ат қыларсың бір мекеме «Волгасын».

Бұл тұрақ мастығымды кеше қарап,Былғаған кеше балақ көшеде қап,Шығар-ау қыранша ұшып шаңырағым,Зертасты ғимаратқа неше қабат.Білмеймін қай жақсыға не..

Ару көп қасы керік, жүзі балғын,Көңілді жүрсе де олар бұзып әр күн.«Апалап» саған жақсы қарасын деп,Көксудың көңілі бос қызын алдым.Ғасырдың алпыс..

Халім нашар, көрдің бе, көрдің бе, әнім,Аққұба әнім, айта алмай қор қылмағым.Көмейімнен шықпасты, шыға алмасты, –Жеткізе алар ерніңе ернім..

Көздері өткір, көңілінің күші ересен,Бозбастау шебер, боксшы еді демесең,Мен сенің меңді жүзіңді алғаш көргенде,Премьер де, президент те емес..

«Мен – моншақпын», – дейді екен ғой бүлдірген,Әсемдікте әзіл барын кім білген.Жұтқым келіп қызылына қызығып,Жұрт білмеді, жұтындым да жүрдім..

Мен білмеймін момын ба еді, өр ме еді,Нәзік пе еді, алып па еді кеуделі, –Адамзаттың ең алғашқы ақыны,Ең алғашқы жырды жазған жердегі?Әлденеден..

Білетін жастайымнан жатқа мені,Досымның тапқаны еді, қап-қара еді.Жанымды еліктіріп, беріп тұрып,«Бетінен енді мұны қақпа», – деді.Қылығың қазақтыққа..

Жол берсе ортасынан тең жарыла,Қызыққа қарамақ боп ел жабыла.Шеруке* қобызымен үй көшірген,Іленің ар жағынан бер жағына.Жоғалтпай белде сиқыр, шөлде..

Жүгіріп апаң жаңадан түскен келінше,Текемет жауып, теріскей жақтан жел үрсе,Тезегін қымтар, теректің басы тербеліп,Тырсылдай тамып тақырға тамшы..

Қарлығып даусың, әлсіреп мүлде күшті үнің,Бозарып өңің, бұзылып кетті түс-түрің.Кеберсіп ернің, кермек татып та таңдайың,Көңілсіз жүрсің көтерілгесін..

Тепкенде темір үзер қара күші,Аспанның жалғыз меңі – ана құсы.Құтты бір қонысына ұсай ма әлгі,Құзарды аспан зәулім үш айналды.Аспаннан сол құзардың..

Біздей бай, біздей кедей де бар ма,Мұң менен шаттық жолдасы?Құрдасым...Бақыткерей, мен (Алла!) –АҚШ-тың атом бомбасы!Бір ойды қолға ұстатып..

Аяқ асты...күтті дейсің кім мұны,Орысша өлең төктім-ай кеп бір күні –Блаженный соборының үнімен,Сайрағандай Бурабайдың бұлбұлы.Орысша өлең..

Көгертсем деп көктем қандас ән-әуен,Көтерсе де жүре алмадым әуемен.Көріксізбін көпестердей көк сақал,Құрбашыдай қызыл көзбін және мен.Қызғаншақпын..

Тынығып тұлпар, таң асып, таза суысын,Таңертең қылыш сабына толып уысым,Тағы да шығам тарылған қазақ жерінің,Бір уыс көде, бір ұрттам жылтыр суы..