Жұматай жақыпбаев өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Ғажайып сәттің туарын сезіп те керім,Күн мінез Ләйлә күлімдеп кезіккен едің..Ерке жүректі, ер кеуде, ессіз құсыңныңЕстімедің бе: «Ләй-лә», - деп..

«Ләйләң қайда?» - деді маған күліп күн,«Ләйләң қайда?» - деді маған күліп түн.Дүниенің көріп жүрген күллі елінКөрдім маған күннің қатты..

Бастан өткен ғажайып сәт көбі ұмыт!..Жан кіретін кез қайда екен бақтарға.Ауызыңнан алқызыл гүл төгіліп,Анадайдан өзің келе жатқанда?!Өмір – ғажап!..

Қара алмас көзді қасың да керік,Қадалмас саған жан қайда?!«Хамсадан» біздің ғасырға келіпҚалып ең қалай паң Ләйлә?!Жүрегім бұлай бүлінбес еді,Кетпес..

Айтқызбай қоймады ғой мұны ұятым,Күште жоқ сыр бүгіп қап, жымиятын.Жаным, сен–ақ кітапсың екі мың жылТолғанып тудыра алған Дүние – ақын.Түрім жоқ..

Өзі жайлы ойланғасын туғалыӨлең жолы болғандықтан қуғаны,Өмір жайлы ойламайтын ақын аз,Ойламайтын өлімі де туралы.Армансыз жан көгере ме көктей..

«Айтамын жанның басқа әнін, -Дедім де, - үміт жоқ енді», -Ыза боп отқа тастадымӨзіңе жазған өлеңді.Қағазды баурап алды да,Жалын кеп шеттен..

Жуғам жоқ ащы жаңбырменЖасыған, мұңды жанарды.Шашым да шәркез тағдырменШатыраш ойнап ағарды.Дүние сыртын бергенде,Мырс еттім бейбіи көңілменБоз жусан..

Шығармай жүрдім бір де естен,Ұмытып ұйқы-күлкіні,Бір рет қана тілдескенБейнеңді сенің күн-түні.Қай жұмыс мейлі істесем,Қуат боп жүрдің көңілге.Көзіме..

Қаншама арман болса елде,Соншама маған өптіргін.Қай күні қашан келсең де,Күтіп жүр мені деп білгін.Түсінбес жайым әлі бұл,Жүректің жықпыл..

Ешкімге мұндай мінез берілмеген,Күнім ең көптен бері көрінбеген.Ойымда ештеме жоқ, домбыра ойнапЖатыр ем нағашымның үйінде мен.Үстіне артылған соң..

Бір мөлдір достық боп көксеуім,Қуантқым келген соң жыр елін.Алдымен байтақтан тек сеніңАтыңның озуын тіледім.Қандай сыр құпия бар мұнда?Ала алмас..

Біраз тілді үйренгем жоқ тегіннен,Бір кісідей білем барлық мұраны.Шоң кеңсеге ертең барар едім мен,Сені көргім келеді де тұрады.Сағыныштың..

Сараң да малын алдырғанСайраған кезде жүрегім.Шөлде де шөлін қандырғанЖыңғылға тарқан ұл едім.Озбырлар алса бетімнен,Жымию болды мұратым.Ол кезде..

Нөсер қылған қой көздің шөкім мұңын,Қозы мінез бір лирик отыр,күнім.Отыр,күнім,алдымда,мен айтайынАқынның шопырлығын.Күрмелмеген, күмілжіп бір сəт..

Ғажайып сәт неге қысқа сонша, әттең,Қарадық та қызығына тоймадық.Бір көргеннен жалт қарастық, сол сәттенҚара көзбен сиқырлы ойын ойнадық.Жаңа мінез –..