Мұрат шаймаран өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Саған ұшып барар едім, жоқ қанат!Жоқ тағы да байлық, атақ,Бақ-талап.Саған берер асыл бұйым жоқ менде,Бар болғаны –Жалқы жүрек, от кеуде.Тағы, тағы..

Көктем келеді.Жер түлейді өзгеше,Мынау өзен сел тілейді өзгеше,Бір жарақат сыздатады жанымды,Көкірегіме шер түнейді өзгеше.Өзгеше боп басталады..

Мені күтіп тұрғандайын бақтар сан,Өзімді-өзім ебіл-дебіл ақтарсам.Анау көше, қара нөпір адамның,Арасына кірсем дағы жоқ болсам.Сосын барып..

Мен саған, өмірім, өкпелемеймін.Нұрлы күннің сыйладың шуақтарын,Содан мен таптым да қуат дарын,Сен берген адалдықтың аппақ туын,Ешқашан..

Жырыңды тағы оқыдың еркін,Асқақ бір үнің дауылдап.Құпиясын айттың ел менен жердің,Өзің де жердей ауырлап.Пенделер мынау тозаңдап тұрған,Пəнидің бұраң..

Табиғатын мың жылатып,Даланың өңін тонайды уақыт.Бозамық күздің бозарған айы,Қырлардан ары барады батып.Демінен күздің жапырақ ұшып,Құлайды келіп..

Көктем, сен бір əсем əнсің,Қиялсың сен шарқ ұрған.Тамырымда асау қансың,Жүрегіме тартылған.Сілкініп бір оянамын,Аспандағы жарқылдан.Дүркірейді..

Басылмай жүрген шөлім бар,Қанып ап шым-шым шұбатқа.Көкейде – күмбір, көңілде – əр,Отырар ма едім шуақта.Дүние мынау дүбірлі,Аулақта қалып..

Əлемнің түрлі бояуын,Қабылдап жаным мың дүркін.Əзірге, өмір, ояумын,Келетін емес мүлде ұйқым.Ғарыштан құлап бір сəуле,Ғаламнан мені тапқандай.Жымия..

Көктемім келе жатыр.Жасын ойнап жанарда жəне аспанда,Алма ағашы бүршігін жаңа ашқанда,Аласұрып жүретін бар ағайынМін тақпайды ақыны адасқанда.Оятады..

Сен елес емессің,Табыласың өмірден.Қара көздерің мөлдіреп,Қолаң шаштарың төгілген.Алма бетіңде нұр ойнап,Алмағайып өң берген.Жусанның иісі..

Іңір келе жатады...Мендегі бар ақылдың көзін байлап,Аласұрды бұл жүрек өзіңді ойлап.Кешкі сəуле жан-жаққа шашырайды,Шашыраған бойыңнан..

(Қабай Сүлейменұлына)Тұңғиық ойға жол алып,Əуре болма, жарқыным.Тылсым бір сəтке тоналып,Байызда бүгін, ал тыным!Аулақта шулы күндерден,Ат мініп..

Сен əн салсаң,Жарқыл қағып жаныңның оттарынан.Арылам да жабырқау шақтарымнан,Көктемдегі сеңдей боп ақтарылам.Сен əн салсаң,Құдіретке кетемін сеніп..

Қош, жиырма бес!бүгін мен,Көзімде жас, көңіл мұң,Жіберемін өмірден,Қимасымды өзімнің.Жасынындай аспанның,Оқыстан тіл қататын.Көзіндей тас..

Сен тағы жарқ еттің бе,Ғашық арман!Кезіктің бе өзен боп тасып алдан.Жеттің бе менің сонау күндерімнен,Көзімнің жасы қалған?!Сезімімді əлдилеп..

Қаңғыбас бұлт сүйейді тауға басын,Одан өзге сенері болмағасын.Аласұрған ақ толқынҚуат көріп –Аймалайды жағаны құлап келіп.Таба алмастан еш..

Жым-жырт қала көшесімен,Жандарша бір əңгүдік.Маған келіп кетесің сен,Елесіңді қалдырып.Жарық аспан,Мұңсыз дала,Тереземнен ай күліп,Мен қаламын үнсіз..

Ұйқылы-ояу мүмкін мен,Түс те көріп жатырмын:Кейпін киіп сонау жыл өткен мұңды ақынның –Ұқсадым ба Науаиға, ұқсадым ба Омарға,Хафиз болып кеттім бе..

Кім еді мені шақырған ымдап,Өткен бір күннің елесі ме еді;Бақыт па əлде баянсыз, жұмбақ,Əуре етті неге осы мені?!Дауылдар тербеп, көк теңіз..

Үн-түнсіз ғана қолымды создым бокалға,Ішінде оның шымырлап қана тұр шарап.Ескі дос отыр күрсініп қойып алдымда,Өткенін ойлап, қайыра қайта жыл..

Қарашаның күні бір,Қалтыраса жапырақ.Тартады аспан бұлыңғыр,Сарғаяды атырап.Жасын ойнап, жай атар,Алуан ойлар басымда.Қалғып кетсем оятар,Өмірім бар..

Махаббатшыл жас жүрек,Секемі көп əр неден.Шемен ойға бас тіреп,Тазармайды əуреден.Нені іздейді ол тегі,Еркіне қой, жекірме!Жұбаныш па ертеңі,Қуаныш..

Жетелеп мені бір мұңды ойға,Асығып, өмір, барасың қайда?!Арылтар едім жанымнан дертті,Сен мені жалғыз қалдырсаң нетті.Шақырып мені жолдарым..

Сен отырсың қиял кешіп тым ыстық,Əлдилейді сені жалғыз тыныштық.Терезеңнен үңіледі марғау түн,Еш алаңсыз періштедей бар қалпың.Иығыңнан төгіледі..