Сағыну туралы Өлеңдер ✍️

Ой, шіркін-ай, ойға түссін енді не,Мұхамадий жаз шыққанын көрді ме?Жылда келіп балапанын шығарар,Қаражерге сарыала қаз келді ме?Көңілдегі қайғы-мұңды..

(Тұрлығазы Сабырбайұлының рухына)Астананың ақ түтек боранында,Молдалар ақ кебінге орады да,Жерледік сені апарып, жатырсың сенАстрахан зираты –..

Сағынып келесің, сен күліп,Кетесің сағынып...Жолыңа күн кешем телміріп,Тағы үміт...Хаттан да сағыныш от өрдің,Жауапқа өртендің, бар ма айып?Жолыңа..

Сағынтпай-ақ келген едім қасыңа,Баяғыдай қарсы алмадың тасына.Құшағыңа ұмтыла алмай құныға,Өкініш пен шер құйылды мұңыма. Үзер жерде үзе алмай қап..

Жыр жазамын ешкімнен сыр жасырмай,Қиялымды қияға бірге асырмай.Соңғы кезде бұлқынған бұла сезім,Кеудемде аласұрып жүр басылмай.Күн кешемін көңіл..

Сағындым жуа терген құм шағылды,Сағындым жұпар иіс жусанынды.Сағынып сені мендей тебіренбес,Ақын ғып тағы да анам туса да ұлды.Мен едім бозторғайың..

Күннің көзін көрмедім көптен бері,Күнде жауын... Шығарды шектен мені.Сағыныштың оты өртеп өзегімді, Өңмеңімнен өтеді өкпек желі.Жауын, жауын!Аспанның..

Сағындым Айыртауымды,сіркіреп жауған жауынды...Балалық шақтың базарысағындым туған ауылды!?!Сағындым Ұлан даламды,Асығын атқан алаңды.Құлыншақ күндер..

Сағыну ма,аңсау ма,Сарылу ма?!.Ақталу ма,ағынан жарылу ма?!.Неге екенін білмеймін,Соңғы кездеаңқам ауып,ақыл-ес арылуда.Кінәлідейалдыңда қипақ..

Сағынамын,аңсаймын,аһ ұрамын!..Ауылым-ау,аман ба атырабың?Сары қымызСары уыз сезімімдішарасындасанамның сапырамын...Аласарыпарманым бара..

Сағынамынбазарын балалықтың,Даңғазаны сүймейтіндалалықпын!Есенгелді есімненшығар емес,Сағыныштансарғайып жаралыппын!..Табанымды тас тілген Туған..

Кім бізді екі айырсын, Неге үйге бір келмейсің. Сағындым, екі арысым, Бір жерде жүргендейсің. Қараймын тербетіле, Аққумен бірсіңдер ме? Мəдідей жер..

Түскен едік суретке, Гүлін ұстап даланың.Балалық шақ бір беттеҚалса да ашып қарадым.Жетпейтіндей таластық, Қарақаты қыранның.Қайсымызда ағаттық..

Қоңыр жел, қоңыр белдің жалын тербеп, Сарғайып жапырағы қайың, терек; Сағынып тұрған шығар ата жұртым, Барайын бір көліктің майын төлеп.Жазылар онда..

Қайтейін, қойдың, жаным, сағындырып,Елітіп,Емірентіп,Сабылдырып.Еркіңе болмысымды бағындырып,Көркіңе көңілімді табындырып.Қиялды қияндатып..

Сағынғанда табылмадым қасыңнан,Самал болып сипамадым шашыңнан.Құстай ұшып жете алмадым, Жалған-ай,Садағамын тамшылаған жасыңнан.Аңсағанда алауыңды..

Сағындың ба, жан ана, сағындың ба,Жанарыңа моншақ жас тағындың ба?Боз қайыңды бозша айға шомылдырған,Бозғыл түннің санынан жаңылдың ба?Сексеуілдей..

Сағындым ғой, тауыстым төзімді мен,Түндерім көп сені ойлап көз ілмеген.Тапжылмастан тұрғандай мына уақыт,Сәтті ұзатып кездесер өзіңменен.Сағындым..

Түн мені сағынады таң атқанда,Өлеңі жетсін дей ме Жаратқанга?Өзімді-өзім аяп отырамын,Достарым мен жайлы өсек боратқанда.Күніне сан қайталап..

Өртенердей, өлердей сағындырдың, Қара көзім, мұнша ұзақ нағып жүрдің?! Жаутаңдатып жолыңа қойдың мені, Жүрегімді құлындай бағындырдың!Жүрек аулап..

1Қос табан мен жалғыз басты кемірген, Тасыр-тұсыр тастар менен темірден, Шаршағанда сағынамын даламды, Сағынамын саумал көлді самалды.Еске түссе..

Аспаны шаңға көмілген, Арысым деп ем баяғы. Жапырағы жайнап төгілген, Болыпсың мекен саялы.Бір кезде мен де бір шыбық Қадаған едім ойланбай, Ғажап..

Түн менi сағынады таң атқанда,Өлеңi жетсiн дей ме Жаратқанға.Өзiмдi-өзiм аяп отырамын,Достарым мен жайлы өсек боратқанда.Күнiне сан қайталап..

Білесің бе?Қалай толқып тұрғандығын жанымның?Сонда да мен сабылдым...Тілеп кеттім тістеп тұрып тілімді,Бұл сағыныш – мәңгі тарту еткен сыйы болса..

Сағынамын сол кезді, со қалпымды, Қайдан іздеп табайын жоқ алтынды?!Арман қуып ауылдан кетіп едім, Естелікке қалдырып он алтымды.Қиялымның тұлпары..