Міржақып дулатов туралы Өлеңдер ✍️

1Тұла бойы сәт сайын мұздап-ысып,Өткен өмір… көзінен зулап, ұшып.Ақтеңізде…Лагерьде…Лазаретте…Ақын жатты ажалмен арпалысып.Көз алдына елестеп кең..

Шәкірттері іздеп,шақыра барды,туған жеріне Ақын оралды:алдымен жетті киелі сөзі, соңынан келді... сүйегі — өзі.Ашылды кітап кірпігі баяу... аталы..

Алма-кезек:Бір қасірет, бір бақыт.Жылай-жылай көздің жасын құрғатып.Өкіндіріп, бекіндіріп қазағын,Өте шықты бұл жалғаннан Міржақып.Таудан-тастан беті..

Əлі есімде, мен қатты қорқып тұрдым,Тағдырына ақынның толқып тұрдым.Сүйегін əкеліп ед Міржақыптың,Түбінен тауып алып сор түкпірдің.Қолға сап отыз..

Әлихан, Ахмет, Мыржақып – үш арысым,Үш көсемім, қазақтың ұранысың.Екіталай айқаста жан аямай,Көрсеттіңдер заманның тың ағысын.Арман төрін Алаштың..