Күншілдік туралы Өлеңдер ✍️

Ыржаң-ыржаң күлкі көп,Күңкіл-күңкіл сөз бе екен?Жанға азық жоқ бір тілек,Жастық қалай тозды екен?Сасық кеуде күпініп,Көкке көзін сүзеді.Жылдары оның..

Осы жұрт мені есек дейді,Өздерінше миғұлаға есептейді.Жылқының данышпандықтан –Шекесі қызғаны шамалы...Сонда да арпаны асатып,Сұлыны..

Жардың шетін құлатады су іліп,Көл бетінде қаршыға ойнар қу іліп.Қазанатты табалайды есектер,Анда-санда шалыс басса сүрініп.Шөлге жаумай бара жатыр..

Әйелім діншіл, көршілер күншіл болғалы,Алды ғой қамап ойлардың қалың орманы.Қай жерге түбі апарар екен қажытпай,Қар басып кеткен даланың қиын..

Аспанды нұсқап, жапалаққа,Жарқанат кеп таңданды.Қыран деген де ақымақ-ау,Соншама биіктен не алады?!

Жалған айтып не керек,Өтірік сөз – ебелек.Біз оқитын мектептеҮш дос болды керемет.Жүрген жері бірлестік,Арта берді шын достық.Білмеді олар..

Қарға тыңдап бұлбұлды,Қатты қынжылды,Қабағы түйілді,Бұлбұлға бұлай бұйырды. —Немене сонша шырылдап,Көрінгеннен жыр ұрлап.Жылаудан басқа..