Естеу нүсіпбеков өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Бала кез орман тауда ойнағанмын.Асырсап әр қойнауын бойлағамын….Қалада өнер қуып жүргенімді,Сағынып талай кеште ойнағанмын.Достарға сөйлейтінтін..

Аспанда ерек дабыл кем күркіреген,Жаңбыр құйды дамылсыз сіркіреген.Ағыл-егіл, кең көше көл боп кетті,Шомылтпаған бұта кем, сілкімеген.Телегейлеп..

Отбасы – жылы ұямыз,Тірегі – ата-анамыз.Уыз сүт еміп осында,Уылжып біздер өсеміз.Осында үлгі аламыз,Осында адам боламыз.Еркелеп, ойнап..

Айтарымды айтқыштар айтты ғой деп,Айтып-айтып ат таңдап қайтты ғой деп.Ер мен жүген сыпырып бесті атымды,Жіберуші ем өріске «әйт, шу, әй» деп.Менің..

Көкпар — сын, күш сынайтын, ат сынайтын.Ат таңдап жаратардай бап сынайтын.Жеңсігі басылмаған бақ сынайтынЕр-тұрман, қос үзеңгі,шылбыр-тізгінСай ма..

Кең жүрекке мені де сыйдырыңдар,Жұртым, саған арнаған сыйлығым бар.Сезіміңнің жіптерін еспес бұрын,Ұршығыңды иіріп ширығып ал.Кештім бастан сан..

Түзде ешкім тиіспейді ағалыға.Қосады қара құндыз жағалыға.Қосады қыста мұздан таймайтұғын,Ал жазда тасырқамас тағалыға.Кеспейді жолын ешкім..

Қайғы артқан Қазақ Жері!Шыдамдысың.Жатқа сыр алдырмайсың —Мың аңдысын.Шарқ ұрып шүйіледі аспанында,Тас түлек перзенттерің қыран..

Жаз. Дала. Бетегелі үйдің қасы.Көк бурыл желкілдейді шидің басы.Жантайған сары жоңышқа құшақ жайса,Құлын кекіл сусиды жусан шашы.Су жақта-балалар мәз..

Кей дөкей келер тойға қонжимаққа,Кісімсіп кісі үйінде шолжимаққа.Шаншып жеп қазы-қарта, жал-жаяны,Жөнтексір өрік, жаңғақ, балқұймаққа.Кей ханым..

Табжылмас та аттамас,Текше-текше тақта тас .Маңқиып тұр көл кешіп,Маңында жоқ бақталас.Қыз-Тасы — ер сақшыдай,Дара тұлға жақсыдай.Тасыр..

Ауылдағы ақынмын, алыстағы,Арыстандай ақырған қамыстағы.Бірі білсе, біреуі білмейді әлі,Азулылар, жүйріктер жарыстағы.Атағы жоқ ақынмын..

Жетпіс жас — жеті кезең, жеті дәуір,Желкеме көп жүк артты: жеңіл де ауыр.Жеңілі жел өтінде желпіндірді,Ауыры арқа-жонды етті жауыр.Бірінен бірі биік..

Зымыран уақыт шіркін оқтай екен.Күйдірсе, – көмбедегі шоқтай екен.Аз емес тайғақ кешу, тар кезеңім,Соларға мен қалайша соқпай өтем?!Әр күнім, айым..

Арқаның суық бораныАрқадан өтіп барады.Алда тұр қарға малтығып,Азынап құрбан алаңы.Жібімей қатқан мұздары,Қайтпапты қыстың ызғары.Қариды іште..

Ақпан соңы.Астана.Кесенеде —Арқа аязы есіп тұр еселене.Сәті түсті көрудің,Дәл сол күнгеЖазылыпты зиярат пешенеме.Азынаса ақ түтек боран сыртта,Көк..

Жаңа жыл,Жаңа ғасыр,Жаңа мыңым!Талайы сапырылды бағалының:Жылқыда тасырқамас тағалының,Өзенде тас бұлақты сағалының.Айтары әліде көп..

Қадіріне жеттің бе уақыттың, әр сәттің?Сарсаң оймен сабылтып жүйке-көлік шаршаттың.Күн қыздырды төбеңнен, бауырыңнан Жер Ана,Терлеп-тепшіп балбырап..

Мен өзімді іздедім бала жастан,Жұп-жұқана сиқыма қарамастан.Тауға да ұрдым басымды, тасқа да ұрдым,Ерте қозды делебем — ала қашпам.Адыр-адыр қыр..

Білеу жұтса, — қолдай етке қыран тояды.Бітеу жұтса, — торғайға да жылан тояды.Шүйгін суға, соны шөпке аузы тисе,Жылқы менен жылқы текті құлан..

Армысыңдар, ағалар, от кешкендер!Ақ тәндерін боршалап оқ тескендер.Армысыңдар, ағалар, ардагерлер!Ар сыналған жылдарда от кешкендер.От кештіңдер..

Тайды қостым бәйгеге озса екен деп,Көзін қосты қызғаншақ сүрінсін деп.Құнан қостым бәйгеге озса екен деп,Сөзін қосты өсекші бүлінсін деп.Дөнен қостым..

Тіл маманы бірі едім торығулы,Түйтіңдеген үмітсіз, зорығулы.Ашылды өріс, алдымнан кеңістіктер,Доғарайын қысылып қорынуды.Көтерейін еңсемді..

Қат-қабаты эфирдің қай тілдерде қақсайды?Саңқылдамай міңкілдеп қай тілдерде ақсайды?Қайсы дидар, қайсы көз шарасынан шақшайды?Қайсы мойын қалтақтап..

Сөз сиқыры — асау саяқ.Шыға қашып үйірден,Жуытпайды теңжіп бойы,Шалма салар маңына.Жабы өкпесін күйдірген,Барлықтырып болдыртып,Көміп кетер..