Әбубәкір қайран туралы Өлеңдер ✍️

Қаймығу деген немене Қаймығу деген – сорлылық,Жетесіз жанды жеңеді ол Бодамы қылып, бор қылып.Жүректің ішін кезеді ол,Жүйкенің бойын жол..

Түн ортасы.Басым зеңіп, Шығып едім далаға,Құлағыма келді бір үнЫсқырынған, ҒаламатБағанарақБалқып қана Тұрып еді мүлгіп Ай, Енді қара – Беті жара..

Үстелім тұр қабырғаға тіреулі, Ол күтетін сияқты ғой біреуді. Біреу... Кім ол? Мен шығармын, сірә, сол, Өзгені емес, өзін ғана сілеулі.У-шуынан қашып..

Неге керек,Кімге керек өлген ой – Былай тұршы өрекпімей, өрлемей! Маңайлама, мас боп жүрген сезімдер,Шайпау шабыт, шатынама, сен де қой.Мәселесін..

Аспан!Ақ таңдағы аспан, Ақпандағы аспан,Бақытқа батқандағы аспан, Құса боп жатқандағы аспан. Менің саған шағатын бір мүңдарым бар еді, Аспан!Менің..

Көл көсір боп тұрушы еді көк терек, Күз қатал ғой – жапырағын төкті ерек. Содан бері мәңгі жасыл шыршаға Түрған сынды томсырайып, өкпелепО..

Қолымда кесе бос деме – Ішінде ауа толып тұр. –“Көңілім бүгін хош” деме – Шайтандар сені көріп тұр.Кесені төңкеріп ұстама – Аспаннан лағыл төгілмек...

Біз, адамдар,бармыз жердің бетіңде, Біз, адамдар,тұрмыз жардың шетінде.Біз, адамдар,жапырақпыз кәдімгі, Жерден өндік, Аспан бізге жамылғы.Біз..

Шіркін қиял! Күн сайын жаңғырасың,Жанғырасың, Жүректі жандырасың. Жанарымды кей сәтте талдырасың,Көңілімді кей сәтте қалдырасың. Ақыл-естен бір сәтте..

Жүрегімді отқа салдың,Өртедің,Қайдан табам,Қалай табам дерт емін?Демім жалын,Денем болса қызыл өрт,Неге мені отқа салдың, Ертегім?Неге сүйдім?Неге..

Армысыңменің, ақтөрім“Ақсуат” деген, Аспаның маған дегендей –ақ шуақ төгем. Аңсарым жаным – арасы Қарғыба, Боғас – Қорғалжын деген қорықтанжақсырақ..

Қанаты ұшқан қатайып, Балапаныңмын мен сенің. Алысқа кетсем несі айып, Ақсарым сенсің, еңселім.Өнерге жер көп өте бай,Өтері сенен жоқ бірақ. Алмауыт..

Бір тауымнан биік болды бір тауым, Шымырлауым керек пе енді,Шырқауым? Шындықтардың шылдырлаған шынжыры – Ішімдегі іріп жатқан мылқау үн. Ішімдегі..

Байлық деген мал мен дәулет болса егер, Онда мені қара жаяу кедей де. Бақыт деген жастық, сәулет болса егер, Ол да қалды сонау жылы Семейде.Көп..

Аспан, жердің арасында жүр Арман, Тыр жалаңаш бір сәулеге ілесіп. Мен емеспін оны көкке шығарған – Өзі кеткен ерегесіп, сіресіп.Жөнін ұқпай..

Қамырық күйді көп кешем,Қамығып, оймен қаңғимын. Қараңғы түнмен кектесем, Қабарып таңды аңдимын.Қанаты қан-қан құстаймын, Қасарып ұшқан шың жаққа...

Аспан – апа көрсетіп жақындығын, Жер – сіңілі желпініп жатыр бүгін. Бұйра жалды бұлтқа мініп келген, Айтып жатыр айғайлап ақын жырын.Ару Жердің..

Бүгін түнде жаңбыр жауар сиқы бар, Күркіреген күй басталар, күй тынар. Басылғанша сол бір күйдің солығы, Саған қандай ұйқы бар, Маған қандай үйқы..

Менің терім ағып жатыр бұршақтап,Сенің жасың ағып жатыр бұршақтап.Екеуміз де мықты екенбіз,Тіл қатпай,Жатырмыз-ау, ішімізге сыр сақтап.Сен айтпақсың..

Жылауық күздің түнінде, Жылауық қызбен бір жүрдім. Бірауық тұрдым дірілдеп,Жылуын аңсап күндіздің.Жас, әлде жаңбыр тамшысы, Қыз бетін жуды, не..

Мен ояумын таң ағарып атқалы, Терезе аштым... ыстығымды басқалы.Түн ыңылдап таудан асты жайменен, Күн жыбырлап кірпіктерін ашқалы.Тым ғажап қой..

Көзіңдегі жасыңды сығып-сығып тастайсың, Менің жапырағымды жұлып-жұлып тастайсың. Сенің жасың – шерлерің, таусылмастай болады,Жапырағың ал менің..

Бір запыран бар дейсің, Жүрегімде жатқан көк. Жерді мынау тар дейсің,Кеткің келер аспан боп.Мен қайтемін, не етемін?Самал болып ессеңші.Жел көтерген..

Рәсуә... Қанша күндер шашылған,Кім аяйды сипап енді басыңнан?Қайран бақыт Бұлдырлаған көзіңе,Оттай ыстық омырау боп басылған.Оттай ыстық омырау..

Сезгенің жақсы жүректің, Әлемдей әсем сырларын. Сезгенің жақсы тілектің, Арманға бастап тұрғанын. Кезгенің жақсы, әйтсе де, Жанымның шөлейт құмдағын..