Мұрат шаймаран туралы Өлеңдер ✍️

Қандай ғажап қара қостың жыртығы!Жұлдыздары жанған жақын қыр түні.Қандай ғажап үрей толы шатқалдан,Үйір аңсап кісінеген жылқы үні!Жатқан шұбап..

(Сергей Есенинге)Сергей Есенин!мəйхана төрінде кемсеңдеп,қайғылы жыр оқып өзіңді,улы бір шараппен көмсең де,Мəскеудің тəкəппар көшесін,шұлықсыз..

Алыс сапар азабына қарамай,Ауыл жақтан келді маған нар ағай.Аңғал-саңғал төріме кеп отырды,Бұл недеген бақыт еді толағай!Оған таңсық мынау қала – нəн..

Ақшамда ақ боран ойрандап тау ішін,Əлек сап жатады, тындым ғып бар ісін.Жалғыз көз жарықтан тамсанып өмірге,Мен жатам ескілеу жер үйдің..

Дəметпеймін сөз айтар деп кім жылы,Саған сенем, ертеңгі күн – нұрлы күн!Құлағыма еміс-еміс жетеді,Көкжалдардың ұлып салған «түн жыры».Талпынамын..

Құй, қанеки, сахи дос, мөлдіреген шараптан!Мекенім менің – мəйхана, өзге жерім жоқ аттам.Байлық үшін ішпеймін, ол итіңе не төлем?Ең алғашқы кесені..

Мен өлеңді көрдім:Жалған боп, жаһұт болып мың құбылып,Қайқы қанжар кірпікте тұрды ілініп.Көл сынды тұңғыйықтау көзден ерен,Тұншығып өлем-ау деп..

Тұңғиық көзіңде тұншығып жүрдім қаншама,Бір күйік сезімге құлшынып жүрдім қаншама;Білмеймін өзім деКүрсініп жүрдім қаншама;Саған – рахат, маған азап..

Жырым менің тым мұңды,Жырым менің тым асқақ,Улы жебе сияқты тартқан біреу құлаштап –Ауалардың дірілін бұза көкке самғаған,Уақыттардың ағысы ұстап..

Поездар зымырап барады,Алыс бір жақтарға түн қатып.Жұлқылап оятып даланы,Екпінін тыңдатып.Ақ жүзін аршыған мұнардан,Аппақ бір бояуға малынды..

Бір сарын ілескен күйіме,Көңілдің айнасы – тасталқан!Сен мені шақырма биіңе,Бəрібір бас тартам.Сиқыр нұр тұр кілкіп көзіңде,Сен – жылан, мен торғай..

Нұр ма едің құлар ұлы күн жақтан,Кристалдай таза, мың қырлы.Өзенсің бе əлде күркіреп аққан,Бұлақсың ба əлде сыңғырлы?!Шайырдың басқа көзге ілмей..

Көңілде кірбең, көзімде тұман,Дəурені өткен уайымдар...Жеттім-ау саған, айтылмаған бір əн –Қырандағы бала қайыңдар.Жанымды ора жапырағыңа да,Жұмаққа..

Аспан – ана келе жатыр кемсеңдеп,Қара жерде қаймығады, мен сенген.Долы нөсер, ғашықпын ғой, өзімді,Дəл сен ұсап баян етіп берсем деп...Көк жүзіне..

Тым тəкəппар, тым мұңдылау əсерден,Ағып түскен көздің мөлдір жасы ем мен.Тым құпия жаққа бастар жолдаймын,Тұлпарлардың тұяғына төселген.Тым..

Күй бастадың бір мұңды,Ойға баттым тым ауыр.Дыбыстарға күмбірлі,Тұтқындалды бұла жыр.Мың үздігіп, мың алқып,Маң қиялға жол ашқан.Көз алдымда..

Жылдар бойы қасқая тұрып алып,Сол ескі қабырғада сызат жүрген.Жаңылмай əр сəтіңнен жылжып ағып,Қаншама ғұмырларды ұзаттың сен?!Балалық мұжық тамды..

Таусылып түгер өмірдің соңғы тұсында,Өсиетімдей көрінген –Тұрады бір сөз тілімнің ғана ұшында,Айта алман қазір оны мен.Сол сөзді туған даламнан ұқтым..

Жалаң аяғымен қар басып жүрген,Мен едім сенің «желөкпең».Бақыт пен қайғы алмасып жүрген,Өмірім, саған жоқ өкпем!Ержеттім нұрлы талпынып күнге,Ей..

Жүрсің бе сен əлі мені іздеп,Жаныңнан жалғыздық айықпай.Жел айдап шығарған теңізге,Иесіз қайықтай?!Алдыңда – тойымсыз ақ айдын,Соңыңда – құлазып..

Қансонардың алғашқы шағы түсіп,Қанаттарын ауаға жанып ұшып,Көкке атылды қанды көз кəрі қыран,Көкжалдан да көрмеген сағы сынып.Тұғырынан алапат..

Алып келе жатыр маған түн хабар,Мен білмеймін, кімдер өшіп, кім қалар?!Ыстық маған туған аспан жұлдызы –Жаутаңдаған мың жанар.Мұңды əніне бөлеп туған..

Тамыздағы жылы-жылы жаңбырда,Бауырым төсеп жатар ма едім шалғынға!Мың құбылған тау бұлтының мінезі,Қылықты қыз секілді ғой күн өзі.Нұр кірпігін бірде..

Қараша айы,Менің туған жерімде,Меруерт пе көк аспаннан себілген?!Таңғы шықтай мөлдіреген махаббат!Ол кездері он сегізде едім мен.Қандай ғажап еді..

Суыт жүрген хабаршыдай, жол жақтан,Тағы, міне, келді ақпан.Мен өзіңді үнсіз тосып отырам,Жел қағады есігімді сен қаққан.Боран үні – сыбызғы үні..