Серікбол хасан өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Ол кезде біз оқушы едік... балғын ек,(Ол кезде аңыз біздер үшін Арғы бет).Қылатынбыз күнде-күнде білместік,Тұратынбыз тақта алдында жәудіреп.Ол кезде..

Уа, Жаратқан!Алла атымен абзал жырымды бастадым,Аңғал құлыңды алауырт тілден сақтағын.Ағаттық қылып, адасып жүрген жандарға,Аманат сөзім танытса..

Екеуміз отырыстан бұрын қайттық,Келеміз жол қысқартып әңгімемен.«Бір сұрақ қойсам деп ем, шыныңды айтшы,Крышаң кім?» - деп сұрады әлгі менен.Досымнан..

Дей жүріп (жұмыр жерді мекен қылып):«Өмір неткен тәтті еді, балдай мына!»Жылайтұғын жерлерде бекер күліп,Жасады екем, Жасаған, қандай күнә!Жас..

Қайран, өмір,Бүгін бар да, ертең жоқ,Тіршіліктен табылды ма тұрағым?!Жас күнімнің сөнгені ме бекер деп,Жастығымды құшып талай жыладым.Қайран..

Мен бармын... Рухым да бар, тәнім де аман,Кеудемде жастық отым жалындаған.Жүректе ар-иманым, Жаратқанға,Бас иіп, басқа жанға табынбаған.Тірімін.....

Бекзат СаттархановқаАлты Алашқа сүйікті еткен,Асып туған текті ер едің.Жұрт жетпеген биіктікке,Жиырма жаста-ақ жеткен ерім.Атой салып халқың..

І.Бірде...Көркем шара болды,Ән-жырға әуес ел келді.Жұрт ерекше баға берді,Жан жарасы емделді.Жүректегі жара табы,Көңілден тез ғайып боп.Сарт-сұрт..

Жыл санап түтіп, жұлқынған нарық,Азғындап кетті-ау алып төр.Әйтеуір, алға ұмтылған халық,Сүзгіге өзің салып көр.Алқымнан азап алады-ау анық,Етегін..

Құм далаға қалдырып құлын шақты,Алматыға аттанды ол арман қуып.Ұланының кеткенін біліп жатты,Қу ағаштар тамыры қалған құрып.Талаптанып...Көргенмен..

Өтті күндер,Қайғыртты текке өткені,Қайта оралмас күндердің өтеуі не?Көзім жетті, кездердің мектептегі,Барлығы да өткінші екеніне.Өтті күндер,Зымырап..

Бақытсыз болса да,Жылтырап дала жайнады.Жол беріп шыршаға,Иілді қарағай да әне.Жасанды күлкілер...Жұрт жатыр тілектер тілеп.Сезімдер..

Тойларда биледік, ән салдық,Ұйқысыз таңдарды қарсы алдық.Соғылды бокалдар – сайтандар,Сананы суалтқан дел-сал ғып.Қайғырдық, қуандық, түнердік,Темекі..

Бес күндік бұл дүние, сорынан бағы басым,Талантың болса ғана талайға таныласың.Төрге озып шығу үшін көкеңнің курткасын,Үстіне іліп беріп талай жыл..

Жан жақтан жиналған жастармыз,Жоғары білімге ұмтылған.Студенттік өмірге аттандық,Қызық ол, қарасаң сыртынан.Студентпіз – білімге құштар жан,Орнымыз –..

Ол – кәусар ілімнің төрі еді,Бәріміз сол жерден нәр алдық.Жүректен өрілген өлеңі,Мінеки, ақын боп таландық.Ол – биік асқартау шыңы еді,Аспанға қол..

Шаттық нұрын төгіп мерейіне елдің,Тәтті үміт болып дүниеге келдім.Кең пейілі тасқан, мол мейірі асқан,Айя деген ақылды, ару қыз менмін.Бақыт гүлін..

Нұрын шашқан білімнің бар сыныпқа,Жүзі әрдайым жүретін күлімдеумен.Асыл ұстаз үйретіп жақсылыққа,Бәрімізге сарқылмас білім берген.Қайырмасы:Ұстазым..

«Беу, Алматы...Қайдасың?» - деп жар салып,Нән қалаға жеткен едім кеше мен.Хан Абылай ескерткіші қарсы алып,Алматымен бір боп кетті пешенем.Содан бері..

Мен туған жер –Мамыражай мекен бір,Маңында жоқ тау түгілі тасы да.Малын бағып, майпаң қағып көкем жүр,Әскердегі ұлын күтіп асыға.Мен туған жер..

Бүгінгінің қазақтары үйге кеп,Ақ қағазға хат жазбайды аптығып.Жаңа заман, жаңа ғасыр, күй бөлек,М-агентпен білдіреді тәтті үнін.Бүгінгілер шығын..

Жақындаған сайын сол заманақыр,Ғылым дамып күн сайын бара жатыр.Жұмысыңа әп-сәтте-ақ жеткізетін,Темір дырылдап далада тұр.Сан ойланып жазбайсың хат..

Жанары суланып дала тұр,Жалғызбын... енбеді үйге ешкім.Қажытып жіберді қала тым, Қалжаурап қалғыған күй кештім.Көрінсем... түріме күледі ел,Сан-саққа..

Мен кеше... шоқ басып жүргем-ді,Мұңымды түсінбеді ешкім.Бақытты отбасы дегенді,Тек қана түсімде кештім.Мен кеше... жападан жалғызбын,Жаныма жоламады..

Қауызын әлі жара қоймаған қамсызым,Қымсынба, қалқам... Балапан жырым қанат қақ.Қаламды қолға ап, шабытым қысқан әр түнім –Қағбадағыдай қажылық сынды..