Жұматай жақыпбаев өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

«Көктегі елдің абыройын төкпеңіз,Бар ма десе, жоқ болса да көп!» -деңіз.Осы ақылды ешкім айтпай жаттадым,Өтірікке жүйрік болсақ, сөкпеңіз.Төктік..

Миымдағы қиялымның қолымен,Санам кәзір шерте алады күй түрлі.Кеше ғана дөрекі едім, содыр ем,Ғашық болдым – адам болдым сүйкімді.Көңіліңнің ауанымен..

Ілезде ыдысыңның жартысы кем,Жігіттің өтіп жатыр бал тісінен.Көңілімді таппақ болып жүрсің, жаным,Көршінің шұбат тасып банкісімен.Ұн әкеп, қол..

Көрер киноң, ішетұғын бар асың,Тар бөлмеге қамаласың, қаласың.Қаласың да кезесің де жүресің,Тоңазытқыш, теледидар арасын.Шам көретін сипасаң да..

Бәрін біліп көргенмен хақ тағалам,Керек болар демеді бақ та маған.Оңды-солды сол бақты үлестіріп,Бір мысқалын мен үшін сақтамаған.Отан берді ғажайып..

Дүниенің қызығына, ойынына,Бір түкіріп, бұршақ салып мойныма,Кетер едім бір пендені көзге ілмей,Көзге ілмеуге ғұмыр мені қойды ма?!

Жүрегіме жанарыңмен үңілдім,Мен өзімнен сөйтіп те бір түңілдім.Қанша қыздың білегінен ұстадым,Қанша кеште қызық іздеп жүгірдім.Кіршіксіз ем, күнәсіз..

Сөз табармын адамзатты құптарға,Кетпейтін дақ, жойылмайтын дық бар ма?Жұртым мені той алдында ұмытып,Шақырады дау-жанжалы шыққанда.Қызық тойдың қызық..

Қазақтың бәрі сыйса деп аштым айқара,Құшағым менің, ерлігін жердің қайтала.Торғайды атып, топырағына тигізген,Беймергендердің берекесіздігін де..

Ол өлердей – қона қалса маған бақ,Аузы жеткен әруақтарға жамандап,Қысқа күнде қырық рет қынжылтып,Кеше алдаған, күліп кетті және алдап.Шауып алған..

Осылайша ұмтылады асуға,Осылайша жабылады шашуға....Жез денеден майы шығып жігіттер,Сексен үйге төсек-орын тасуда.Машинаға қой-қозыша..

Қызық-қызық сөз тұр-ау қызыл тілдің ұшында, Қыпылдамай айт, досым, өкпелер деп қысылма.Оңған түрі осы деп, олқы санап жүрмісің,«Ой, пәлі-ай» деп..

Қадырым қашты. Шер құштым. Шет қақпай көрдім,Кешілмесімді келмейді тақпақтай бергім.«Үріп ауызға салғандай». Оны айтар. Менше:«Үп десең, ұшып кететін..

Жас данаға жаны құмар жан аз ба,Жақсы өнердің жаңа туған Үркері,Кесте төкші қара сөзбен қағазға,Қиялыңмен тоқышы бір шілтері.Ару болшы тәкаппар да..

Жүретұғын кезінде жиі өңінен өпкізіп,Көрсетсем деп қиялдап киеліме тек қызық,Көк тұманда көп жүрдім, көк тайғақтың суығын,Сіңірімнен өткізіп..

Жаныма серік боп сыршыл мұң,Шығармын жерімнен діттеген.Болашақ, мен сенің жыршыңмын,Бар сырын әлі айтып бітпеген.Бұл басқа биік ой мол тұнып,Қазына..

1Көкек айда көктеуге көмекке кеп,Көптеу жауған жаңбырға ел өкпелеп,Бетегеге көк қасқа қозы жайып,Көпшілік боп көп төлге өбектеп ек.Көк қуалап..

Ойнайды мұны күштілер,Ойнайды мұны тістілер.Жұмсалмағанмен күш түгел,Жеңісті арам іш тілер.Аяқталса той ұлы –Ақын өлтіру ойыны!Ер білексіз..

Қылығыңның бәрі ғажап, бәрі әсем,Қадырыңды сұрасын да ел менен.Әнші әкенің ерке жүрек баласы ең,Мерекеңе өзің едің кел деген.Қызыл кілем – қызыл..

Жетсем деумен күн кештім қадіріңе,Сәл ауырсаң, хабарлап бар ініме,Аман қыл деп жалындым, алла рақым,Тәуір қыл деп түркінің тәңіріне.Көзіңе егер..

Топты жарып әлеміш жаяу қалың,Жарты арысқа атағы аян, мәлім.Жирен атты жетелеп ері қалың,Етектегі отауға аяңдадым.Бетегелі беткейде келем еппен,Жалт..

Анасынан туа асқар,Абыройдай көрікті,Торыдайын жуас та,Тобылғыдай берік-ті.Арбап, шағып, аздырды,Жылан ауыз кіл ездер.Жанасқанын жаз қылды,Жасыл бояу..

Жер ылғал, алдымда жол, төбемде нұр,Қоштассам, енді қайтып көрем бе бір?Алдымнан аңқып шыққан көк көзділер,Кәнеки, үйіріңмен өлеңге кір.Жолы бар..

«Одан аздап өлең қалды, күй қалды,Жан беру де оңай емес. Қиналды.Сенің бала көңіліңнің жыршысы,Өліп қалды. Болсын байғұс иманды».Осыны айтып..

Бірімізді біріміз көреміз де,Жолыққандай Жерде жоқ төремізге,Жымиямыз...Жымимай...мынау өмір,күл түсіндей күлгін деп өлеміз бе?!Мән бермеймін..