Аудармалар туралы Өлеңдер ✍️

Ертеректе, Мырзаның бір үйінде,Жастық шақта жалын атқан, думанды,Сыр ақтарып «Не істеу керек?» туралы, –Әңгіме боп, келе алмадық түйінге...Үйдегілер..

Мал сияқты түстеп шығар жазарда:Пішінінді, атың менен жасынды,  Үмітіңді үзе бер (итальян.) Тағы-тағы, көзіңді де шашынды,Венаға айдап апарардай..

Осы үйде ғой шер торлаған жүректі,Жайған ұя індет, қайғы, қысымды;Кірген пенде, жасыр тырнақ, тісіңді,Доғар ойды, тый арман мен тілекті!Қырқылады..

Жетер енді!Ағыл-тегіл шалқығанӨмір жайлы айтып келдік аңыздай,Қабыршағы жалтыраған қоңыздай,Дерті асқынып, ішіңді өрті шарпыған. Қатал тәуіп келе..

Нажағай ойнап, жарқылдар барлық жүректен,Қорқасыңдар ма, ертеңнің сендер өртінен,Бұрқ ете қалар ақиқат ізгі тілек пен,Бұғауды бұзып, түнектің бұлтын..

Кім айта алар сен құдырет емес деп?Қай антұрған тебіренбей, түйсінбей,Қарай алар келбетіңе сүйсінбей,Көз алдында қас сұлулық елестеп? Бейіш гүлі..

Тас табытты жарып шыққан сарқырап,Көз жасындай бұлақ ағып барады,Күннің нұры төсінде асыр салады,Ай сәулесі айнадайын жалтырап.Қайнар-бұлақ сылдыр..

Көзін тігіп мұзарт шыңға, асқарға,Құзда отырды қуатты бір жас қыран.Самғап шықты сосын көкшіл аспанға,Қар боратып қанатының астынан. Опыр-топыр етін..

Аяулы достым, аман бол,Емеспін сендік! – алаң мол...Айырды бізді арам қол.Көнесің! Тағдыр емес пе:Ғұмырым менің елес пе, –Адасқан желдей..

Өркенде, зәулім еменім, Талпына түс жарыққа!Жойылар жолы ескінің, Оянар көп халық та.Жойылар жолы ескінің. Бұғау қалар жайына.Бас имей жауға..

Жыр менің – өмірдастаным:Сырым жоқ одан жасырын;Туған жоқ сәтте ол қас қағым, –Азаппен көрген асылым.Жолында әрбір жиналған, –Қат-қабат менің..

Көк теңізді сағынсаң, Қалма іркіліп қайраңда.Крест, тұмар тағынсаң, – Бірге үзілсін майданда!..Бостандық пен шындықты, Жақтап, енгіз салтыңа!Құртып..

Етіміз өліп көндіккен мынау өмірде,Үзілер кісен, бұғаудан босап қауым бар;Сабылып ұшар сайраған ойлар көңілде, –Сүреміз өмір, сүреміз, біздер..

Түнгі аспан төріне, Көріндің, туған ай!Оңаша жолыңмен, Келесің сырғанай...Теңіздей түнгі ауа, – Майда есіп, тербесе;Жаныңа бір дауа, Шеріңді..

Бар әлем мүлгін жатқасын, Қалғиды боз ай беріде;Ұйқыда – жапқан қақпасын, Аспанның әулиелері де.Солардың безіп бәрінен, Ғаламның шері мың..

Оянам ерте көргім кеп,Күмбезін заңғар аспанның:Көгімде – шыны мөлдір, көк,Көңілде – уайым, басқан мұң.Күлімдеп аспан қарайды,Қабырғаларына..

Қасірет-қайғы, уайыммен толған теңізге,Тамшы боп тамсын азабым, аққан жасым да;Күрес пен еңбек ордасын құрған кезінде,Кірпішім жатсын менің де ірге..

Сабыла ұшып ой-қайғы,Сыздайды жүрек кейде бұл.Қара бұлт көкті торлайды,Ойнардай жасын бейне бір.Көк жүзін кезіп ойларым,Бұлқынар тулап бұл..

Албырт ән аяулы, Жас қиял, жас арман;Көңілің қаяулы, Көзің не жас алған?..Аз ба әлде, о неге, Бақтарың бүр атқан;Сиректеу төге ме, Сәулесін шуақ..

Көктемді күтіп күн батып, қанша таң атты!Жетесің қашан, келмейсің неге, кептерім?Келді де нәубет байғұсты жерге қаратты:Аштық пен жоқтық, қайғы-мұң..

Жадыңда болсын, жадыңда,Жас күнің, жасыл көктемің; Жарық боп жүрер жаныңда,Өткенде өмір өткелін.Махаббат, мөлдір көз жасың,Тәтті түс, қызық..

Қара жер қайран, күшіңді берші телегей,Жер – ана, қуат бере гөр,Осынау күшпен күресте сынды елемей,Нық тұрсын десең мен егер!Нұрыңды берші – жайната..

Шуақ қандай!Күлімдейді нұрлы аспан,Құйылады заңғар көктен тынбастан,Түпсіз терең, мәңгілік көк мұхиттан...Бозторғайлар боздап айтқан жыр-дастан.Тұр..

(пролог орнына)Революционер – рух мәңгілік,Бастаған тәнді ер іске,Еркіндік, бақыт, жеңіске,Өнеге болған жаңғырып.Түрменің түнек қамалы,Жендеттің..

(Шиллерді еске түсіру)Қайдасыңдар жыршысы махаббаттың,Бостандық пен татулық,ерлік даңқтың?«Қан мен қанжар»ғасыры!Жендетті-ер деп,Жер төріне банкирді..