Ерлан жүніс өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Саған, саған таңнан бұрын жетемін,Тауда болсын, қырда болсын мекенің.Терезеңді айқара ашып,ЖастыққаБір тал таудың гүлін қойып кетемін.Саған, саған..

Күні ертең... көк пен жер есенде,Алқоңыр күздерМенКөгілдір көктемдер есенде,Сол сәтке адаспай жеткендерЕсенде,бір ақын,Сен жайлы жыр оқып тұратын,Ел..

Дәл қазір... тек басқа қалада,Сен жайлы ойланды бір адам,қалаға,жымиған, жылаған,дәл қазір арылған күнәдан,дәл қазір күнәға бататын,қарады ол:сен..

Өткенде... өмірді бастарда,көктеуге ынтыққан өмірмен,көктемге ынтыққан көңілмен,тап келдім,тап келдім сенің мен,әлемің, аспаның, жаныңа,көп келдім..

– Бұл кім?– Адасқан сәлеммін бейуақ...– Бұл кім?– Жоғалған соқпақпын кенет...– Бұл кім?– Босаған көңілмін кейуақ...– Бұл кім?– Азанғы азына жел ек.–..

Тағы жерідім, тағы да айныдым,Тағы да кірді ғой ортаға қара түн...Қош келдің, Жалғыздық,Қош келдің, қайғылым,Жан таппай мұң шағып баратын,Жан таппай..

Күнім,Маңдайымның иісіне хат жазып берші,Жусанды даламдай аңқысын.Жүзімнің нұрына хат жазып берші,Сенің сәулеңдей шалқысын.Күнім,Сөзімнің киесіне хат..

Туған жерден 26 миль. Қауыс. Жұлдыздар ауысқан түн. Таң. «Күншықты, Сир!» Рахмет! Ерек! Кімге, Рахмет керек? Күнге! Фаренгейт: 19.4. Жөтел. Дерт...

Періште маған хат алып келді,Хат алып келді, алақай!Есімім хатта аталып келді,Аталып келді, алақай!Аспан үстінен бір кісі келеді,Бір кісі келеді..

Көктеменің күнінің құбылуы-ай,Көк терегі көңілдің жығылуы-ай,Ерке қыздың ерсілеу қылығын-ай.Бұлтқа күннің бұйығып тығылуы-ай,Жүрегімнің кеудемде..

Жолшы, жолшы, жолшы,Қасыңа ерейін, қабағыңды берші.Жолшы, жолшы, жолшы,Жүзіңді көрейін, қайырыла көрші.Жолшы, жолшы, жолшы,Жалғызымды шалайын..

Бір әкенің ұлы болған,Оның аты – Қаратау.Бұл ақынның жыры болғанӨмір аты – Қаратау.О, білмедім шын аты ма,Лақабы ма – Қаратау.Жете алмаған мұратына..

Бұл да бір бейнет көрген бала дерсің,Жә, болсын, біздің үйде-ақ бола берсін.Тарпаңдау түзден келген туғаным ғой,Қыдырсын, қызық көрсін, қала..

Шаршатты бары, аңсатты жоғы,Сертінен дүние тайды ма-ай?Мен – Оғылан ем – Түркінің оғы,Адырна таппай,Адастым көкем Қайғыдай.Солықтап, өксіп, ауырды..

Таныс дауыс естілсе үй тұсынан,Балкондағы көршінің иті шығар,Өлең жазып шыққандай түні бойыҚала бүгін кеш тұрды ұйқысынан.Таңғы газет кешікті..

Менің мұңлы ойларымның ішінде:әлем, тағы өлең асқақ пішінде.Сыртында оның өмір мәңгі ұйқыда,Өмір... мені көріп жатыр түсінде.Аласұрып, байыз таппай..

Сіз кедейсіз,Ақылдысыз несіне?Несіне күрсінесіз кей түнде?!... Қоғамдық пікірлер есінеп,Қоғамдық көліктердегі қариялардың кейпінде,Тұр..

Олар тағы қуыршақ ойнады,Қуыршағы сен бе деп сескендім...Неге ойладым,Неге кеш келдім?!Тапырақтап жүгірді біреулер,Жан терезесіне лай атты.Ақ..

Далқын сала, сала далқын, Біздің маусым жаңбырлы. Калғулы кеш қала халқын, жылы сөздер тоңдырды. Өниет пен Әдебердің, туды ұлы заманы. Ей, жас жүрек..

Алып қала – алаңғасар, аңғал тым,Алданады қасынан да, досынан.Марғау бұлттар мағынасыз маңған түн,Өтіп бара жаттым үнсіз қасынан.Тұрды жігіт, қызды..

Көңіліме бір қылт кірер кешқұрым,Қасиеттен жұрдай болып құбылам.Қасақана қылығынан естінің,Есалаңның сайқымазақтығынан.Көңіліме бір қылт кірер..

Бір күні мен ауысқам бір жұлдыздың түбінде,Құрсағынан анамның, құрсағына ғаламның.Бір күні мен құдайдың құдіреттілігінде,Үңгірінде қоғамның қапияда..

Білмеймін, қашан мен жолға шықтым,Оятты, о, кім ғарыш ұлын.Айкезбелік пен ойкезбеліктің,Арасын кезген жолшымын.Жүреді жарты ай жанымда қалқып,Ашылса..

Кей-кейде сөйлегім келеді бәрінің атынан,Айқайлап жібергім келеді.О, сосын түнеріп отырам,Өйткені, түнергім келеді.Түнергім келеді қаһарлы..

Көзімнің ұшында бір қара –Жанымның жан білмес жұмбағы.Көзімнің ұшында бір қара,Қолдарын қатыгез бұлғады.Көзімнің ұшында бір қара,Қай жаққа қарасам –..