Тірлік туралы Өлеңдер ✍️

Тірлікте мынау көрсек те қызық қанша мұң,Тағдырдың ізі табынып өткен таң сағым.Ақ мамықтарға бөленген тəтті арманым,Аязды ақпан Алтайдың қысын..

Арамзалар түбінде бір болады екен шын мазақ,Түсіну де қиын тіпті тірлік деген сын ғажап.Қара таудың баурайында тұратын қос кəрия,Ұл мен келін дүние..

Шығар, мына, тірлікті күндегені – Құлағыма құрдымнан үн келеді.Ұйқым қашып, кетеді санам саққа,Алып бала – Алматы түнді емеді.Соққылайды əйнекті күз..

Ұлыған аш қасқырдай боран мына,Сілкілеп жатыр түндік, қораңды да.Қисая кетті қартың қырын қарап,Алаңсыз ала тонға орандыда.Құлатпас күртік қарға жол..

Өттi кеттi тiрлiктi тiзесiң бе,Қалып қойған қунақ қыз, Күз есiмде.Қанша еркек бал татып ерiнiңнен,Қанша еркектiң отырдың тiзесiнде.Көрiнгенмен..

Жабықтырып күрең тiрлiк, күрең күн,Таба алмадым сезiмiмнiң бiр емiн.Аспан жақта болғаннан соң тiлегiм,Солай қарай сандалады жұдырықтай жүрегiм.Алайда..

Тас-талқан ғып тірлігімді жаулаған,ақ Шолпаным,таң алдында жаурағансен кембісің Абай айтқан Тоғжаннан,Петрарка жырға қосқан Лаурадан.Талай ғасыр ақын..

ІЖалғанда жан бар ма Анаға тең келер?Мейірім-шапқатын балаға тең бөлер.Жұмақтың кілті де табаны астында,Тірліктің көзі – өзі, өмірде – бас тұлға.Көк..

Бұрқырап міне жел тұрды,Жер таянып ел тұрды.Жұтып алды ақ кебін,Қарғанған қара кемпірді.Даланың түсі өзгерді,Боларын солай сезгем-ді.Безілдетіп зіл..

Тірлік деген көріп қайтар қызығың,Болмасын де оның дəмі-тұзы мұң.Бəрі бекер тыныс тынып үзілсе,Шығып келе жатқан биік құзыңның.Тəңіріңнің беретіні..

Қандай ғажап біреуді жақсы көрген,жақсы көріп, сенделген тасты жолмен;рақаттың уымен өлең жазған;бала өсірген немесе бас жіп өрген!Күліп сайран..

Жайдақ су екен бұл ғұмыртамырсыз шөлде құм жұтқан.Жаныңды сығып зыр жүгір –құтылмайсың ажал-шындықтан.Үміт те – сиқыр елес бірсағым-жүйріктей..

Аспан тарғыл, жер тарғыл, тарғыл үміт,төзім-тасты жұқартты жаңбыр үгіп.Сары даладай сабырлы санама кепсахараның құйыны салды бүлік.Сəн-салтанат..

Қайран күн қалтарыста күледі ме,Түн тірлік тұншықтырма түнегіне.Жем таппай шырылдап жүр бозторғайлар,Ем таппай мен жылаймын жүрегіме.Тәңірдің берген..

Тірліктің тілер түнегін,Қайраты қайда жүректің.Даламның әсем гүлі едім,Жанымды неге мұң өптің.Қызарып батқан күн сынды,Жанымның солғын..

Бір көктем есіп жүзіңнен,Кеудеңнен бір таң атады.Сен жүрген жердеІзіңненМейірім гүлдеп жатады.Азамат ерсің өр кеуде,Ұлықтай білген ұлыны.Жетісу жұмақ..

Ей, достарым, тірлікте көлеңке жоқ дедің бе,Күнге он рет сен оған кездесесің кемінде.Десең егер жер үсті тек күншуақ мекені,Күншуақтар жайлы жыр жазу..

Жинап алып бірде Патша қауымын,Хабарлады көңілінің зауығын:«Осы біздер тұрсақ та бір аймақта,Бөлінеміз неге тілден жан-жаққа?Бірің Маймыл, бірің..

Демеймін мына тірліктеӨзгеден көмек болмайды.Береке басы бірлкте,Ісіңді бірлік оңдайды.Жекеше жүріп жол табамДеген жан түбі оңбайды.Ерінбей еткен..

Бұл адам өмірді бір рет сүреді,Тірліктің қысқасын тым жақсы біледі.Осынша аз ғана уақыт ішіндеСан рет жылайды, күледі.Мейлі сен арыстан емессің..

Алдында мынау фәни — тыр жалаңаш,Шығарып тілін маған сиқын ашты.МұқағалиМен деген кім? —Жүрген сүлде кескінмін,Хайуан текті кейіпке енген қан..

Біле алмадым — тірліктің шарты қандай?Алды мұндай болғанда — арты қандай?..Хақ сыйлаған қып-қысқа ғұмырымдыЖүрсе болды бәз - біреу тартып алмай.Күй..

Баллада... Сары уыз сәби — хабарсыз екем бәрінен,Хабарсыз екем - ажалдың тіккен кәрінен.Талмаурап жатып, кетіпті демім үзіліп,Болмапты пайда мал..

Сүйемін гүлді,Бөліскен менімен сырды,Аялап тұратын жырды.Сүйемін көкті,Нұр суын төкті,Жауыны бетімнен өпті.Сүйемін тауды,Тәкаппар тұлғасы..

Өтеді өмір.Барлығын да көрерсің,Өкінерсің, бекінерсің, көнерсің.Жығыларсың, жүгінерсің, жеңерсің,Жарысарсың: озып, қалып келерсің.Өтеді өмір.Барлығын..