Кеңшілік мырзабеков шығармашылығы туралы Өлеңдер ✍️

Біздің ауыл ар жағы – көкпеңбек қыр,Ізгі жауын себелеп көктем кеп тұр.Қаулап қырға шашадан көк мелдеп тұр,Қорық болмай әне бір шалғын табанӨріске..

Бұлттар жел қуған жөңкіліп кетті алыс,Енді болмайды тоқырап, тоқталыс.Анау ақ бұлттар – тулап түсетін найзағайНемесе ашудан атылған ақ барыс.Туған..

Алғаусыз жүзің даттанып,Мұқалғанбысың, мәрт темір?Қып-қызыл отқа қақталып,Қунамайсың ба, қарт темір?Жасамыс темір жүйеңдіЖиденің шоғы..

Қарағым деймін, қайда әлгі бақыт, қайда арманБасымызға біздің бала жылдарда айналған?..Бұлдырап ұшып буалдыр кеште кетті меҚолға ілікпейтін суыртпақ..

Есіңде бар ма ел қонған мезгіл жайлауға?Көде мен көкпек көз жауын алып сайларда,Табаның жерге тұра алмаушы еді тайғанапСәскенің сәруар сәулесі қырды..

Асқынып ағатын бұлағыңБастығып қалған ба, шырағым?Басылмай келіп ем құмарым,Басыңа жеттім де құладым.Баяғы ағысың қайда асау,Булығып жатыр ма, бар ма..

Апа, сен ерте қартайма,Қарқара жаулық салынып,Апа, сен ерте қартайма,Қара шалыңды ойлап сағынып.Сағынба деп те айта алманОтасқан отыз жылыңды.Қара..

Бар ма екен сенің есіңдеБалқаймақ күндер шайқаусыз?Бұлтиып бір зат төсіңдеБулығып өсті байқаусыз.Құрақтай қаулап қолаң шаш,Құралпы қатар..

Бозторғай онда таң атпай әнге басты да,Бейкүнә даусын төкті ғой аспан астына.Сәріде селеу арасын қалың шық жауып,Сәскеде сәуле балқытты-ай келіп..

Ән естілді, қоңыр кешҚырды қымтап алған шақ.Кейде адамда көңіл хош,Өткен жайды толғансақ....Ән әуені есіліп,Сонау жонға жетті де.Жолпат ағай..

Әкем дүние салды...Артында бір шаңырақ – бір үй қалды.«Сырқатым бар» деуші еді сыпайылап,Көзін жұмбай, тіріде кім иланды?..Алтын нарқын кім сезген..

Ақ шаңдай артта шұбап қалған жылдар,Ақшамдай іңіріме жалғандыңдар.Мехнаты жарық боп жанған жылдар,Махаббаты қарық боп қалған жылдар.Жылдар..

Ақ қар жапқан даланы аңсадым да,Кеткім келді алысқа, малшы ауылға.Күлтеленіп тұр ма екен күрең аршаОрғыл қызыл құмдардың қамсауында?Күрең арша..